அழகின் பிரம்மாண்டங்கள்.

சென்ற  வருட தொடக்கத்தில்,    (ஒரு வேளை இது அதற்கும் முந்தைய வருட தொடக்கமா என்பது சரியாக நினைவில் இல்லை.:)) ) குழந்தைகளுக்கு விடுமுறை ஆரம்பித்ததும் குடும்பத்துடன் மைசூர் இரண்டு மூன்று நாட்களுக்குள் சென்று வருவதாக திட்டம் தீட்டி சென்று வந்தோம். சனிக்கிழமை  அதிகாலை கிளம்பி, திங்கட்கிழமை மாலை வாக்கில் வீடு திரும்பி விட்டோம். காலையில் செல்லும் வழியில் குழந்தைகளுக்காக ஒரு பார்க் (ஜி.ஆர்.எஸ் பார்க். அதில் நீர் நிலைகளில் விளையாட்டுக்கள். அதற்கு உள்ளே செலவதற்கே ஒரு நபருக்கு ரூ1000 கட்டணம் வசூலித்தார்கள். கிளம்புவதற்கு முன் கூட்டியே  ஆன்லைனில் மகன் அதற்குரிய கட்டணம் கட்டி  ஏற்பாடு செய்து விட்டார். ) சென்று விட்டு மாலைக்குள் தங்குமிடமாக ஒரு தரமான ஹோட்டல் ரூமில் இடம் அமர்த்திக் கொண்டுதான் சென்றோம் மாலையில் வேறு எங்கும் சுற்ற முடியாதென்பதால் குழந்தைகளும் (பேரன், பேத்திகள்) நீரில் ஓடியாடி    விளையாடி அலுப்பாக இருப்பதால், இரவு உணவை அருகிலிருக்கும் வேறொரு உணவகத்தில் முடித்துக் கொண்டு வந்து,ஓய்வெடுத்து மறுநாள் காலை மைசூர் அரண்மனை செல்லலாமென முடிவு செய்தோம் .

மறுநாள் ஞாயிற்றுகிழமை காலை முதலில் சாமுண்டி கோவிலுக்கு சென்று விட்டு, பிறகு அரண்மனை செல்லலாம் என நினைத்தால், அந்த ஹோட்டலில் வரவேற்பு அறையில் பணியில் உள்ளவர்கள். "ஞாயிறு கோவிலில் கூட்டம் அதிகமாக இருக்கும். எனவே வார. நாட்களான நாளை காலை செல்லுங்கள்" எனக் கூறியதால், கோவிலுக்கும் செல்லும் முடிவை மாற்றி வைதது அரண்மனை செல்ல முடிவாகியது. 

சரி... அன்று அரண்மனை செல்லாமென்றால், ஞாயிறு அரண்மனை உள்ளே சுற்றிப்பார்க்க அனுமதி இல்லையாம். அதற்கு பதிலாக அன்று மாலை செயற்கை தீப அலங்கராங்களுடன் ஒளிமயமான அரண்மனையை பார்க்கலாம் என்றதும், காலை வேறு ஒரு சில  இடங்களுக்கு சென்று விட்டு, மதியம் உணவு முடிந்ததும் அறைக்குச் சென்று சிறிது ஓய்வெடுத்து விட்டு மாலை அரண்மனையை காணச் சென்று. அரண்மனை மின்னொளி அலங்காரங்களை சுற்றிப் பார்த்து விட்டு. அறைக்கு திரும்பினோம். அந்த காட்சிகளை இன்றைய பதிவாக படங்களுடன் தந்துள்ளேன. இது புகைப்படங்களுடன் இணைத்து ஒரு வழியாக பதிவாக்கி அப்போதே கொஞ்சம் எழுதி வைத்ததை, இப்போதும் வெளியிடாது விட்டால், மேலும் ஒரு மாமாங்கம் ஆகி விடுமென்பதால், இன்று பாக்கி எழுதாததை முடிந்த வரையில் எழுதி முடித்து இணைத்து  வெளியிடுகிறேன். :)) 

இது என் கைப்பேசியில் எடுத்தப் புகைப்படங்கள். அங்கு அன்று ஒரே கூட்டம். அத்தனை இருளிலும், மக்கள் வெள்ளமாக அரண்மனை முழுக்க ஒளிரும்  ஒளிக்காட்சியை காண வந்திருந்தார்கள். நாங்கள் கொஞ்ச. தூரம் வரை தட்டித் தடுமாறிதான் நகர்ந்து சென்றோம். ஆனால், அரண்மனை உள்ளே சென்று அதன் அழகை ரசிக்கும் சந்தர்ப்பம் இனி எப்போது வாய்க்குமோ தெரியவில்லை... ? 

அங்கு புகைப்படங்கள் எடுக்க அனுமதிகள் உண்டா.?இல்லை கைப்பேசி முதற்கொண்டு காமிராக்களை வெளியில் பத்திரப்படுத்தி விட்டுதான் உள்ளே செல்ல வேண்டுமா..? தெரியவில்லை. இப்போது புகைப்படம் எடுக்கும் வசதியுள்ள கைப்பேசி என்னிடம் உள்ளது. ஆனால் அது முன்பொரு தடவை (பல, பல வருடங்களுக்கு முன்பு.) மைசூர் அரண்மனையை சுற்றிப்பார்க்க சென்ற போது என் கையில் இல்லை. ஏதோ இந்த அரண்மனை மின்னொளி காட்சியை மட்டுமாவது இப்போது எடுக்க முடிந்ததே என மனம் மகிழ்வுற வேண்டியதுதான்..! 

ஒரு தடவை நாங்கள் இங்கு வந்த புதிதில் (பல வருடங்களுக்கு முன்பாக) சென்ற மைசூர் பயணத்தில் அரண்மனை உள்ளே  சென்று சுற்றிப் பார்த்துள்ளோம்.  அப்போது இந்த மாலை தீப அலங்காரங்கள் எல்லாம் இல்லையென நினைக்கிறேன். ஒரு நாளில் மாலை ஒரு குறிப்பிட்ட நேரம் வரை அரண்மனையை சுற்றிப்பார்க்க அனுமதி இருந்தது. ஆனால், அப்போது ரசிக்கும் ஆவலும், நேரமும் குறைவோ என்று இப்போது என் மனதில்  தோன்றுகிறது. 

அப்போது ஒரே நாளில் மைசூரில் பிரசித்தியான சில இடங்களை மட்டும் சுற்றி விட்டு மறுநாள் களைப்புடன் திரும்பி வந்து விட்டோம். இப்போது இரு தினங்கள் அங்கு தங்கியும் அரண்மனை உள்ளே சென்று பார்க்கும் நேரம் வேறு பல அனேக திட்டங்களுக்கிடையே நழுவி விட்டது. 

ஒரு பழமொழி உண்டே..! கல்லுக்கும், நாயிக்குமான ஒரு பழமொழி....! அது போலத்தான். ஆனால், இதற்கும் தகுந்த ஒரு கதை உள்ளதை இன்றுதான் கூகுளில் ஒர் இடத்தில் படித்தேன .(பழமொழிகளின் உண்மையான விளக்கத்தை உணர்த்தும் கதை).

நாயைக் கண்டால் கல்லைக் காணோம், கல்லைக் கண்டால் நாயைக் காணோம் என்ற பழமொழியை நாம் பொதுவாக  நகைச்சுவைக்காக அல்லவா பயன்படுத்திக் கொண்டிருக்கிறோம்.

இது தவறு, ஓர் அரண்மனை வாயிலில் நாயைக் கட்டி வைக்க வேண்டும் என்று ஒரு மன்னன் விரும்பினான். அது கொஞ்சம் சிரமம் என்பதால் அதற்கு மாறாக நாயை தத்ரூபமாக கல்லில் செதுக்கி அரண்மணை வாயிலில் அமைத்தனர்.

அதனை சற்றுத் தொலைவில் இருந்து கண்டுற்ற பொது ஜனம் ஒருவர், அதை உயிரோடு இருக்கும் நாய்தான் என்று எண்ணினார். ஒரு சில நாட்கள் கழித்து அதனை பார்த்த அவர், ஒரு நாய் எவ்வாறு ஒரே இடத்தில் அமர்ந்திருக்கும் என்ற சந்தேகத்தில் அருகேச் சென்றுப் பார்த்தார். அப்போதுதான் அது நாய் அல்ல கற்சிலை என்பது விளங்கிற்று. அப்போது அந்த நிகழ்வைக் குறிக்கும் விதத்தில் கல்லாகக் கண்டபின் அங்கு நாய் இல்லை. நாயாக காணும்போது அங்கு கல் தெரியவில்லை என்று கூறினர்.

அதாவது நாம் ஒரு விஷயத்தை எவ்வாறு பார்க்கிறோமோ அது அவ்வாறுதான் நமது கண்களுக்குப் புலப்படுகிறது என்பதை உணர்த்துவதே இந்த பழமொழி.

கதை விளக்கத்திற்கு நன்றி. கூகுள்.

இந்தப்பதிவை படிக்கும் சகோதர சகோதரிகள் அனைவருக்கும் என் பணிவான நன்றிகள். 🙏. 

மஹாகவிக்கு வந்தனங்கள்.

இன்று மஹாகவி பாரதியார் பிறந்த நாள், மற்றும், சர்வ தேச மலைகளின் தினம். பெரிய மலைகளைப் போல நல்ல குணங்களில் இவரும் உயர்ந்தவர் என்பதினால், மலைகளும் இவருடன் இன்று சேர்ந்து புதிதாக பிறந்த சந்தோஷத்தை இணைத்து கொண்டதோ ? "பா"க்களுக்கு பெருமை சேர்த்த அவருடன் அழகுக்கென்ற வார்த்தைக்கு மறுபெயரெடுத்த "ரதி"யும் அவர் பெயருடன் சேர இணங்கியதால்,"பாரதி" என்றானாரோ..? இல்லை,"பார்" உள்ள வரை இவரின்"பா"க்களுடன்,"ரதி" போன்ற அழகும் சேர்ந்து மிளிரும் என்பதினால் இவர் பா(ர்)ரதி என்று  ஆனாரோ..? எது எவ்வாறாயினும், இந்த மஹாகவியை நம் மனமென்ற ஒன்று உள்ளவரை அந்த மனதிலிருந்து அகற்ற இயலாது. 

இது சின்னதாக என் சிந்தனையில் உதித்த ஒரு கவிப்பாடல்.(?) 

மஹாகவியின் மனதினிலே

மலர்ந்த கவிதை பூக்களை

மலர்சரமாக ஏற்றுக் கொள்ள 

மலையும், மடுவும்  கடுகளவும்

மறுத்ததில்லை.

பறவைகளும்  இவரின் 

பாக்களை அனுதினமும் கேட்டு

பரவசத்துடன் தானும் அவ்வாறே

பயிற்சித்து பாடி மகிழ்ந்தன.

சித்தம் மகிழ தன் கிளை பரப்பி

சிரிப்போடு, வளைந்தோடும்

சிந்து நதி மட்டும், தம்

சித்தம் களித்து அவர் ஈந்த

இச்சிறப்பான கவியை

சிறிதளவேனும் மறுக்குமா...! 

இது நம் தேசமான இந்திய ஒருமைப்பாட்டை விளக்கும்/விவரிக்கும் ஒரு பாடல். பாரதியார் அவர்கள் இயற்றிய அருமையான பாடல். நடிகர் திலகத்தின் அருமையான முகபாவங்களுடன் எத்தனை முறை கேட்டாலும் சலிக்காத பாடல். இன்று பாரதியாரின் பிறந்த நாள் என காலையிலேயே என்  நினைவடுக்குகளின் மூலமாக தெரிந்தவுடன் என் மனதினில் அடிக்கடி உதித்து வந்த பாடல். ஏதோ என்னால் இயன்ற வண்ணம் அவசரமாக இன்று மாலைக்குப் பின்னர் தொகுத்த இப்பதிவினில், அவர் புகழ் பற்றி இன்னும் நிறைய எழுதும் அளவிற்கு நான் கற்கவில்லை. ஆதலினால் இப்பாடலை ரசித்து அவர் புகழை நினைவு கூர்வோம். 

இன்றைய நாளை நம் சகோதரிகள் கீதா சாம்பசிவம் அவர்களும்,  அனுராதா பிரேம்குமார் அவர்களும் எப்போதுமே மறந்ததில்லை..! வருடந்தோறும் மஹாகவியின்  நினைவுகள் அவர்கள் நெஞ்சில் இந்த நாட்களில் மலர்ந்த பதிவுகளாகி விடத் தவறியதில்லை. அவர்கள் வீட்டின் சந்தர்ப்ப சூழ்நிலைகள் அவர்களின் எண்ணங்களையும், நேரங்களையும் இன்று தனதாக்கி கொண்டதோ என்னவோ? அவர்களுக்காக, அவர்களின் சார்பாக இன்று பாரதியாரின் நினைவுகளை நாம் போற்றுவோம். அவர் கவித்துவமான மனதை வாழ்த்தி (மலைகளின் உயரத்திற்கும் மேல் ஒப்பான அவர் கவிமனதை வாழ்த்த நமக்குத் தகுதியில்லை.) வணங்குவோம். 🙏.

இம் மண்ணில் பிறந்து சிறந்து விளங்கிய  மாமனிதராகிய மஹாகவிக்கும் வணக்கங்கள்.🙏. மண்ணில் உயர்ந்து நிற்கும் இந்த மாமலைகளுக்கும் வணக்கங்கள்.🙏. 

இப்பதிவை ரசித்துப் படிக்கும் சகோதர, சகோதரிகள் அனைவருக்கும் என் பணிவான நன்றிகள். 🙏. 

நட்புக்கான பதிவிது

காரசாரமான கொழுக்கட்டைகள். 

இந்த கார கொழுக் கட்டைக்கு பூரணம் செய்ய வெள்ளை முழு உளுந்தை ஒரு டம்ளர் எடுத்துக் கொண்டு, நன்கு கழுவிய பின்னர் இரண்டு மணி நேரம் தேவையான தண்ணீரில் ஊற வைத்துக் கொண்டு பின் நீரை வடித்து அந்த உளுந்துடன் சிகப்பு மிளகாய் பச்சை மிளகாய் கறிவேப்பிலை பெருங்காயம் உப்பு முதலியவற்றை சேர்த்து மிக்ஸியில் போட்டு மிகவும் நைசாகவும் இல்லாமல் ஒரேடியாக கரகரவென்றும் இல்லாமல் அரைத்துக் கொள்ளவும். 

"கார விரும்பிகள்" அவரவர்களுக்கு தேவையானபடி மிளகாய்களை கூட்டி குறைத்து வைத்துக் கொள்ளலாம்.. இடையிடையே அரைக்கும் போது அந்த ஊறவைத்து வடித்த நீரை தெளித்துக் கொள்ளலாம். (அளவாக நீர்விட்டு ஊற வைத்தால் உளுந்தின் சுவையும் சக்தியும் வீணாவதை தவிர்க்கலாம்.) இவ்வாறு வடை பதத்திற்கு கெட்டியாக    அரைத்ததை இட்லி தட்டுக்களில் சற்று எண்ணெய் தடவி இட்லி மாதிரி வேக வைத்து எடுத்துக் கொள்ளவும். 

பிறகு கொழுக்கட்டை மேல் மாவு செய்ய இரண்டு டம்ளர் அரிசியை அலம்பி ஊற வைத்துக் கொண்டு கொஞ்ச நேரம் பெரிய தட்டிலோ, துணியிலோ உலர விட வேண்டும். பின் அதை மிக்ஸியில் நன்கு நைசான மாவாக அரைத்துக் கொண்டு, அந்த மாவில் தேவையான நீர், மற்றும்  உப்பையும் கலந்து கரைத்துக் கொண்டு, பின் அடுப்பில் கடாயை ஏற்றி, அதில் சிறிது நல்லெண்ணெய விட்டு சற்று காய்ந்ததும், கரைத்த மாவை அதில் விட்டு கை விடாமல் நன்றாக பந்து போல் கிளறினால், கார  கொழுக்கட்டைகளுக்கான மிருதுவான மேல்மாவு கிடைக்கும். 

முன்பே வேக வைத்திருக்கும் இந்த உளுந்து இட்லிகளை சற்று ஆற வைத்த பின், நன்கு உதிர்த்துக்கொண்டு அடுப்பில் வேறு ஒரு கடாயை வைத்து ஒரு கரண்டி ந. எண்ணெய் ஊற்றி, அதில் கடுகு போட்டு, அது வெடித்தவுடன் உதிர்த்து வைத்திருக்கும் பூரணத்தை சேர்த்து சிறிதளவு மஞ்சள் பொடியையும் அதனுடன் சேர்த்து மேலும் உதிராக வரும் வரை புரட்டி விட்டு அடுப்பிலிருந்து இறக்கி ஆற வைக்கவும்.(நான் அரைத்த மாவுடனே ம. பொடி கலந்து விட்டேன்.) 

இப்பொழுது தயாரித்து வைத்திருக்கும் மேல்மாவை கிண்ணங்களாக (செப்பு) செய்து அதனுள் ரெடியாகவிருக்கும் பூரணத்தை ஒரு சிறு ஸ்பூனினால் எடுத்து நிரப்பி, இரு விளிம்புகளையும் விரல்களில் எண்ணெய் தொட்டுக்கொண்டு மெல்ல அழுத்தி நீளமான கொழுக்கட்டைகளாக செய்து கொள்ளவும். பின் இட்லி கொப்பரையிலேயோ, குக்கர் பீரித்திலோ ஆவியில் வைத்து எடுக்கவும்.

இதுவே சுவையான கார கொழுக்கட்டைகள். இதற்கு ஜோடியாக விஷேட நாட்களில், இனிப்பு கொழுக்கட்டைகள் (தேங்காய், வெல்லம் சேர்ந்த பூரணம் வைத்து செய்யும் கொழுக்கட்டைகள். ) உடன் இருந்தால்தான் இது நன்றாக சோபிக்கும் என்பது என் கருத்து. ஆனால், மாலை நேர சிற்றுண்டிக்கென  காப்பி, தேனீர் அருந்தும் நேரத்தில் இதை மட்டும் செய்து சாப்பிட்டாலும், நன்றாகத்தான் இருக்கும். 

இந்த மேல் மாவு (அரிசி மாவு) மீந்து விட்டால் அதிலும் தேவையான உப்பு, மிளகாய் தூள், கொஞ்சம் தேங்காய் துருவல், பெருங்காயப்பொடி,மற்றும்  கறிவேப்பிலை பொடிதாக அதனுடன் அரிந்து சேர்த்து சிறு சிறு உருண்டைகளாக உருட்டி, இட்லி தட்டுக்களில் வைத்து, ஒரு பத்து நிமிடங்கள் வேக வைத்து எடுத்து சாப்பிடலாம். இதுவே அம்மணி கொழுக்கட்டை எனப்படும். இதை புகைப்படம் எடுத்து வைத்திருந்தேன். இப்போது "அது இந்த அம்மணியிடம் என்ன சொல்வதென்ற எண்ணத்தில்" எங்கோ ஓடி ஒளிந்து கொண்டு விட்டது. ஹா ஹா ஹா.அதனால் பகிர முடியவில்லை. மற்றொரு முறை செய்யும் போது புகைப்படங்களுடன்  பகிர்கிறேன். 

இந்த இரு கொழுக்கட்டைகளுமே நல்ல காரசாரமாக இருக்கும். (அவரவர் விரும்பியபடி காரங்களை கூட்டிக் குறைக்கலாம்.) ஆனால்,பொதுவாக சிலருக்கு அதிக காரம் ரொம்ப பிடிக்கும், சிலருக்கு இனிப்பு ரொம்ப பிடிக்கும். சிலருக்கு இரண்டுமே அளவாக இருந்தால்தான் பிடிக்கும். சிலர் இனிப்பை தவிர்த்து காரமானதை மட்டும் எடுத்துக் கொள்வர். இது அவரவர் மன/உடல் நிலையை பொறுத்த விஷயங்கள். 

நம் சகோதரி அதிராவுக்காக இதை மட்டும் என் கொழுக்கட்டை பதிவிலிருந்து  போட்டோக்களை எடுத்துப் மீள் பதிவாகவும்,  சில(நிறைய) வற்றை மீண்டும் புதிதாக  எழுதியும், இணைத்துப் பதிந்துள்ளேன்.  

அப்போது அதிரா சகோதரி என் வலைதளம் வந்து என்னுடன் பழக்கமாகவில்லை. எனவே இப்போது வந்து இந்த கொழுக் கட்டைகளைத் பார்வையிட்டு ரசித்து, (கண்களால் எடுத்து சுவைத்து ) மற்ற நட்புறவுகளுடன் தங்களின் நல்ல கருத்துக்களையும் தாருங்கள் அதிரா சகோதரி.

பதிவை படித்து ரசிக்கும் சகோதர, சகோதரிகள் அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகள். 🙏. 

விருப்பங்களில் விரும்புவது.

 குணுக்கு.

நேற்று எபியில் சகோதரர் துரைசெல்வராஜ் அவர்களின் தயாரிப்பான  தஞ்சாவூர் அடையை பார்த்தவுடன் எனக்கும் அடை சாப்பிடும் ஆவல் வந்து விட்டது.  அடையும் செய்து சாப்பிட்டு பல மாதங்களுக்கு மேலாகி விட்டது. ஆனால், எங்கள் வீட்டு சிறு குழந்தைகள் (பேரன், பேத்திகள்) அடையென்றால், அலர்ஜியாகி வேண்டாமென சொல்லி விடுவார்கள். ஏனோ அவர்களுக்கு இந்த அடை தோசை  பிடிப்பதில்லை. அப்படி பிடிக்க வைக்கவும் (வறுப்புறுத்தி) கற்றுத் தரவில்லை. சாதா மாவினால் செய்யும்  தோசையைதான் விரும்பி பிடித்து  சாப்பிடுவார்கள். நேற்று வீட்டிலும் இட்லி மாவு இல்லை. பின் அவர்களுக்கு என கோதுமை மாவு, ரவை சேர்த்து  கரைத்து விட்ட தோசையாக  வேறு செய்ய வேண்டும். அது வேண்டாமென இந்த குணுக்கைத் தேர்ந்தெடுத்தோம்.

இதுவும் அடை மாவு மாதிரிதான் தயார் செய்து கொள்ள  வேண்டும்.இது அனைவரும் அறிந்ததே..! 

ஒரே அளவில் நான்கு பருப்புக்களையும் (து. ப, பா. ப, க. ப, உ. ப,) ஒவ்வொரு டம்ளர் அளவு எடுத்துக் கொண்டு நன்றாக அலம்பி பின் பருப்புக்கள் மூழ்கும் வரை ஊற வைத்தேன். புழுங்கல் அரிசி ஒரு டம்ளர், அத்துடன் முக்கால் டம்ளர் பச்சரிசி இரண்டையும் எடுத்து அதையும் அலம்பி பின் மூழ்கும் அளவுக்கு நீரில் ஊற வைத்தேன். 

இரண்டும் நான்கு மணி நேரத்திற்கு மேலாக ஊறியதும், முதலில் அரிசி கலவையுடன், சி வத்தல்10 , பச்சை மிளகாய் 3, தேவையான கல் உப்பு, கறிவேப்பிலை நான்கைந்து ஆர்க்கு, ஒரு டீஸ்பூன் பெருங்காயம் பொடி என சேர்த்து மிக்ஸியில் சற்று, கரகரப்பாக அரைத்துக் கொண்டேன். பின்னர் பருப்பு கலவையை நன்றாக அதுவும் தோசைக்குப் போல தண்ணீர் நிறைய விட்டு நைசாக அரைப்பது போல இல்லாமல் சற்று கொரகொரப்பாக கெட்டியாக அரைத்துக் கொண்டேன். 

இத்துடன் தேங்காய் பூ துருவி சேர்க்கலாம். இல்லை பெரியதோ, சின்னதோ, வெங்காயம் பொடிதாக நறுக்கி சேர்க்கலாம். தேங்காய், வெங்காயம் இரண்டுமே இரு வேறு மாதிரியான சுவைகளை கண்டிப்பாகத் தரும். ஆனால், நான் இதை சேர்க்கவில்லை. பதிலாக கொத்தமல்லி தழைகள் வீட்டில் நிறைய இருந்தன. அதில் இரண்டு கைப்பிடி அளவிற்கு எடுத்து பொடிதாக நறுக்கிச் சேர்த்தேன். 

கடாயில் சமையல் எண்ணெய் விட்டு அடுப்பில் ஏற்றிய பின், பருப்புக்களின் நிஜமான சுவையுடன்  கூடிய அந்த கலவையை கொஞ்ச கொஞ்சமாக கிள்ளி சிறு சிறு உருண்டையாக எண்ணெயில் போட்டு எடுத்தேன். மாலை குழந்தைகள் மிகவும் விரும்பி சாப்பிட்டனர். இரவு மோர் சாதத்திற்கும் அவர்கள் விருப்பமாக அதை தொட்டுக் கொண்டு சாப்பிட்டனர்.( இரவில் எப்போதும் அவர்களுக்கு மோர் சாதந்தான் பிடிக்கும்.) 

அவர்களுக்கு பிடிக்காத அடையை செய்து "உடம்புக்கு நல்லது..! அத்தனையும் புரதம்..!  சாப்பிடு, சாப்பிடு..! " என கண்டிப்பதை விட, அவர்களுக்கு பிடித்ததை செய்து தரும் போது அவர்களும் அதே புரதத்தை விரும்பி சாப்பிடுவதை பார்க்கும் போது சந்தோஷம் வருகிறது. ஆனால் என்ன ஒன்று..! எண்ணெய்யில் பொரித்து தருவதுதான் மனதிற்கு கஷ்டமாக இருந்தது. சரி.. என்றோ ஒரு நாள்தானே இப்படி என சமாதானமடைய வேண்டியதுதான்...! இப்படியாக இந்த குணுக்கு நேற்று எங்கள் வீட்டில் எதிர்பாராமல் தோன்றியது. 

இன்று மீதமிருக்கும் மாவு அதன் துணையாக பல பொருட்களை சேர்த்துக் கொண்டபடி, நான் வேண்டாமென ஒதுக்கிய வெங்காயத்தின் மனம் நொந்து விட்டதால், அதையும் பேசி  சமாதானப்படுத்தி உடன் அழைத்துக் கொண்டு அடையாக மாறும் என நினைக்கறேன். மாற்றங்கள் நம்மை போல், இல்லை நம்மை விட அதற்கும் பிடிக்குமல்லவா? 

வேறு படங்கள் எதுவும் ஆரம்பிக்கும் போது எடுக்கத் தோன்றவில்லையாததால், எடுத்துள்ள படங்களுடன் சூட்டோடு சூடாக எழுதிய பதிவிது. நீங்களும் இந்த மாதிரி அனேக முறைகள் உங்கள் வீட்டில் செய்து ருசித்திருப்பினும், இந்த சூடான குணுக்கை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். 

நன்றி என் நட்புலக சகோதர சகோதரிகளுக்கு.🙏. 

எதிர்பார்க்காத நிமிடங்கள்.

நான் சின்ன வயதில் அம்மா வீட்டில் இருக்கும் போது நாங்கள்..(நாங்கள் என்றால், வீட்டிலுள்ள அங்கத்தினர்) திரைப்படங்களை அடிக்கடி  திரையரங்கத்திற்கு சென்று பார்ப்பது கொஞ்சம் அரிதானதுதான். ஆனாலும், நல்ல குடும்ப படங்கள், பக்தி படங்கள், என்றால், வீட்டில், அதுவும் பள்ளி பரீட்சை முடிந்த  விடுமுறை தினங்களில், அழைத்துச் செல்வார்கள். வேறு எவர்களோடும், (உறவு முறை, நட்பு) எங்களை அனுப்பியதில்லை. என் அண்ணாவுக்கு மட்டும் கல்லூரி காலங்களில் தன் நண்பர்களோடு செல்ல அனுமதி கிடைத்து விடும். அம்மா, பாட்டி இவர்களோடு நல்ல படமாக இருந்தால் நாங்கள் சேர்ந்து போவோம். ஆனால் எல்லாமே வந்து ஒரிரு ஆண்டுகள் ஆன பழைய படங்கள்தாம். அவர்களோடு சென்று அவர்கள் காலத்திலும் வந்த ஒரிரு படங்களையும் பார்த்துள்ளேன். 

அப்போதுள்ள  நாங்கள் வாழ்ந்த காலகட்டத்தில் வேறு பொழுது போக்குகள் என்றில்லை. அருகில் இருக்கும் கோவில்களில் ஏதேனும் விஷேடங்கள், என வந்தாலொழிய கோவில்களுக்கு தினமும் செல்லும் பழக்கமும் இல்லை. இப்போது போல் மூலைக்கு மூலை பார்க்,தெருவுக்கு தெரு  விதவிதமான பேன்சி கடைகள் என எதுவும் உற்பத்தியாகவில்லை. வாகனப் பெருக்கங்ககளும் அவ்வளவாக இல்லை. க. கெ. கு. சு என்ற பழமொழிக்கேற்ப அங்கே உள்ள  திரையரங்கம் ஒன்றுதான் வழி. 

அப்போது தி. லி யில்  சென்ட்ரல், பார்வதி,ரத்னா, பாப்புலர், , ராயல் தியேட்டர் என அனேக திரையரங்குகள். இருந்தன. அப்புறம் பூரணகலா, இன்னும் பல திரையரங்குகள் புதிதாக வேறு முளைத்து வந்தன. அங்கெல்லாம் சென்று கூட ஓரிரு படங்கள் பார்த்துள்ளோம். (இப்போது அந்த திரையரங்குகள் இருக்கிறதாவென தெரியவில்லை) பொதுவாக பெரிய நகரங்களில் தீபாவளிக்கு, பொங்கலுக்கென வெளியிடும் புதுப் படங்கள் இங்கு வருவதற்கே தாமதமாகி விடும். ஆனால், அப்போது வரும் அந்த படங்களை பார்க்க வேண்டுமென இருந்த ஆர்வங்கள் இப்போது என்னவோ சுத்தமாக இல்லை. அது வேறு விஷயம். 

ஒரு தீபாவளிக்கு ரீலீஸ் ஆகும் படங்களை அடுத்த தீபாவளிக்குள்...!! , இல்லை, அடுத்த தீபாவளியன்று வேறு ஏதாவது திரையரங்கில் அதே படங்களை போட்டால், செல்வோம். அதற்கு கூட அந்த தீபாவளி, பொங்கல் நாளன்று செல்ல மாட்டோம். ஒரு வாரத்திற்கு மேலாகவே, திரை அரங்குகளில் ஒரே கூட்டமாக இருக்கும் என வீட்டில் பல அபிப்பிராயங்கள் சொல்வார்கள். 

தீபாவளி முடிந்து ஒரு மாதங்களுக்கு மேலாகவே  தினசரி ஒவ்வொரு காட்சிகளுக்கும் வரும் கூட்டங்கள் ஆடி அடங்கிய மறுநாளோ, இல்லை, அதற்கடுத்த நாளோ,"இப்படம் இன்றே கடைசி" என்று திரையரங்கிலிருந்து அந்த படத்தை எடுத்து விடுவார்கள் என்ற ஒரு நிர்பந்த காலகட்டத்தில் அந்த படத்தை ஏற்கனவே ஒரு /பல முறை பார்த்தவர்கள் (வேறு யார்..? வீட்டின் அருகில் இருக்கும் சுற்றங்கள், நட்புகள்தான் )  "ஐயோ..! இன்னுமா நீங்கள் அந்த படத்தை பார்க்கவில்லை..? அதில் அந்த  கதாநாயகன், கதாநாயகி நடிப்பும் அந்த கதையும், முடிவும், பாடல்களும் அவ்வளவு  நன்றாக இருக்கிறது. இப்படி இதுநாள் வரை  எப்படி பார்க்காமல் இருக்கிறீர்களே?" என வீட்டில் அம்மா, பாட்டியிடம் மதிய வேளைகளில் அங்கலாய்த்த பின், "ஒரு வேளை அதை பார்க்கா விட்டால் ஏதேனும், உலகமகா குற்றமாகி விடுமோ" என்ற அவர்களின், (சமயங்களில் நானும் அவர்களுடன் இணைந்து ஏற்படுத்தும்) நினைப்பின் அலசலில், " இன்று போகலாமா.?" என ஒரு மட்டும் முடிவு செய்து புறப்படுவோம். 

அந்த அளவுக்கு திரைப்படங்கள் பார்க்க தயக்கங்கள், கட்டுப்பாடுகள். இத்தனைக்கும் தரை டிக்கெட் விலை நாலணாதான். பெஞ்ச் டிக்கெட் எட்டணா. அந்த பெஞ்சில் பின்னாடி சாய்ந்து கொள்ள இரண்டு கட்டைகள் வைத்த பெஞ்ச் கட்டணம் முக்கால் ரூபாய், தனித்தனியாக உட்கார வசதியாக இருக்கும் சேர் ஒரு ரூபாய் என படிப்படியான வசதிகளுக்கு ஏற்ப கட்டண விகிதங்கள் வேறு. அதில் அந்த முதலில் சொன்ன ஒருவருக்கு நாலணா என்றால், மூவர் சென்றால் கூட, முக்கால் ரூபாயாகி விடும். அது வீட்டின் அன்றாட இதர செலவுகளுக்கு பயன்படுமே என்ற நினைவுகள் வேறு வந்து படங்கள் பார்ப்பதை சில சமயம் தடை செய்யும். அப்போது வீட்டின்  பணத்தட்டுப்பாடுகள் சினிமா பார்க்கும் ஆசைகளுக்கு பெரும்பாலும் தடை போடும். 

நாட்கள் செல்லச் செல்ல திரைப்படம் பார்ப்பதற்கான கட்டணங்கள், அணாவிலிருந்து ஒன்று, இரண்டென்ற ரூபாய்க்கு வந்து, ஐம்பது நூறாக மாறி, இன்று ஐநூறு, ஆயிரம் எனவும் வந்து விட்டது. அதுவும் முதல் நாளாகிய  இன்றே பார்த்து விட வேண்டுமென்பவர்களுக்கு ஆயிரத்திலிருந்து மேலும் பல ஆயிரங்களை சேர்த்து தரும்படியாக (பிளாக் விற்பனையில்) சூழலைக் கூட தந்து விடும். 

எங்கள் திருமணத்திற்குப் பின் நான் சென்ற படங்களையும் எண்ணி கணக்கில் சொல்லி விடலாம். கூட்டு குடும்பம், குடும்பத்தில் பெரியவர்கள் என்ற மரியாதைகள், அவர்கள் விருப்பமின்றி வெளியில் செல்ல முடியாத சூழ்நிலைகள், என வாழ்ந்த போது சினிமாக்கள் எல்லாம் ஒரு  கனவுதான்.(ஆமாம்.. இதில் இரவு நேர கனவு பலிக்குமா? பகல் நேர கனவு பலிக்குமா? "பகல் கனவு பலிக்காது" என்பார்கள்.ஏன் அப்படி? பகலில் அவ்வளவாக ஆழ்ந்த உறக்கம் வராது எனபதினாலா ? பகலில் சட்டென  முழிப்பு வந்து விடும் போது கண்ட கனவுகள் சட்டென அது போலவே கரைந்து விட வாய்ப்புள்ளது என்பதாலா..? அதைப்பற்றி பிறகு ஒரு முறை விவாதிப்போம். :)))    ) பிறகு வந்த காலங்களில், சிறு குழந்தைகளை அழைத்து செல்வதென்பதும், இயலாத காரியங்களாக போய் விட்டது. 

முதன் முதலில் மக்களுக்காக தோன்றிய பொதிகை/ தூர்தர்ஷன் தொலைக்காட்சிகள்தான் ஏதோ ஒரு  தமிழ் படத்தை ஞாயிறன்று மாலை இடையிடையே ஏகப்பட்ட விளம்பரங்களுக்கு இடையே ஒளிபரப்பி, என்னைப் போல் திரையரங்கம் சென்று  திரைப்படம் பார்க்காதவர்களுக்காக புண்ணியம் தேடிக் கொண்டது. அப்போது எங்கள்  புகுந்த வீட்டிலும் டி. வி கிடையாது. எதற்கு இடத்தை அடைத்துக் கொண்டு என வாங்கவில்லை. தெரிந்தவர் வீட்டிற்கு (ஒரளவுக்கு எங்கள் புகுந்த வீட்டில் உள்ளவர்களுக்கு எப்படியோ உறவு முறை என்ற சொந்தமும் கூட..!) சென்று, நான், எங்கள் நாத்தனார், அவரின் மகள், மகன் சமயத்தில் என் மாமியார் என அனைவரும் சேர்ந்து சென்று சில படங்கள் பார்த்திருக்கிறோம. அவர்கள் வீட்டில் அப்போதுதான் டி. வி. வாங்கியிருப்பார்கள் போலும். முகம் சுளிக்காமல் வரவேற்று உபசரிப்பார்கள். 

பின்னர் நாளடைவில்  நாங்கள் சென்று வந்த அவர்கள் வீட்டிலும் இந்த மாதிரி நிறைய பேர் பார்க்க வரவே படம் பார்க்க தலைக்கு ஒரு ரூபாய், எட்டணா என வசூல் பண்ண ஆரம்பித்து விட்டார்கள். நல்லதொரு வரும்படிக்கான வழி.:)) (எங்களிடம் அவர்கள்  கேட்கவில்லை. ஆனாலும் எங்கள் மனசாட்சி உறுத்தவே அதன் பின் அங்கு போவதற்கும் எங்கள் புகுந்த வீட்டில் தடையாகி விட்டது.)

அன்று மாலை படம் ஆரம்பித்து விடும் நேரம் நாங்கள் இருந்த சித்ர குளம் தெருவெல்லாம் மக்கள் கூட்டத்தையே காண முடியாது மயிலை கபாலீஸ்வரர் கோவில், மாட வீதிகள் எங்குமே காற்றாட கால் வீசி கூட்டங்களின் இடர்கள் இன்றி அன்று நடக்கலாம். மெரீனா, சாந்தோம் கடற்கரையில் கூட்டங்களின் இரைச்சகள் இல்லாத அலைகளின் ஓசையை மட்டும் ஆனந்தமாக கேட்டு ரசிக்கலாம். அப்படியும் ரசித்திருக்கிறோம். அது ஒரு காலம். 

அதன் பின் சில வருடங்களில் எங்கள் வீட்டில் எப்படியோ டி. வி  (இத்தனைக்கும் அது சின்னதான பிளாக் அண்ட் ஒயிட் டி. வி தான்.) வாங்கியவுடன் அடுத்த  ஞாயறு மாலையை  ஞாயறு முடிந்த மறுநாளாகிய திங்களிலிருந்தே எண்ண ஆரம்பித்தோம்.  வரும் ஞாயறு நல்ல படமாக, இதுவரை பார்க்காத படமாக இருக்க வேண்டுமே என அனைவரின் எதிர்பார்ப்புகளும் இருக்கும். (ஆனால், பழைய படங்களின் அணிவகுப்பே தொடர்ந்து வரும்.) 

அதன் பின் அனேக சேனல்களின் உதயங்கள் வந்து தொலை காட்சி பெட்டியை கலகலக்க வைத்தன. வாரம் ஒரு முறை ஒவ்வொன்றிலும் மாறுப்பட்ட படங்கள். அதன் பின் கேபிள் கனெக்ஷன்களின் உலா வரும் ஒளிக்கதிர்கள். தினமும் ஒரு படம்.... ! (ஆனால் பார்க்கத்தான் நேரம் இருக்காது.குழந்தைகள் அவர்களின் பள்ளி, படிப்பு, வேலைகள், கடமைகள் என அப்போது  கீழே அமர கூட தயங்கும் கால்கள். ) வார விடுமுறைகளில் என்றாவது குடும்பத்துடன் அமர்ந்து நமக்கு பிடித்தமான படங்களை வாடகைக்கு எடுத்து டி. வியுடன் இணைத்துப் பார்க்கும் வசதிகள் என (அப்போதுதான்  வீட்டில் எல்லோருக்கும் பிடித்தமான டிபன்கள், விதவிதமான சாப்பாடுக்கள், அதை எடுத்து பரிமாறும் வேலைகள் என எனக்கு  அதே கடமைகள் காலோடு கையையும், கண்களையும் கட்டிப் போடும்.) காலம் தன் கால்களை வீசி முன்னேற ஆரம்பித்தது. ஆனால், எனக்கு திரைப்படங்களை பார்க்க மனதில் விருப்பங்கள் இல்லாமலும் போனது.  ( அது இப்படி படங்களை பார்க்கும் நேரத்தில் நம்மால் பார்க்க கூட  இயலாமல் போகிறதே என்ற விரக்தி தந்த வெறுப்பாக கூட இருக்கலாம்:))  இது அந்த வயதின் தாக்கம். ) 

இப்போது தொலைக்காட்சி பெட்டிகளே( டி. வி) விதவிதமான முன்னேற்றங்களை சந்தித்து வந்தும் கூட, அதில் இலவசமாக புது படங்களையே நம் சௌகரியபடி  எப்போதுமே பார்க்கும் சந்தர்ப்பங்கள் எத்தனையோ வந்தும் கூட, படங்கள் பார்க்கும் ஆர்வம் எனக்கு போயே போச்சு...! 

இத்தனை பீடிகை இப்போதெற்கு என்ற எண்ணங்கள் உங்களுக்கு வரலாம். நீங்களும் என்னுடைய அந்த கால பழைய பல்லவிகளை கேட்டு, அதை நினைத்து சற்றே சலிப்பாவதற்குள் இந்த தீபாவளிக்கு நான் சற்றும் எதிர்பாராது மகன்கள் அன்று வெளி வந்த நடிகர் சிவகார்த்திகேயன் நடித்த படமான "அமரனை" பார்க்க ஆன்லைனில் டிக்கெட் எடுத்து விட்டதால், குடும்பத்துடன் சென்று வந்தோம் என்பதை சொல்லி விடுகிறேன். 

"படம் நன்றாக உள்ளது நீங்களும் கண்டிப்பாக வாருங்கள்" என சொன்னதில் அனைவரும் தீபாவளியன்றே மதியம் இரண்டாவது காட்சிக்கு சென்று வந்தோம். 

அன்று காலை அந்த படம் இங்கு  ரீலீஸ் ஆகி, முதல் காட்சி வந்து பின் இரண்டாவது காட்சிக்கு நான் கடந்து வந்த என் இத்தனை வருட வாழ்நாளில், முதன்முறையாக சென்ற முதல் புது திரைப்படம்... ,! அதுவும் தீபாவளியன்றே சென்று வந்த திரைப்படம்..! என்றொரு  பெருமையை அமரன் பிடித்தது. (பெருமை எனக்கா, இல்லை, அந்த படத்திற்கா, என்ற கேள்வி உங்களுக்குள் எழலாம். அதை உங்கள் கருத்தில் அவசியம்  சொல்லுங்கள்.அன்புடன் எதிர்பார்க்கிறேன். ஹா ஹா) 

இரண்டு நாள் கழித்து வந்த  சென்ற ஞாயிறன்று  மீண்டும் ஒரு திரைப்படம். நடிகர்  மம்முட்டியின் மகன் நடித்த "லக்கி பாஸ்கர்" என்ற  திரைப்படம். இது காலை 9 மணிக்கே ஆரம்பம் .! இதுவும் தீடிர் என்றுதான் நான் சற்றும் எதிர்பாராமல் கிடைத்தது. 

முதலாவது படம் நாட்டுக்காக தன்னையே அர்ப்பணிக்கும் உண்மை கதையை மையமாக கொண்டு எடுத்தது. இரண்டாவது படம் வீட்டுக்காக எதையும் செய்ய  துணிச்சலுடன் செயல்படும் வகையை சார்ந்த படம். இரண்டுமே வெவ்வேறான இரு கோணங்கள். அதில் நடித்தவர்களின்  உழைப்பையும், திரைப்படத்தின் மற்ற துறைகளில் சிறந்த அக்கறையுடன் செயல்பட்டவர்களையும் நிச்சயம் பாராட்டத்தான் வேண்டும். 

எனக்குத்தான் இரு நாட்களும், வீட்டின் வேலைகளோடு வெளியிலும் அலைந்து திரிந்ததில் மிக அசதியாக இருந்தது. அதனால் ஒரு வாரமாக காலையிலேயே பதிவுகளுக்கு வர இயலவில்லை. 

இதனால், இத்தனை நாட்கள் எந்த படங்களையும் பார்க்க அவ்வளவாக ஆர்வம் காட்டாமல் இருந்தது போய், இந்த இரு புது படங்களை அடுத்தடுத்து பார்த்த நிலையில், இப்போது  படங்களை பார்க்கும் பழைய ஆசைகளும் மீண்டும் மனதில் தலை தூக்கி ஏற்படாமல் இருக்க வேண்டுமென இறைவனை மனமாற பிரார்த்தித்துக் கொள்கிறேன். என்ன இருந்தாலும், ஆசைகள்தான் நம் அழிவுக்கும் ஒரு மூல காரணமல்லவா.. ? 

கந்த சஷ்டி.

உலகத்தை காத்து உலக மக்கள் அனைவருக்கும் அருள் பாலிக்கும் சிவபெருமானின் கோப கனலில் இருந்து தோன்றியவர் "முருகப் பெருமான்" என்பது நாமறிந்த விஷயம். 

அவரின் குழந்தை ஒருவரால்தான் தேவர்களை சித்ரவதைபடுத்தும் அசுரர்களை வதைக்க முடியும் என்ற காரணத்தால், அவரின் மோனதவத்தை  கலைத்து, அவர் மீது தன் மலர் அம்பை ஏவி,அவரின் கோபத்தை தூண்டிய மன்மதன் அக்கணமே எரிந்து சாம்பலானாலும், அந்த நெருப்பு ஜுவாலைகள் அணைய பெறாததால், அதனின் வெப்பம் தாங்க மாட்டாமல், தேவர்கள் அனைவரும் ஒன்று கூடி யோசித்து  வாயுபகவானின் உதவியோடு அந்த தீ ஜுவாலையை சிவனின் "சேயோனாக" பாவித்து சரணவ பொய்கையில் ஆறு தாமரை மலரில் கொண்டு சேர்த்தனர். 

பின்னர் மன்மதனின் மலர் அம்பில் தன் தவம் கலைத்த சிவனிடம் உண்மை நிலையை தேவர்கள் எடுத்தியம்பியதும் அவர் கருணை கொண்டு, மன்மதனையும் உயிர்பித்து தாமரை மலரில் சரணடைந்திருக்கும் தீ ஜுவாலைகளையும் ஆறு ஆண்மகவு குழந்தைகளாக உயிர்பித்தருளினார். கூடவே அவரின் அருளால் ஆறு சேடிமார்களும் உருவாகி அந்த குழந்தைகளை சீராட்டி பாராட்டி வளர்த்து வந்தனர்.

ஒரு சமயம் தன் சதி பார்வதியுடன் தேவியுடன் சரவண பொய்கைக்கு வந்த சிவபெருமான் தான் தேவர்களுக்கு அளித்த வாக்கின்படி, தன் தேவியிடம் "இவை நம் குழந்தைகள்.என்  கோபத்தீயின் வெப்பத்தில் உருவானவர்கள். எனவே இவர்கள் உன் பிள்ளைகளும் ஆவார்கள். உன்னருளால் இவர்களை ஒரே ஒரு குழந்தையாக்கி தேவர்களின் இன்னலை தீர்ப்பாயாக.." என்று கூறவும், இறைவி தன்னை நோக்கி ஓடி வந்த ஆறு குழந்தைகளை "ஆறுமுகா"என்று அன்போடு அழைத்து தன் கைகளால், வாரி ஒன்று போல் சேர்த்து  அணைக்கவும், அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்த "முத்துக்குமரன்" அங்கு உருவானான்."அம்மா, அப்பா" என்று வாய் நிறைய அழைத்த அந்த " சிவசக்திபாலனை"  கண்டு தந்தையும், தாயும் அகமகிழ்ந்தனர். 

அதுவரை குழந்தைகளை வளர்த்து வந்த அந்த சேடிமார்களை அழைத்து எங்கள் மகன் "கார்த்திகேயனை" நீங்கள் இதுவரை கவனமாக நான் கூறியபடி பராமரித்து வளர்த்ததினால், நீங்கள் அனைவரும் கார்த்திகை நட்சத்திரமாக அவதரித்து வானுலகில் சிறப்புடன் வாழ்வீர்களாக..உங்களை கார்த்திகை பெண்கள் என அனைவரும் போற்றி வழிபடட்டும்" என்று சிவபெருமான் உரைத்ததும் அவர்கள் அன்று முதல் வானில் நட்சத்திரமாக இருக்கும் பாக்கியத்தைப் பெற்றார்கள். சிவனும், தன் மனைவி பார்வதி தேவியுடன், இது நாள்வரை சரவண பொய்கையில் வளர்ந்த தன்னருமை மகனான, "சரவணனை" அழைத்துக் கொண்டு தன்னிருப்பிடமான சிவலோகத்திற்கு சென்றார். 

காலங்களின் வேகங்களில் அங்கே தேவர்கள் அசுரர்களால் துன்படுவதை நாரதர் சிவனிடத்தில் வந்து சுட்டிக் காட்டி உரைத்தார். தக்க தருணத்தில் வீரமான வாலிப வயதை எட்டியிருந்த தம் மகனை அழைத்து, "உமைபாலா.! " நீ தேவர்களின் இன்னல்களை தீர்ப்பதற்காக பிறந்தவன். அந்த நேரம் இப்போது நெருங்கி விட்டது. என்னை நோக்கி பல்லாயிரம் காலம் தவம் செய்து, என்னிடம் அழியா வரம் வாங்கி என்னைப் போல உள்ளவரால் தான் தனக்கு மரணம் வர வேண்டுமென வரம் பெற்ற சூரபத்மனை, என் அம்சமாக பிறந்த நீதான் அழித்து வர வேண்டும். உன்னால் மட்டுமே அவனுக்கு அழிவு என்பது அவன் பெற்ற வரம். அதனால், நீ சென்று அவனை வென்று வா..! " என கட்டளையிட்டார். 

தாயின் ஆசிபெற சென்ற அழகெல்லாம் ஒன்று திரண்ட "முருகேசன்" அன்னையை தொழுது அவளருளை வேண்டி நின்றார். பார்வதி தேவியும் பாசத்துடன் தன் மைந்தனை ஆரத்தழுவி உச்சி முகர்ந்து, தன் சக்தியினால் உருப்பெற்ற சக்திவேலை அவனிடம் தந்து அந்த "வடிவேலவனை" வாழ்த்தி விடை தந்தாள்.

 "கந்தகுருநாதன்" களைப்பின்றி களிப்புடன் படை செலுத்தி சென்று சூரபத்மனை அழித்து தேவர்களை காத்து தன் வீரச் செயலுக்காக தேவர்கள் அனைவரும் நிச்சயித்த வண்ணம் தேவேந்திரன் மகளை மணமுடித்து திருச்செந்தூரில் அம்மையப்பனாக அனைவருக்கும் அருள் புரிந்தார். 

முருகா, முத்துக்குமரா, சிவகுருநாதா, ஆறுமுகா, சிவபாலா, கந்தா, கடம்பா, கார்த்திகேயா, சரவணா, உமை பாலா,  முருகேசா, வடிவேலா, கந்தகுருநாதா, சிவகுமரா, சண்முகா, வேல்முருகா என்ற நாமாவளிகளோடு இன்று என்னை பதிவு எழுத வைத்த எந்தையே..! என்கண் தந்தையே...! 

உன் அன்பின் கருணை எனக்கென்றும் வேண்டுமென உன் தாள் பணிந்து வேண்டிக் கொள்கிறேன். 🙏🙏🙏.🙏🙏🙏. 

கீழுள்ள இந்த தகவல்கள் மட்டும் மாலை மலரில் படித்ததினால், அதையும் என் பதிவோடு சேர்த்துள்ளேன். 

சூரபத்மனை அழித்து வரும்படி முருகனுக்கு உத்தரவிட்டார். முருகனுக்கு துணையாக செல்ல பெரும் படையையும் ஈசன் உருவாக்கி கொடுத்தார். மனிதர்களின் ஆணவத்தை ஒழித்த முருகப்பெருமான் இதற்காக ஈசன் திருவிளையாடல் ஒன்றை அரங்கேற்றினார்....

சிவபெருமானின் நெற்றிக் கண்ணில் இருந்து ஆறு தீப்பொறிகள் புறப்படும்போது அதில் இருந்து வெளிப்பட்ட வெப்பத்தை தாங்கமுடியாது சிவனின் அருகில் இருந்த பார்வதிதேவி பயந்து ஓடினார். அப்போது பார்வதிதேவியின் பாதச் சிலம்புகளில் இருந்த நவரத்தினங்கள் சிதறி விழுந்தன.

அந்த நவமணிகள் மீது இறைவனின் பார்வை பட்டதும் அவைகள் நவசக்திகளாக தோன்றினர். அந்த நவசக்திகளின் வயிற்றில் (வீரவாகுவை மாணிக்கவல்லியும், வீரகேசரியை மௌத்திகவல்லியும், வீர மகேந்திரனை புஷ்பராகவல்லியும், வீர மகேசுவரரை கோமேதகவல்லியும், வீர புரந்தரை வைடூரியவல்லியும், வீர ராக்கதரை வைரவல்லியும், வீர மார்த்தாண்டரை மரகதவல்லியும், வீராந்தகரை பவளவல்லியும், வீரதீரரை இந்திரநீலவல்லியும் பெற்றெடுத்தனர்) வீரவாகுதேவர் முதலான ஒரு லட்சத்து ஒன்பது பேர் (100009) தோன்றினர். இவர்கள் அனைவரும் முருகனின் படைவீரர்கள் ஆனார்கள்.

இதையடுத்து பார்வதி தேவியும் தன்னைப்போன்ற ஒரு சக்தியை உருவாக்கி அதனை தனது சக்திகள் யாவும் கொண்ட ஓர் வீரவேலாக உருமாற்றினார். வெற்றிதரும் அந்த வீரவேலை முருகனிடம் வழங்கினார். ஈசனும் தன் அம்சமாகிய பதினொரு ருத்திரர்களைப் படைக்கலமாக்கி முருகனிடம் தந்தார்.

அம்மையப்பனிடம் வேல் வாங்கிய முருகன், தேரேறி தெற்கே இருந்த வீரமகேந்திரபுரியை நோக்கி சென்றான். 

நன்றி.. மாலை மலருக்கு. 🙏. 

உண்மையில் "சிவகுமாரன்"    மனிதர்களாகிய நம் மனங்களில் தோன்றும் காம, குரோத, லோப, மோக, மத, மாற்சரியங்கள் என்ற ஆறு வகை குணங்களை அழிக்கத்தான் சிவபெருமானின் அம்சமாக உலகில்  பிறப்பெடுத்திருக்கிறான்...! இந்த ஆறும்தான் அசுரனாக, ஒரு சூரபத்பனாக நம்முள் இருப்பவை. மாறாக அவனை தூய உள்ளன்போடு வணங்கி, அவன் தாளையன்றி வேறொன்றும் நினையாமல், வாழ்ந்து வந்தால், வீடுபேற்றை (மறு பிறப்பொன்று இல்லாத நிலை.) தருவான்.அதை அந்த "சண்முகநாதனை" தர விடாமல் தடுப்பதும் நம்முள் குடி கொண்டிருக்கும் இந்த ஆறு குணங்கள்தாம்.  அந்த ஆணவ நிலையை உணர்ந்து அந்த சூரபத்மனை போல "சிவசக்தியின்" புனிதமான வேலை ( அவன் நாமங்களை எப்போதும் இடையறாது நினைத்து ஜபிப்பது)  நம்  மார்பினில் வாங்கி சேவலாகவும், மயிலாகவும் நம் அகம்,புறத்தை இருகூறாக்கி, அந்த "வேல்முருகனின்" பாதங்களோடு ஐக்கியமாக்குவதே இந்த சஷ்டி விரதத்தின் நோக்கம். 

கந்த குரு கவசம்

நிழல் வெயில் நீர் நெருப்பு மண் காற்று வானதிலும்

பகைமையை அகற்றி அபயமளித்திடுவீர்

உணர்விலே ஒன்றி என்னை நிர்மலமாக்கிடுவாய்

யானெனதற்ற மெய்ஞ்ஞானமதருள்வாய் நீ

முக்திக்கு வித்தான முருகா கந்தா

சதுர்மறை போற்றும் ஷண்முக நாதா

ஆகமம் ஏத்தும் அம்பிகை புதல்வா

ஏழையைக் காக்க நீ வேலேந்தி வந்திடுவாய்

தாயாய்த் தந்தையாய் முருகா தக்கணம் நீ வருவாய்

சக்தியும் சிவனுமாய்ச் சடுதியில் நீ வருவாய்

பரம்பொருளான பாலனே ஸ்கந்தகுரோ

ஆதிமூலமே அருவாய் உருவாய் நீ

அடியனைக் காத்திட அருவாய் வந்தருள்வாய்

உள்ளொளியாய் முருகா உடனே நீ வா வா வா

தேவாதி தேவா சிவகுரோ வா வா வா

வேலாயுதத்துடன் குமரா விரைவில் நீ வந்திடப்பா.. 🙏🙏.

கந்தவேல் தன் கைவேல் கொண்டு நம்மை எப்போதும் காத்து ரட்சிக்க மனமாற பிரார்த்தித்துக் கொள்கிறேன்.🙏.

தீடிரென இந்தப்பதிவை எழுத என்னை நினைக்க வைத்ததும் "அவன்" அருள்தான். இரவு மணி 1ஐ நெருங்கியும் விடாது எழுதி முடிக்க வைத்ததும் "அவன்"அருள்தான்.🙏. 

அனைவருக்கும் கந்தசஷ்டி வாழ்த்துகள். கந்தன் அருள் அனைவருக்கும் கிடைத்திட பிரார்த்தித்துக்கொள்கிறேன். 🙏. 

முருகன் அருளால் எழுதிய இப்பதிவுக்கு வந்து படிக்கும் அனைவருக்கும் என் அன்பான பணிவான நன்றிகள். 🙏. 

இருள் களையும் விழா. .

 

                            தீப ஒளித்திருநாள். 

அனைவருக்கும் என் அன்பான தீபாவளி பண்டிகையின் நல்வாழ்த்துகள். 

தீபாவளி என்றாலே பாரம்பரியமாக மக்கள் அனைவருக்கும் மனமகிழ்ச்சி தரும் ஒரு பண்டிகை. என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. 

நம் இரண்டு இதிகாச புராணங்களிலும் கடவுள் தானே மனித அவதாரம்  எடுத்து வந்து தர்மத்தை நிலைநாட்டவும்,  சத்திய வழியில் தவறாது செல்லவும்,  ஒரு மனிதன் எப்படியெல்லாம் வாழ வேண்டும் என்பதை இவ்வுலகிற்கு புரிய வைத்தார். 

ஒரு சமயம் உலக மக்களை  தன் கொடூர செயல்களால் ஆட்டிப் படைத்து  வந்த நரகாசுரன் என்னும் அரக்கனை இந்த ஐப்பசி மாதம் சதுர்தசி/அமாவாசையன்று  தன் கணவரான கிருஷ்ணபரமாத்மாவின் துணையுடன் சத்தியமாமா அழித்ததாக புராண கதை சொல்கிறது. அந்த அசுரனும், இறக்கும் தறுவாயில் தான் இறந்த இந்த தினத்தை மக்கள் தன்னைப்பற்றி அவதூறுகள் பேசி கழிக்காமல், அதற்கு மாறாக புத்தாடைகள் உடுத்தி, தங்கள் உறவினர்களுடன் விருந்தோம்பல்கள்  செய்து, வீடெங்கும் மங்களகரமான தீபங்கள் ஏற்றி, இறைவனை வழிபட்டு வான வேடிக்கைகளுடன் சிறப்பாக கொண்டாடி மகிழ்வாக இருக்க வேண்டுமென்ற வரத்தை கேட்டு பெற்று பின் உயிர் துறந்தான். இந்த கதையின்படி  அன்றைய தினத்தை நாம் "நரகசதுர்தசி ஸ்னானம்" என்றும், "தீபாவளியெனவும்" வழிவழியாக அப்படியே கொண்டாடி வருகிறோம்.

ராமாயண காலத்தில், தந்தை சொல் தட்டாது கானக வாழ்வை தன் மனைவி சீதையுடன் பதினான்கு ஆண்டுகள் முடித்து விட்டு தன் நாடான அயோத்திக்கு திரும்பிய தங்கள் அரசனான ஸ்ரீராமபிரானை அந்நாட்டின் மக்கள் மிகுந்த சந்தோஷத்துடன்  வரவேற்று,  வீதியெங்கும், ஒவ்வொரு வீடெங்கும், மலர் தோரணங்கள் கட்டி அலங்கரித்து  லட்சகணக்கான தீபங்களை ஏற்றி, வானவேடிக்கைகளுடன்  குதூகலம் பொங்க தம் உற்றார் உறவினர்களுடன் மகிழ்ந்திருந்த நாளே "தீபாவளி" எனவும் ஒரு கதை உண்டு.  ஆக இறைவன் தான் மனித அவதாரம் எடுத்து வாழ்ந்த இரு புராணங்களிலும்  இருளை அகற்றும் ஒளியாக இந்த (தீபஒளி) தீபாவளி பண்டிகையை முக்கியத்துவம் பெறச் செய்து  நீதியை போதிக்கிறார் எனவும் கொள்ளலாம். 

தீபாவளி என்பதற்கு தீப ஒளி என்ற பொருள்தான்  முன்னிலை வகிக்கிறது. இறைவன் ஒளி வடிவானவன். அதனால்தான் நாம் தினமும் அவரவர் வீடுகளில் காலை, மாலை விளக்கேற்றி வழிபடுகிறோம்.

 " ஒளி வடிவாக உன்னுள்ளே இருக்கும் இருளை அகற்ற பரமாத்மாவாக நான் உன்னுடன் குடி இருக்கிறேன். ஜீவாத்மாவாகிய நீ என்னைத் இடைவிடாது தேடி, உன்னை தன்னுடன் இணைத்து வைத்திருக்கும் " ஆசை" என்ற மாயையினால் கட்டப்பட்டிருக்கும் அஞ்ஞான இருளை அகற்றி, அதை நீ வென்று விட்டால், பரிபூரண வெளிச்சமாக உன்னுள்ளே வீற்றிருக்கும் என்னைக் காணலாம். இப்பூலகில் உனக்கென உண்டாக்கி வழங்கப்பட்டிருக்கும் பிறவிக் கடலை கடப்பதற்கு இந்த வழிதான் உசிதம்.." என கீதையில் அதே ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அர்ச்சுனன் மூலமாக மக்களுக்கு உபதேசம் செய்திருக்கிறார். 

அதன்படி நடந்து "அவனை" பரிபூரணமாக உணர்ந்தவர்கள் மஹா ஞானிகளாக, தவசிரேஷ்டர்களாக, யோகிகளாக, வாழ்ந்தும், மறைந்தும்  நமக்கு வழி காட்டியிருக்கிறார்கள் என்பதையும் நாம் அறிவோம்.  ஆனாலும் , மாயையின் பிடியில் இன்னமும் சிக்குண்டு இந்த சம்சார சாகரத்தில் உழன்று வரும் சாதாரண மனிதர்களாகிய நாம் அகக்கண்களால் "அவனை" ஜோதிஸ்ரூபமாக காண இன்னமும் எத்தனைப் பிறவிகள் எடுக்க வேண்டுமோ? 

இன்றைய தினத்தில் இப்போதும் வட நாட்டினர்  தத்தம் வீடுகளில்   நிறைய தீபங்களை (அகல் விளக்குகள்) ஏற்றி, இறைவனை வழிபட்டு கொண்டாடுவார்கள். நம் தென்னிந்தியாவிலும் இந்தப் பழககம் முற்றிலும்  வந்து விட்டது என நினைக்கிறேன். வடக்கில் இமயத்தில் உதயமாகி என்றும் வற்றாது ஓடும் கங்கை நதியும், இந்த ஐப்பசி மாதத்தில் தென்னாட்டு வரை தவழ்ந்து வந்து இங்கிருக்கும் சகல நதிகளிலும் நீராடி கூடி களித்து தன் சாபமொன்றை போக்கி கொள்கிறாள். அதனால் தீபாவளியன்று  விடியல் பொழுதில் (நான்காவது சாமத்தில்) நீராடி முடிப்பவர்களை "கங்கா ஸ்னானம் ஆயிற்றா?" என ஒருவருக்கொருவர்  கேட்டு பண்டிகையின் உற்சாகத்தை கூட்டும் பேச்சு வழக்கு (மரபு முறை) இன்றும் நம்மிடையே உண்டு. 

மேலும் ஐப்பசி மாதத்தில் வரும் தீபாவளி அமாவாசையன்று  மாலை முதல் வீட்டு வாசல் படியில் இருபக்கமும்  இரு அகல் விளக்கேற்ற தொடங்கி, கார்த்திகை  மாதம் வரும் திருவண்ணாமலையார் தீபம் வரையும், அதன் பின் கார்த்திகை மாதம் முழுவதும் வரையும் விளக்கேற்றும் பழக்கம் நம்  வீட்டு பெரியவர்கள்  மூலமாக நமக்கு எப்போதும் இருந்து வருகிறது. 

இவ்விதம் நம் மனதிலிருக்கும் தெய்வீக குணமாகிய, அனைவரிடமும் பாரபட்சமின்றி அன்பு செலுத்துவது, மனித நேயத்தோடு அனைவரையும் நேசிப்பது போன்ற நல்ல குணங்கங்களின் ஒளி கொண்டு, அவ்வப்போது  மனதில் தலை தூக்கும் கோபம், பழி வாங்கும் வன்மம், அசூயை, போன்ற அசுர குணமான இருளையகற்றி, வருடந்தோறும் வரும் இந்த தீபஒளி பாரம்பரிய பண்டிகையை போற்றி, நமது  இளைய தலைமுறைகளுக்கும் இதன் நோக்கத்தை, அவசியத்தை உணர வைத்து அனைவரும் இறைவனின் இன்னருள்களை பெற்று சிறப்பாக வாழ்ந்திட  வேண்டுமாய் இறைவன் அருள வேண்டுமென இந்த நன்னாளில் பிரார்த்தித்துக் கொள்வோம். 🙏. 

பி. குறிப்பு... இது எ. பிக்காக சகோதரர் ஸ்ரீராம் அவர்கள் அவசரமாக ஒரு தீபாவளிக்கு முன்தினம் ஏதாவது எழுதச் சொன்னதில் தீபாவளி கட்டுரை என்ற பெயருடன் உருவானது. மறுநாள் தீபாவளியன்று எ. பியிலும் வெளி வந்ததற்கு எ. பிக்கும், அதன் ஆசிரியர்கள்  அனைவருக்கும் என் இதயம் கனிந்த நன்றிகள். அப்போது அந்தப் பதிவுக்கு  கருத்துக்கள் அளித்தவர்களுக்கும் என் பணிவான நன்றிகள். இன்று என் வலைப் பதிவிலும் ஒரு சேமிப்பாக இருக்கட்டுமென இது அதே அவசரத்துடன் (வேறு எதாவது எழுத  வீட்டின்்வேலைகள் இடம் தரவில்லையெனினும், என் சோம்பலும், ஒரு காரணம்.) வெளியாவது. 

மறக்க இயலாத தீபாவளி நினைவுகள்....! படித்த அன்றிலிருந்து  ஒவ்வொரு தீபாவளியன்றும் பிரபல எழுத்தாளர் கு. அழகிரி சாமி அவர்கள் எழுதிய "ராஜா வந்திருக்கிறார்" கதை நினைவுக்கு வர தப்புவதில்லை. நல்ல எழுத்து. அனேக மாற்றங்களினால் காலங்கள் எவ்வளவு  மாறினாலும் என்  மனதை விட்டு நீங்காத கதை. 

அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகளுடன் மனம் கனிந்த இனிய  தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள். 

காரண காரியங்கள்

இந்தப்பதிவுச்செடி இங்குமுளைத்தற்கு உதவியாக இருந்தது சென்ற சனியன்று எ. பியில் வெளிவந்த "சாப விமோசனம்" என்ற கதை. அதைப் படித்த பின் நான் அதற்கு சொன்ன கருத்துக்கு பதிலாக வந்த இந்த பதில் கருத்துக்கள்தான் இதன் காரண விதைகள்.

நானும் இன்று காலையிலேயே நல்ல புகழ் பெற்ற இந்த  எழுத்தாளரின் கதைகளை படித்து விட்டேன். ஆனால், கருத்து சொல்ல யோசனையாக உள்ளது. (மாறுபட்டு விட்டால் என்ன செய்வதென்ற மனக்குழப்பங்கள்.) இது நான். 

கவலையே படாதீர்கள்... தயங்காதீர்கள்.. அதுதான் வேண்டும். மாறுபட்ட கருத்துக்கள்தான் வேண்டும்...இது சகோதரர் ஸ்ரீராம். 

கமலாக்கா தயங்கவே வேண்டாம். மாறுபட்ட கருத்துகள் வேண்டும். அப்போதுதான் சிந்தனைகள் பிறக்கும் யோசிக்கும் திறன் வலுவடையும்.

சும்மா ஒரே குட்டைல இருந்தால் மனமும் மூளையும் நாறிப் போகும்!! கமான் கமலாக்கா உங்கள் கற்பனை, எண்ணங்கள் கருத்துகள் சிறகடிக்கட்டும். இது சகோதரி கீதாரெங்கன். 

தங்கள் கருத்துகளுக்கு மிக்க நன்றி சகோதரரே & சகோதரி. உங்களிருவரின் ஊக்குவிப்புக்கு என் மனதில் பட்டதை எ. பியில் கருத்து சொல்ல ஆரம்பித்தேன். அது பதிவாக நீண்டு விட அதை இங்கேயே கொண்டு வந்து சிறைப் பிடித்து தங்க வைத்து விட்டேன். வந்து படிக்கும் அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகள். 

இவ்வகையான புராண கதைகள் பல விதங்களில் பலரால் அலசப்படுவது இந்த கதைகளின் சுவாரஸ்யந்தான் காரணமா? இல்லை. மனிதர்களாகிய நம் மன விகாரங்களின் வேறுபாடுகளா?

அகல்யை ஒரு கற்புக்கரசி. சிறந்த அழகி. அவள் பெயர் காரணமே அதைதான் குறிக்கிறது தர்மம் வழுவாத ரிஷி பத்தினி. தேவலோக தலைவனான இந்திரனின் மனதில் ஏற்பட்ட காமம் அவள் தலையெழுத்தை மாற்றி, தன் கணவரின் வாயாலேயே கடுமையான சாபம் பெற்று கல்லாக (ஆனால், அவள் பெயரிலேயே கல் உள்ளதே.! அதுவே அவளுக்கு ஒரு பிறவி சாபந்தான் போலும்..!) போகச் செய்தது. 

பின்னர் இராமாயண காலத்தில் ஸ்ரீ ராமரின் கால் (பாத துளிகள்.) அவள் மேல் பட்ட விநாடி அவள் மீண்டு சாபவிமோசனம் பெற்று, பழைய நிலைக்கு உருப்பெற்றாள். (இது இறைவனின் அவதாரமாக அவதரித்த ஸ்ரீ ராமரின் மகத்துவத்தை காட்டக் கூடியது.) அதன் பின் கௌதம மகரிஷி அவளை ஏற்றுக் கொண்டார் என்பது வரைதான் புராண காலத்து இப்பத்தினி பெண்மணியின் சிறப்பாக நாம் நம் வீட்டு பெரியவர்களின் கதை சொல்லி வளர்க்கும் திறனோடு பால காண்டமாக சொல்லி நாம் அறிந்தது.

அதன் பின் அகல்யை கல்லாக மாறவில்லை. தன் சாப விமோசனத்திற்காக மனம் கல்லாக இறுகி ஸ்ரீ ராமனின் வரவுக்காக காத்திருந்தாள். தவிரவும், அவளும், தன் பால்ய வயதில் மனதில் பல ஆசைகளை வளர்த்துக் கொண்டிருந்தாள்..! என்கிற மாதியான கதைகளை கேட்(படிக்)கும் போதெல்லாம், புராணங்களில் வரும் கதை மாந்தர்களை நாம் (மனிதர்கள்) எப்படியெல்லாம் மாற்றியமைத்து கதைகளை கயிறாக...! ஒரு நூலாக....! (அப்படி திரிக்கும் நூல் என்ற பெயரைத்தான் நாம் தயாரிக்கும் புத்தக வடிவிற்கும் "நூல்கள்" என வைக்கிறோமோ..?:)) ) திரிக்கிறோமோ என எண்ணும் போது, புராணங்களில் மேல் நமக்கிருந்த கொஞ்ச நஞ்ச ஆர்வங்கள் ( நமக்கு மட்டுமென்ன.. எதையும் முழுதாக நம்பும் ஆர்வங்களா? ஆயிரம்  சந்தேகங்களுடன் கூடிய ஆர்வ கோளாறுகள்தான். :)) ) இனி நம் சந்ததிகளுக்கு சுத்தமாக வராதோ என்ற நினைப்பும் எழுகிறது.

இளவயதில் தான் பழகி, தனக்கு பிடித்த இந்திரனையே தன் திருமண பிராயத்தில் "தன் விருப்பம் இவர்தான்.." என சொல்ல முடியாத மனநிலையில் இருந்திருக்கிறாள் அகல்யை. ஆனால், தன்னைப் படைத்த தந்தையான பிரம்மதேவர் கௌதமரை அவளுக்கென வரித்த போதும் மறுப்பு ஏதும் சொல்லவில்லை. மாறாக அன்றே அவள் மனது கல்லாகி போனது. (மானசீக காதல்கள் அப்போதே அந்த புராண காலத்திலேயே தோற்றுப் போய்யுள்ளது.)

பிரம்மதேவர்  தான் படைத்த பெண் ஒரு சிறந்த தவமுனிவருக்கு பயனுள்ளவளாக இருக்க வேண்டுமென நினைத்தாரே ஒழிய அப்பெண்ணின் உள்ளத்து மனநிலையை கேட்டறியவில்லை. (அவரின் "தான் சொல்வதை அவள் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்" என்ற குருட்டு நியதிகள் இன்று வரை நம்மையும் (அவர் படைத்த மனிதர்களாகிய நம்மையும். ) விடாது துரத்துகின்றன.:)) 

இந்திரன், கௌதமர் இருவருமே அகல்யையை மணமுடிக்க ஆசைப்பட்டால்,  பிரம்மன் இந்திரனுக்கும், கௌதமருக்கும் இடையே வைத்த ஒரு சுயவரப் போட்டியின்படி, முன்னும் பின்னும் ஒரே முகம் கொண்ட ஒரு பசுவை வலம் வந்த பின் சாட்சியுடன் முதலில் வருபவருக்கு அகல்யை பரிசாக கிடைப்பாள் என்ற முடிவு. கௌதமரும் முன்னும், பின்னும் ஒரே முகமுடைய ( அந்த பசு தன் வயிற்று சிசுவை அந்நாள் வரை சுமந்து பின் அதை ஈன்று பெறும் தருணம். ) ஒரு பசுவை நாதரின் யோசனையின் பேரில் கண்டு அதை  மூன்று முறை சுற்றி வந்து நாதரின் சாட்சியோடு  போட்டியில் வென்று அகல்யையை கைப்பிடித்தார். 

இந்திரன் தன்  ஐராவதி வாகனத்தில் மூவுலகும் சுற்றி அப்படிபட்ட பசுவைத் தேடி அலைந்து ஏமாற்றத்துடன் திரும்பிய போது கௌதமருக்கு, அகல்யை உரிமையாகி இருந்தாள்.  (பல பல யாகங்கள் செய்து இந்திர பதவியை தன் வசம் பெற்றிருந்த இந்திரனுக்கு அவ்விதமான பசுவைப் பற்றிய சூட்சுமம் தெரியாதா? இல்லை நாரதர்தான் இந்திரனுக்கு எதிரியா?) எல்லாம் பிரம்மன் போட்ட முடிச்சு. அவர் கணக்கு என்றும் தப்பாது. அந்த மாயைதான் இன்று வரை உலகின் அனைத்து ஜீவராசிகளுக்கும் மாறு(வேறு)பாடில்லாமல், நடமாடி கொண்டுள்ளது. 

தந்தை சொல் மிக்க மந்திரமில்லை என்ற வாக்கின்படி அகல்யை கௌதமருக்கு மனைவியாகி ஒரு நல்ல சதி தர்மத்துடன் நடந்து வந்தாலும், அவள் மனதில் இந்திரனின் மேல் தான்  ஆசைப்பட்டதையும், தன் பிதாவாகிய பிரம்மன் அது தெரிந்திருந்தும், தன்னை ஒரு வார்த்தை கூட கேட்காது கௌதமருக்கு பாணிக்கிரணம் செய்து தந்தது முதல் அவள் மனது கல்லாகி போனதென இப்போது ஒரு கதையில் படித்தேன்.

பெண்ணின் மனது எத்தனை முறைதான் கல்லாகும்படி அக்கால சூழ்நிலைகள் அவளை பாடாக படுத்திருக்கின்றன. அதன்பின் இந்திரனின் செய்கையால், அதைக்கண்டு கணவர்  சபித்ததினால் அவள் உயிருள்ள கல்லாகி போனது வேறு. அதுதான், ( இப்படி கல்லாகி போவது) ஏற்கனவே அவளுக்கு பல முறை பழக்கமானது ஆயிற்றே..!  

இந்திரனும், தன்னை மணப்பதற்காக அகல்யை காந்தர்வ முறையைச் சொல்லி வறுப்புறுத்திய போது கூட "அவசரம் கூடாது. தர்ம நியதிப்படி பெரியவர்களின் ஆசிகளோடுதான் நாம் மணந்து கொள்ள வேண்டுமென" அறிவுரை கூறினாராம். இதுவும் அந்த கதையில் தான் படித்தேன். 

இப்போது எ. பியில் சனியன்று வெளிவந்த பிரபல  எழுத்தாளர் புதுமை பித்தன் அவர்கள் எழுதிய "சாப விமோசனம்"  என்ற கதையில் அகல்யை ஸ்ரீ ராமரின் மூலம் சாப விமோசனம் பெற்றபின், நிறைய இன்னல்களையும், தன்னோடொத்த பிற ரிஷி பெண்களின்  அவச்சொற்களையும் அவமானத்தோடு சந்தித்த பிறகு மனம் வெறுத்து துவண்டு போயிருக்கும் போது, அந்நிலையில் அவள் மிகவும் அல்லலுறுவதை கண்டு ஒரு நாள் அவளைத் தேற்ற வரும் கணவனின் அன்பையும், அருகாமையையும்  உணருங்கால்  அவள் மனது மீண்டும் கல்லாவது போல் கதை  வடித்து தந்துள்ளார். நல்ல எழுத்து. சிறந்த உவமானங்கள். 

இந்நிலையில் இடையே கௌதமர் அகல்யை இருவருக்கும் ஒரு மகன் பிறந்து சதானந்தர் என்ற பெயருடன் மிதிலையின் மன்னர் ஜனகருக்கு அரசசபையில் தத்துவ விசார ஆலோசகராக இருந்து வருவதோடு துறவு வாழ்க்கையிலும் ஈடுபட்டு வருகிறார். அவரும் தந்தை தாய் படும் தீர்க்க இயலாத  மனதின் துக்கங்களை கண்டு தன் மனம் வாடுகிறார். 

இவர்களுக்கு ஒரு மகளும் இருப்பதாக மற்றோர் இடத்து கதையிலும் படித்தேன். அந்த மகளின் பெயர் அஞ்சனை. இவரது மைந்தர்தான் ஸ்ரீ ராம பக்த ஆஞ்சநேயர் ஆவார். 

கற்பில் சிறந்த பஞ்ச கன்னிகைகளில் முதலில் இடம் பெறுபவர் அகல்யைதான். அதன்பின் சீதை, திரௌபதி, தாரா, மண்டோதரி இவர்கள். இதில் தங்கள் கற்பின் திறனை வெளிப்படுத்த தன்னை தீயில் இட்டு அது பூக்களாக்கி குளிர்வித்து தர தங்கள் கற்புத்திறனை உலகிற்கு மெய்பித்தவர்கள் சீதை, திரௌபதி, தாரா ஆகியோர். அகல்யை தன்னை சுற்றியுள்ளவர்களால் தன் வாழ்நாள் முழுவதும், மனம் கல்லாகி இறுகி இருந்தாள் என்றால், மண்டோதரியும் தன் கணவனின் குறுகிய செயல்களில் மனம் குன்றி, அவர் மீது பாசம் மிகுந்த மரியாதையை தந்த போதும் தன் மனதை கல்லாக்கிக் கொண்டவள். 

ஆக பெண் எனப்பட்டவள் அந்த காலங்களில் தங்கள் சூழலின்படி பல விதமான சுக துக்கங்களை அனுபவித்தே வந்திருக்கின்றனர். அவர்களின் தொடர்ச்சியாக  பரசுராமரின் தாய் ரேணுகா தேவி, அனுசுயாதேவி, தமயந்தி, சந்திரமதி, பக்த மீரா, சக்குபாய் என ஆசிரமங்களின்  பெண்களும், ராஜவாழ்வில் பிறந்த பெண்களுமாக தொடர்ந்து அல்லல்களும், இன்னல்களும் பட்டுக் கொண்டேதான் இருந்தனர். 

இன்றைய காலத்திலும், இப்படி கஸ்டபடும் பெண்கள் இருக்கிறார்கள். அப்படி அல்லாமல், இந்தப் பிறவியில் நல்லவிதமாக வாழும் பெண்கள்.  தன் வாழும் வாழ்விற்கு இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்த வேண்டும். 

நான் மெத்த படித்தவளும் இல்லை. பல புராணங்களை ஆழ்ந்து படித்து விவாதித்து அலசியதுமில்லை. ஏதோ என் சிற்றறிவுக்கு புலப்பட்டதை இங்கு  எழுதியுள்ளேன். இதில் ஏதேனும் தவறிருந்தால், படிக்கும் அனைவரும் மன்னிக்கவும். 🙏.

படிக்கும் அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகள். 🙏. 

இனிப்பும், கசப்பும்

 பாகல் உசிலி.

இறைவன் படைப்பில் அனைத்து காய்கறிகளும் பொதுவாக ஒவ்வொரு சக்திகளையும் கொண்டு உருப்பெற்றவை. ஆனால் இப்போது இன்றைய காலகட்டத்தில் நாம் எதை அதிகமாக எடுத்துக் கொண்டால் நல்லது, அல்லது எதை குறைத்தால், (முற்றிலுமாகவே) நல்லது என்ற விவாதத்தில் உள்ளோம். 

அந்தக் காலத்தில் மதிய உணவு என எடுத்துக் கொண்டால்,நல்ல சுவையான பல காய்கறிகளுடன் சாதம், பருப்பு, சாம்பார், ரசம், மோர் என அன்றாடம் நல்ல உணவைதான் சாப்பிட்டு வந்தோம். ஆனால், அந்த உணவிற்கேற்ற உடல் உழைப்பும் அப்போது இருந்தது. 

நாம் வெளியில் செல்வதானால் ,நம்  கால்களின் நடையைதான் நம்பினோம். "எப்படி இவ்வளவு தூரம் தீடிரென புறப்பட்டு வந்தாய்..?" என கேட்கும் உறவுகளுக்கு" பார்க்க வேண்டுமென நினைத்தேன். அதனால் நடராஜா சர்விஸில்தான் வந்தேன்.!" என்போம். 

நடை உடலுக்கு மிக, மிக நல்லது என இப்போது தரும் முக்கியத்துவத்தை அப்போது யாரும், யாருக்கும் கற்றுத் தந்ததில்லை. 

அப்போது அதிசயமாக ஒவ்வொரு ஊர்களிலும், உலவும் மிதி வண்டிகள் வந்து மனிதர்களின் கால்களுக்கு ஒரு பலத்தை தருகிறோம் என்ற ஆசையை விதைத்தது. அவ்வாறு மிதி வண்டிகள் வைத்திருப்பவர்கள் பெரும்  பணக்காரர்களுக்கு ஒப்பானவர்களாக மாறினர். 

காலம் மாற, மாற நமக்கு அடி பணியும் விலங்கினங்களை துன்புறுத்தி வெகு தூரத்தை கடக்க கூட பல வண்டிகள் வந்து உதவின. இந்த ஆசைகளில் சிக்கிய  இருசக்கர வண்டிகள் பிரபலமாகி தாங்களும் மண்ணில் இடம் பிடித்தபடி  ஆங்காங்கே பறக்க ஆரம்பித்தன. 

அதற்கு போட்டியாக பேருந்துகள் பல உருவாகி ஒவ்வொரு ஊர் விட்டு பல ஊர்களையும் சுலபமாக கடந்து காண்பித்தது. இதற்கிடையே பல சொகுசு வண்டிகளை சொந்தமாக வாங்கி தங்களின் சொந்த ப(ய)ணத்தில் மனிதர்கள் தம் கால்களுக்கு ஓய்வு தந்தனர். ஆக மொத்தம் மனிதர்கள் இறைவன் அளித்த தங்கள் கால்களை நம்பாமல், இப்படி சொகுசாக வாழவும் முடியும் என்ற ஆசை வளையத்தில் வசமாக மாட்டிக் கொண்டனர். 

பச்சை பசேலென்ற பசுமையான நிறைவுடன் வளர்ந்த தாவரங்கள் காய்கறிகள், மனிதர்களின் இந்த  பயண ஆசைகளுக்காக, தங்களின் ஜீவாதாரமான,  மண் வளத்தை நிராகரித்து, எப்படியும் தங்களாலும் வளரவும் முடியும் என நிரூபித்து காட்டின. 

அதற்கு காரணம் தாங்கள்தாம் என்ற குற்ற உணர்ச்சி ஏதுமற்ற மனிதர்கள் தங்கள் பயணங்களை வசதி மிக்கதாக செய்து கொண்டபடிக்கும், பொன்னான மண்வளத்தை கான்கீரிட் இருப்பிடங்களாகவும், அந்த இருப்பிடங்களின் வசதிக்காக மண் சாலைகளை ரசாயண கலவை சாலைகளாகவும் ஆக்கி, விளையும் தாவரங்களை அலட்சியபடுத்தி மகிழ்ந்தனர். 

தாவரங்கள் அப்போதும் தங்கள் கடமையை செய்ய அஞ்சவில்லை. மனிதர்கள்  வகுத்து தந்த மாற்றுப்பாதையில் தங்கள் விளைச்சலை நம்பியபடி வாழ்ந்து காட்டின. அதனால், அதனின் சத்துள்ள திடங்கள் முன்பு போலில்லை.. கணிசமாக குறைந்தனவென்ற புகாரையும் மௌனமாக ஏற்றுக் கொண்ட.ன. 

A முதல் Z வரை அதனிடம் இருந்த சக்திகள் இவர்களால் பொலிவிழந்து போனதற்காக அது முகம் சுளிக்கவில்லை.  நாளாவட்டத்தில் மக்கள்  தங்கள் வீட்டுக்கு நாலடி தள்ளி இருக்கும் கடைகளுக்கு கூட தங்கள் உடமையாகிய சொகுசு காரில் சென்று சாமான்களையும், காய்கறிகளையும் வாங்கவும் ஆரம்பித்தனர். 

நாடு விட்டு நாடு, ஊர், ஊராக செல்லும் வசதிகள் என வந்த விஞ்ஞான வளர்ச்சிகள்  நல்ல பயனுள்ள ஒரு  வாய்ப்பாக ஆக்கி காட்டினும், மக்களிடத்தில் பல நோய்களின் தாராளமயம் வேகமாக பரவியது. 

எந்த காய்கறியை சாப்பிட்டால், எந்த நோய் நம்மை அண்டாது விலகும் என்ற ஆராய்ச்சிகள் ஒரு பக்கம் நடந்து கொண்டிருக்க, இடையில் வெற்றி பெற்ற அன்னிய மருந்துகளும், மாத்திரைகளும் தாங்கள் முன்னணி கண்ட திருப்தியில் திளைத்தன. 

இப்போது" இந்த மாத்திரைகளின் வண்டியில்தான் நம் வண்டி தினமும் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது.." என பெருமையாக காண்போரிடமெல்லாம் (நம் சுற்றங்களை, நட்புகள் ) சொல்லி அதை (மாத்திரை, மருந்தை) கௌரவபடுத்தவும் தொடங்கினோம். 

இப்போது ஏன் இந்த அலசல் என நீங்கள் நினைக்கலாம். இன்று இனிப்பு சக்தி என்ற ஒன்று உலகிலுள்ள அனைவரிடமும் அதீதமாக பரவியுள்ளது. அதை முற்றிலும் குணப்படுத்த மருந்தில்லையென்றாலும், கட்டுப்படுத்த பல மருந்துகள் உள்ளன. ஆனாலும் சிலது சிலருக்கு ஒத்துக் கொள்ளாமல் போகும் அவஸ்தைகளும் அதில்  இருக்கின்றன. 

உணவுகளில் அறுசுவையில்,  இனிப்பு, புளிப்பு, உப்பு  இம்மூன்றையும் தினமும் அதிகமாக உட்கொள்வதை தவிர்த்து கசப்பு, துவர்ப்பு, காரம் (அளவுக்கதிகமான காரங்கள் இல்லாத காரம்  )  என்ற சுவைகளை  குறைவாகவேனும்  தினமும் உட்கொண்டால் உடல் நலத்திற்கு நல்லது என அந்த காலத்தில் நம் வீட்டு  பெரியவர்கள் கூறி வந்தனர். ஆனால், நம் நாவின் சொல்படி கேட்டு வளர்ந்த நமக்கு முதலில் கூறியவைதான் பிடித்தமான உணவாக இருந்தது.

அந்த கசப்பு சுவையுடன் கலந்த பாகல் அனேக பேருக்கு சிறு வயதில் அனைவருக்குமே  பிடிக்கவே  பிடிக்காது. அதற்கென்று ஒரு குறிப்பிட்ட வயது வரவேண்டுமென்றும் அப்போது சொல்வார்கள். 

பாகற்காயில் கசப்பு சுவை உள்ளதால், இனிப்பு (சுகர்) பேஷண்ட்ஸ் இரண்டொரு நாளைக்கு ஒரு  தடவை  உணவோடு இதை செய்து  சாப்பிடலாம். (அல்லது இதையை உணவாகவும் சாப்பிடலாம்.) அது போலவே துவர்ப்பான வாழைத்தண்டு, வாழைப்பூ, வாழைக்காய் இவைகள் இந்த உபாதையை கட்டுக்குள் வைத்திருக்கும் எனவும் நம்புவோம். அதுவே ஒரு சிறந்த  மருந்தாகும். (உணவே மருந்து.) 

ஆனாலும், உணவில் காய்கறிகள் அதிகம் எடுத்துக் கொண்டு, அரிசி, கோதுமை போன்றவற்றை கூடிய மட்டும் தவிர்த்து விட்டு அதற்கு பதிலாக சிறுதானிய வகைகளை தேர்ந்தெடுத்து கொண்டால் நல்லதென்பது சிலர் வாதம். 

சிறுதானிய வகைகளையும், அளவோடு சாப்பிட்டு, காய்கறிகளையும் அளவோடு சாப்பிட்டால், இந்த நோயின் உபாதைகளிலிருந்து சிறிது மீளலாம் என்பது சிலர் வாதம். 

அந்தந்த நேரத்திற்கு சிறிதளவு மட்டும் உண்டு, கிடையாய் கிடைக்காமல் நடையாய் நடந்தால், நல்லதென்போரும் உண்டு. 

என்னவோ.. போங்கள்... ! ஆனால், இந்த இனிப்பு உபாதை  நம்மோடு இருக்கிறது என்பதை கண்டு பிடித்தது முதல் மன உளைச்சல்தான். நம்மோடு இருந்து சௌக்கியமாய் அது வாழ்ந்து விட்டுத்தான் "அதுவும் நம்முடன் போகும்.. " என்றால் அதுவும் மிகையாகாது. 

சரி.. சரி.. இந்த வம்பெல்லாம் இப்போது எதற்கு..? எங்கேயோ ஆரம்பித்து, தலைப்பை வேறு விதமாக போட்டு விட்டு அதன்படி சொல்ல வந்ததை சொல்லிச் செல்லாமல், சுற்றி வளைத்து மூக்கைத் தொடும் பாணியாக, வேண்டாததை பிதற்றாமல், வேண்டியதை மட்டும் சொல் என்கிறீர்களா?  அதுவும் சரிதான்..!! 

இப்போது அனைவரும் நம் உடம்புக்கு நல்லதென கூறும் இந்த பாகற்காய் உசிலி செய்முறையை பார்ப்போமா ? 

நல்லதான பாகற்காய் இரண்டை வாங்கி, அலம்பி பின் அதை இது போல் சிறு துண்டுகளாக அரிந்து கொள்ளவும்.  

ஒரு கடாயில் ஒரு ஸ்பூன் கடுகு, உளுத்தம் பருப்பு போட்டு தாளித்துக் கொண்டு அத்துடன் அரிந்த பாகலை போட்டு உப்பு, மஞ்சள் பொடி போட்டு வேக வைத்துக் கொள்ளவும். 

வழக்கமாக காய்கறி கலந்த பருப்பு  உசிலிக்கு போடுவதை போல துவரம். பருப்பு, கடலை பருப்பு பாதிக்கு பாதியாக எடுத்து கொண்டு அலம்பி ஊற வைக்கவும். 

அரை மணிக்கும் மேலாக ஊற வைத்த அந்த பருப்புடன் அதில் காரத்திற்கு  (அவரவர் விருப்பம்.) சிகப்பு வத்தல், ஏழு, இரண்டு பச்சை மிளகாய், தேவையான கல் உப்பு போட்டு கறிவேப்பிலை இரண்டு ஆரக்கு  பெருங்காயப்பொடி முதலியவற்றை சேர்த்து மிக்ஸியில் கொரகொரப்பாக  அரைத்துக் கொண்டு, அதை இட்லிதட்டில் இட்லி மாதிரி வேக வைத்துக் கொண்டு பின்  அதை கடாயில் சமையல் எண்ணெய் விட்டு உதிர்த்துக் கொண்டு, அத்துடன் இந்த வெந்த பாகற்காயை கலந்து சிறிது நேரம் வதக்கினால் சுவையான பாகல் உசிலி தயார். 

இதை மதிய உணவாக நினைத்து நிறைய தட்டில் போட்டுக் கொண்டு இத்துடன் ஒரு கரண்டி, அல்லது எண்ணி  நாலைந்து பருக்கை சாதத்தை இத்துடன் கலந்து சாப்பிடவும். இதுவும்  அவரவர் விருப்பம். ஹா ஹா ஹா. 

ஆக மொத்தம் அன்று நடந்த நடைகளாக பகல் பொழுதினில் நாம் செல்லவேண்டிய இடங்களுக்கென்று எங்கே சென்றாலும் வெய்யில், மழை பாராமல் நடந்தோம் . ஊரில் அருகில் உள்ள  ஒவ்வொரு கோவில்களை காலை, மாலை என்று நடந்து சென்று தரிசித்ததோடு, அங்கு உட், வெளி பிரகாரங்களை சுற்றி வருவதை ஒரு நடைப்பயிற்சியோடு கலந்த பக்தியாக்கி சந்தோசமும், திருப்தியும் அடைந்தோம். நடுவில் இவற்றை தொலைத்து விட்டு, இல்லாத நோய்களை சொந்தமாக்கி கொண்டு, அவைகளின் தீர்விற்கு மீண்டும் இவற்றுக்கெல்லாம் இப்போது முயற்சியும், பயிற்சியும் செய்கிறோம். எப்படியும் இதுவாவது "நடந்தால்" சரிதான்..! :))

நடை பாடல் ஒன்று. இது போல்  நடையை வலியுறுத்தி நடை பாடல்கள் பல உண்டு. நடக்கும் நடைகளை குதர்க்கம் சொல்லி கேலி காட்டினும், தன் எழுத்து நடையில் நடை பிசகு காணாத வண்ணம் எழுதிய அந்த  பாடலாசிரியர்களுக்கு பாராட்டுக்கள்.

இந்த வழக்கமான என் பிதற்றலுக்கும் அன்புடன் கருத்துரை தரும் அன்புள்ளங்களுக்கு என் பணிவான நன்றிகள். 🙏. 

கனவு மெய்ப்பட வேண்டும்

தூக்கமும் விழிப்புமற்ற நிலை. இன்னும் சற்று நேரம் படுத்திரேன் என்று மனதை உடல் ஆணையிட்டது. பொதுவாக மனது சொல்வதை கேட்கும் உடல், இன்று அதிகாரமாக உரிமையோடு மனதிற்கு ஆணையிடுவதை அந்த மனது சிறிதும்  விரும்பவில்லையெனினும், உடலின் அந்த அசதி அதற்கும் சற்று இருந்ததால், அதுவும் மெளனமாக ஏதும் கூறாமல், தன் கண்களை மூடிக் கொண்டது.

இது என்ன அந்தகாரமான ஓரிடம்..! பிரகாசமான விளக்கின் ஒளிகள் தூரத்தே தெரிந்தாலும், இங்கு எதற்காக இப்படியான இருள் சூழ்ந்துள்ளது...?அந்த இருட்டிலும் ஏதேதோ வாசனைகள் கலந்து நாசியை துளைப்பதை உணர முடிகிறது. . எதற்காக இங்கு வந்திருக்கிறேன்..? எப்படி இந்த இடத்தை விட்டு மெள்ள நகர்ந்து அந்த ஒளி மிகுந்த இடத்திற்குச் செல்லப் போகிறேன்.?அதற்குள் இந்த இருட்டின் தடங்கள் என் கண்களுக்கு பழக்கமாகி விடுமா..? என பல விதத்தில் யோசனைகள் செய்த போதினில், எதிரே இரண்டு பிரமாண்டமான ஆண் உருவங்கள் தோன்றின. 

நல்ல பராக்கிரமசாலிகள் என அவர்களை பார்த்தவுடன் அந்த இருட்டிலும் தெரிந்தது. சிறிது நேரத்தில் அவர்களை மட்டும் ஒரு ஒளி சூழ்ந்தது. அதில் அவர்களை பார்க்கையில் பருத்த தோள்கள், வாட்ட சாட்டமான உடல்வாகு, பெரிய கண்கள், அந்த கண்களில் சிறிதும் கருணை இல்லாத பார்வைகள், கடைவாயின் இரு ஓரத்திலும் சற்றே நீண்டிருந்த இரு பற்கள்...என  கண்டவுடன் என் வயிற்றில் ஏதோ ஒரு அமிலங்களை சுரக்கச் செய்தன.. 

அவர்கள் என்னிடம் பேசும் போது  அந்த பற்கள் வேறு  கண்டிப்பாக பயமுறுத்துமென தோன்றியது. யார் இவர்கள்..? அரக்கர்களா? இல்லை அரக்கத்தனம் கொண்ட மானிடர்களா? என நினைக்கும் போதே அருகில் வந்து என் இரு கைகளையும் முரட்டுத்தனமான அழுத்தத்துடன் பிடித்தனர்.

"வா.! வா..! ஏன் இன்னமும் தாமதம்?இனிதான்  உனக்கு நடை பழக கற்றுக் கொள்ள வேண்டுமா?" கர்ண கடூரமான குரலில் ஓருவன் உறுமினான். மற்றொருவன் ஏளன புன்னகையுடன், "அதில் சந்தேகமென்ன..? இனி எல்லாமே முதலில் இருந்துதானே கற்க வேண்டும். இவளிடம் என்ன பேச்சு.? தரதரவென இழுத்துக் கொண்டு சென்று நம் மன்னரிடம் சேர்ப்பது மட்டுந்தான் நம் கடமை..!" என்றபடி இழுக்க முற்பட்டான்.

" ஆ.. என்னை விடுங்கள்.. விடுங்கள்.. கைகள் வலிக்கிறதே ..! ஐயோ என்னை காப்பாற்ற இங்கு யாருமே இல்லையா.. ?" என நான் பார்த்த பழைய தமிழ் சினிமா கதாநாயகிகள் போல நான் கத்த ஆரம்பிக்க, அவர்களின் பிடி இன்னமும்  இறுகியது. 

ஒரு வழியாக அவர்கள் இழுத்த இழுப்பிற்கு என் கால்கள் நகர்ந்து அந்த ஒளி நிரம்பிய பகுதியை வந்தடைந்தோம். அங்கு என்னைப் போலவும் ஆட்கள் பலர் செய்வதறியாமல் நின்று கொண்டிருக்க, அந்த பலசாலிகளைப் போல பலர் அவர்களை ஏதும் பேச விடாமல், அருகில் நின்றபடி மிரட்டிக் கொண்டிருந்தனர்.

என்னையும் அவர்களுடன் இணைந்துகொண்டு சென்று நிறுத்திய பின்  அதுவரை என் கைகளை அழுத்தமாக பிடித்திருந்தவர்கள் சற்றே பிடியை தளர விட்டனர். அதற்குள் அங்கு நடுவில் போடப்பட்டிருந்த இரு பெரிய சிம்மாசனங்களில் சற்று பெரியதாக இருந்த ஒன்றில், இந்த பராக்கிரமசாலிகளைப் விட இருமடங்கு பிரமாண்ட உருவமாக தோன்றிய ஒருவர் தலையில் பெரிய கிரீடத்தை சுமந்தவாறு வந்து அமர, இந்த பலசாலிகள் அனைவரும் ஏதோ மொழியில், அவரை கோரஸாக வரவேற்று அவரை சிரம் தாழ்த்தி மண்டியிட்டு வணங்கினர். செய்வதறியாது நின்று கொண்டிருந்த எங்களையும் கால்கள் மடக்கி குனிய வைத்து வணங்க வைத்தனர்.

சிறிது நேரத்தில் அங்கிருந்த மற்றொரு சிம்மாசனத்தில், வேறொருவரும் அதே மாதிரி ஆனால், சின்னதாக கிரீடம் அணிந்து வந்தமர அவருக்கும் அதே மரியாதை கலந்த வரவேற்பு கிடைத்தது. அவர் முன்னவர் போல பயமுறுத்தும் பயில்வான் போலில்லாமல் சற்று  பூலோக மனிதர்களைப் போலிருந்தார் . 

"வாரும் சித்ர குப்தரே ..! இன்று நீர் அரசவைக்கு வர  ஏன் இத்தனை தாமதம்.? எப்போதும் இவ்வாறு தாமதிக்க மாட்டீரே. .? என்று முன்னரே வந்தமர்ந்தவர் பின்னர் சற்று தாமதமாக வந்தமர்ந்தவரை பார்த்து சற்று அதிகார குரலில் ஆனால், கோபமான தொனியில் உறுமுவது போல கேட்க," மன்னிக்க வேண்டும் பிரபு. இன்று காலை ஆகாரமாக  உணவு உண்பதற்கு தோதாக ஏதும் பிடிபடாமல் இருக்கவே ஒரு வழியாக அதை செய்து முடித்து பசியாறி  விட்டு வர நேரம் கடந்து விட்டது. மன்னிக்கவும் பிரபு...!! என்று அவர் எழுந்து பணிவாக கூறிய பின் அவரை கைக் கூப்பி வணங்கி விட்டு அமர முதல் சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்திருந்தவரின்  கோபம் சற்றே கலைந்ததற்கான அறிகுறி அவர் முகத்தில் தெரிந்தது. 

ஆகா....! இதுதான் நாம்  பூவுலகில் இருக்கும் போது அடிக்கடி கூறும் எம தர்ம ராஜா பட்டிணமா.. ? இவர்தான் அந்த யமதர்மராஜன் போலும்..! அதுதான் மன்னரிடம் இழுத்துக் கொண்டு சேர்ப்பிக்க வேண்டுமென என் கைகளை பிடித்து அழைத்து வந்தவர்கள் கூறினார்களா? 

அட..! அப்போது நான் உயிருடன் இல்லையா? பூவுலகிலிருந்து வாழ்ந்த வாழ்வை விட்டு இறந்து இங்கு விட்டேனா? அப்படியென்றால், இவர்கள் பேசுவது எல்லாம் நன்றாக  கேட்கிறதே ? எப்படி..? இங்கு வந்த பின்னும் ஐம்புலன்களும் வேலை செய்யுமா.. ? ஒரே குழப்பமாக நான் ஏதோ சிந்தித்து கொண்டிருக்க, "சித்ர குப்தா" என்ற அந்த சிம்மக்குரல் என்னை அதிர வைத்தது. 

அந்த அதிரடி குரலில் சுயநினைவு பெற்ற நான் (அட..! சுயநினைவு வேறு இருக்கிறதா உனக்கு..? அது அங்கு  இல்லையென்று ஆன பிறகுதானே இங்கு வந்தடைந்திருக்கிறாய்..!! என யாரோ கூக்குரலிடுவது காதில் கேட்டது. அது வேறு யாருமில்லை...! மிச்சம் மீதி இருக்கிற மனசாட்சி பட்சிதான் என்பதையும் சிறு பொழுதில் உணர்ந்து கொண்டேன்.) குழப்பதிலிருந்து வெளி வந்தேன். 

"சித்ர குப்தா.. இன்றைய நாளில் வந்திருக்கும் இவர்களது பூலோக பாப புண்ணிய  கணக்குகளை சீக்கிரமாக எடுத்து வாசி." என்று தர்மராஜன் பகிர்ந்ததும், சித்ர குப்தன் கைகாட்டிய திசைக்குச் சென்று ஒரு பலசாலி தூக்க மாட்டாமல் ஓர் அடுக்கு ஓலைச் சுவடிகளை கொண்டு வந்து வைத்தான். 

" என்ன இது.. சித்ர குப்தா..? வழக்கத்திற்கு மாறாக என்றைக்கும் இல்லாமல் இன்று இவ்வளவு ஓலைச்சுவடி கணக்குகளா ? பிரமிப்பாக உள்ளதே..? யமதர்ம ராஜன் குரலில் பயங்கர ஆச்சரியம் கலந்து ஒலித்தது. 

" ஆம்.. பிரபோ.. ! இன்று இங்கு வந்தவர்களின் பாப புண்ணிய கணக்குகள்தாம் இவை. இதில் பாதிக்கு மேல் இருப்பவை அதோ அந்த அம்மையாருடையது..!" என சித்ரகுப்தர் என்னை நோக்கி கை காட்டவும், யமதர்மரின் பார்வை என்னை விழுங்குவது போல் என்னை நோக்கி பாய்ந்தது. 

அவர் பார்வை ப(சு)ட்டதும் எனக்கு பயத்தினால் கால்களில் ஏற்பட்ட நடுக்கம் (அடாடா.. இங்கு வந்தும் கால்களில் அதே பிரச்சனையா..?) அதிகமாகி, நிற்க இயலாமல் தடுமாறவே பலகிரமசாலிகள் என் கைகளை அழுத்தமாக பிடிக்கத் துவங்கினர். 

எனக்கு முன்னால் இருப்பவர்களை விசாரித்து, கணக்கு வழக்கை முடித்தவுடன்தான் என்னிடம் விசாரணைக்கு வருவார்கள். அதற்குள் அங்கு  நடப்பதைப் பார்த்து அதற்கு தகுந்தாற்போல எப்படி நடந்து கொண்டால், எப்படியும் கிடைக்கும் தண்டனைகளை மனமொப்பி ("அந்த மனம் என்பதுதான் உன்னை விட்டு கொஞ்சங்கொஞ்சமாக விலகிப் போய் கொண்டிருக்கிறதே" என்று ஒரு பட்சி வேறு அடிக்கடி வந்து காதில் கூவி விட்டுப் போகிறது.) ஏற்றுக் கொள்ளலாம் நான் போட்ட கணக்கு மாறுபட்டு பிசகுகிறதே என்று நினைப்பதற்குள்.....! 

"ஏய் தூதர்களா..! முதலில் விசாரணைக்கு அந்த அம்மையாரை இங்கு என் முன்னர் அழைத்து வாருங்கள்.." என்ற யமதர்மரின் கட்டளைக்கு என்னை தள்ளிக்கொண்டு (கிட்டத்தட்ட இழுத்துக் கொண்டு) சென்றார்கள் அந்த தூதர்கள். 

"சித்ர குப்தா..! இந்த அம்மையாரின் கணக்கை இப்போது எடுத்து வாசி"என்று யமதர்மர் சித்ரகுப்தரைப் பார்த்து கட்டளையிட்டதும்," பிரபோ..! இவரின் பாப கணக்கை விட புண்ணிய கணக்கு நிறைய உள்ளது. இதில் முதலில் எதை வாசிக்கட்டும்..? என சித்ர குப்தர் வினவியதும், எனக்கு உயிரே வந்தது போலிருந்தது. (அட..!! உயரே வந்த பின்னும் உனக்கு மீண்டும் உயிரே வேறு வந்து விடும் ஆசையா..? என்ன ஒரு அசாத்திய நம்பிக்கை உனக்கு.. ! என பட்சி காதில் கிண்டல் செய்து நகர்ந்தது.)

" அப்படியா..!! அப்போது இவரை தேவ லோகத்திற்கு அனுப்பாமல்,  இங்கு கொண்டு வந்ததின் காரணம்..?" யமதர்மர் சந்தேகமாய் வினவினார். 

" பிரபோ..!  முன்பு பூலோகவாசிகள் செய்யும் புண்ணியங்களுக்கு  தகுந்தபடி நேரடியாக தேவ லோகத்திற்கும்,செய்த  பாவங்களுக்கு தக்கபடி இங்கும் அவர்களை கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தோம். இப்போது மாற்றி  இயற்றிய புது சட்டத்தை மறந்து விட்டீர்களா.? இங்கு முதலில் வந்த பின் அவர்கள் செய்த பாபங்களை அலசி ஆராய்ந்து, அதற்கேற்றபடி புண்ணிய கணக்கையும், கூட்டி,கழித்து பெருக்கி, வகுத்தப் பின்தான் உடனே வையகத்துக்கு அனுப்பவா... ,? இல்லை, தேவ லோகவாசியாக சிறிது காலம் இருக்கும்படி செய்து விட்டு,பின்பு  சுகவாசியான மானுடபிறப்பிற்கென பிறக்கும்படி செய்து அனுப்பவா..! என நீங்களும், பிரம்மதேவரும் சேர்ந்து  இயற்றிய அந்த சட்டத்தை மறந்து விட்டீர்களா.. ? 

சித்ர குப்தர விளக்கியதும் தெளிவடைந்தார் யம தர்மர். 

"சரி.. அப்படி இவரின் புண்ணியங்கள் நிறையவென்றால், அதை முதலில் சுருக்கமாக விவரியுங்கள்." என்றார்

என் சம்பந்தபட்ட ஓலைகளை சித்ர குப்தர அலசி ஆராய்ந்து கொண்டிருக்க, "சுருக்கமாக என்பதற்கு எதிர்பதந்தானே விவரிப்ப தென்பது..! இப்படி இரண்டையும் சொன்னால் அவர் என்ன பண்ணுவார்..?பாவம்..! என நான்  சித்ர குப்த்ருக்காக யோசிக்க, சித்ர குப்தர் என்னை ஒருதடவை திரும்பிப் பார்த்து முறைத்தார். "ஆகா..!என் யோசனை இப்போது எந்த கணக்கில் சேர்த்தியோ..! "என்ற எண்ணம் வந்ததும் "நான் இப்படியெல்லாம்  யோசிப்பதை நிறுத்தச் சொல்ல பறந்து வந்தது அந்த பட்சி." 

"பிரபோ..! இவர் பூவுலகில் நாம் பிறப்பெடுத்து தந்தது முதல், தம் பெற்றோர்களுக்கு அடங்கிய மகவாய், திருமணமாகி வாழ்ந்த காலத்தில் ஒரு நல்ல மனைவியாய், உற்றம், சுற்றம் மற்றும் அனைவர்க்கும் அன்பானவராய் நம் கணக்கின்படி இவருக்கென இவர் மூலம் ஜனிக்க வைத்த சிசுக்களுக்கு நல்ல தாயாகத்தான் வாழ்ந்திருக்கிறார். இவர் வாழ்ந்த இவ்வளவு வருடங்களில் அதிலெல்லாம் எந்தக் குறைகளையும் வைக்காமல் நல்ல விதமாக இவர் நிறைய புண்ணியங்கள் செய்திருக்கிறார். ஆனால், தினமும் உலகில் உள்ள ஜீவன்களுக்கு ஆதாரமாக நாம் படைத்து தந்த உணவு வகைகளில், அடிக்கடி "உபுமா" என்றொரு வஸ்தை கொண்டு குடும்பம், மற்றும் இவரை நாடி வரும் உறவுகள் அனைவரின் மனதை சில சமயங்களில் வருத்தும்படிக்கு செய்து தந்து பாப கணக்குகளில் இடம் பிடித்திருக்கிறார். "

" நிறுத்துங்கள் சித்ர குப்தா..! அது என்ன "உபுமா"? இதுவரை நாம் அறிமுகப்படுத்தியதில் கேட்காத மொழியாக உள்ளதே..? என யமதர்மர் குறுக்கிடவும்..., 

"மன்னிக்கவும் பிரபோ..அது" உபுமா"இல்லை." உப்புமா"  நான் இந்த ஒரு ஓலையில் எழுத்தாணி கொண்டு எழுதும் போது ஓரெழுத்து தவறியுள்ளது. மற்றதில் எல்லாம் சரியாக உள்ளது.." என அவசரமாக சித்ர குப்தர மறுக்கவும், நான் வாய் விட்டு சிரித்து விட்டேன். ("அட..! இங்கு வந்த பின்னும் உன்னால் சிரிக்கக் கூட முடிகிறதே..! "முதல் தடவையாக பட்சி வந்து பாராட்டிச் சென்றது.) 

யமதர்மர், மற்றும் சித்ரகுப்தன பார்வைகள் என்னை தீயில் குளிப்பாட்டி தணிந்தன." என்ன சிரிப்பு..?" என்று கோபபடுவார்களோ அதற்கு என்ன தண்டனையோ ? என எதிர்பார்த்த அடுத்த விநாடி," "அம்மையே..! உன் அர்த்தமற்ற சிரிப்புக்கு உன்னை மன்னிக்கிறேன் "உப்புமா" என்றால் அது என்ன வகையான  பதார்த்தம் என்பதை விளக்கிக்கூறு...?" என்று யமதர்மராஜன் கேட்டதும், 

"அது வேறு ஒன்றுமில்லை பிரபோ..!  இந்த உப்புமாக்கள் செய்வதற்கென்று பூலோகத்தில் சில வஸ்துக்கள் இருக்கின்றன. அதில் இவர் அதை வைத்து பல விதமான இனிப்புக்கள், இந்த மாதிரி" உப்புமா*" ரகங்கள் என பலவற்றை  தன் பல சுற்றங்களுக்கு பிடிக்காமல் போனால் கூட செய்து தந்து வாழ்நாளில் தன் பாப கணக்கை கூட்டியுள்ளார். ஆனால், நான் கூட இவர் செய்ததை நினைவில் வைத்தபடி, மேலும் அதன் சுவையை நானும் சுவைத்துப் பார்க்க நினைத்து, பூலோகத்திலிருந்து அந்த பொருட்களை தருவித்து அதை செய்ய  ஓரிரு தினங்களாக முயற்சி செய்கிறேன். ஆனால், அது எனக்கு இந்த அம்மையார் செய்வது போல சரியாக வரவில்லை. மேலும், அதுதான்  இன்று காலை நான் அரசவைக்கு வர தாமதமான காரணம். அது குறித்து கூட உங்களிடம் தெரிவித்தேனே. ..!  என்று சித்ர குப்தர குறுக்கிட்டு விளக்கி கூறினார். 

ஓ.... அதுதான் காரணமா? சரி.. இவரது பாபங்களை இப்போதைக்கு ஒரு மூட்டையில் கட்டி வைத்து விட்டு, நாம் அதை பிறகு பரீசீலிக்கலாம். இப்போது அந்த பொருட்களை வைத்து அந்த "உப்புமாவை" இவர் செய்து இங்கு கொண்டு வர உத்தரவிடுகிறேன். நீங்கள் சொன்னதிலிருந்து எனக்கும் அதை உண்பதற்கு ஆசை வந்து விட்டது...!" என யமதர்மர் சொன்னதும், சித்ர குப்தர் "இவரை என் அரண்மனை உணவு கூடத்தில் கொண்டு விடுங்கள்" என என்னருகில் நின்றிருந்த அந்த பலசாலிகளுக்கு ஆணையிட்டார். 

"அட.. ராமா.. இங்கு வந்தும் இதே வேலையா?" என நான் சலித்துக் கொண்டாலும் அவர்கள் சொல்படி கேட்டாக வேண்டுமே..!! என்ன செய்வதென அவர்களுடன் அந்த உணவு கூடம் நோக்கி நடந்தேன்/ நடத்தப்பட்டேன் . சிறிது நேரத்தில் "உப்புமா" என் சொல் பேச்சு கேட்டு நடக்க, மறுபடியும் "என் தயாரிப்புடன்" யமதர்மராஜா முன்னர் ஆஜர்படுத்தப்பட்டேன். 

" அட..! அதற்குள் செய்து கொண்டு வந்தாகி விட்டதா? எங்கே கொண்டு வாரும் அந்த பதார்த்தத்தை..." அவரது ஆணையில் நான் செய்த "உப்புமா" அவருக்கு அருகில் சென்றமர்ந்தது. 

"ஆகா..  என்ன ருசி. என்ன ருசி. நம் தேவ லோகத்து அமிர்தம் கூட இந்த ருசியில் சேராது...! சித்ர குப்தா இங்கு வாரும். நீரும் சாப்பிட்டு பாரும்.." என்ற யமதர்மராஜாவின் மகிழ்ச்சியான வார்த்தைகளை கேட்ட நொடியில், அதற்காகவே காத்திருந்தது போல், சித்ரகுப்தரும் அவர் அருகில் சென்றமர்ந்து அந்த உப்பமாவை ருசிக்க ஆரம்பித்தார். இருவரின் கண்களிலும் அபரிமிதமான ஆனந்தம் தாண்டவமாடியது

பூலோக வாசியாக இருந்த போது, வருடந்தோறும் சித்ரகுப்தர் விரதம் அனுஷ்டிக்கும் போது நான் உப்பில்லா நோன்பு இருந்தது லேசாக நினைவுக்குள் வந்தது. இவரானால் இந்த "உப்பு"மாவை இத்தனை ருசியுடன் புகழ்கிறாரே என்று  நினைத்தேன். 

"சித்ர குப்தா..!  இவரது பாப கணக்குகளை ஏதும் ஆராய வேண்டாம். இவருக்கு இப்போது எந்த தண்டனையும் தரவேண்டாம். எனக்கு இந்த வஸ்துவை ருசிக்க ஆசை வரும் போது, இதை மட்டும் செய்து தரச் சொல். அதற்காக இவருக்கு வசதியான அறை ஒன்றை ஏற்பாடு தந்து அதில் தங்கச்செய். இதுதான் இவருக்கு இங்கு யாம் தரும் தண்டனை." என்று யமதர்ம ராஜன்  சொன்னவுடன்" உத்தரவு மஹாராஜா. அப்படியே ஆகட்டும் .." இவரை அழைத்துச் சென்று நல்லதொரு அறையை தங்குவதற்கு ஏற்பாடு செய்யுங்கள்...! மேலும் இவருக்கு எந்த தொந்தரவும் வராமல் மரியாதையாக கவனித்து கொள்ளுங்கள்.." என்று அதே ஆணையை தம் பணியாளர்களிடம் தெரிவித்தார் சித்ரகுப்தர். 

எனக்கு அங்கு நடப்பது எல்லாமே விசித்திரமாக இருக்கவே ஸ்தம்பித்து நின்றிருந்தேன். அப்போது பளபளவென தங்ககவசங்கள், பட்டாடைகள் ஜொலிக்க இரு ஆடவர்கள், தங்க விமானத்தில் வந்து இறங்கினர். உடனே யமதர்மராஜா முதற் கொண்டு எழுந்து அவர்களை மரியாதையாக வணங்கி வரவேற்று புகழ் பாடி வந்த விஷயத்தை சொல்லுமாறு பணிவுடன் கேட்டுக் கொண்டனர். 

"யமனே.. நாங்கள் இந்த அம்மையாரை அழைத்துப் போவதற்கு விஷ்ணு உலகத்தில் இருந்து வந்திருக்கிறோம். இவருக்கான பாவங்கள் அனைத்தையும் இங்கு விமோசனம் செய்து விட்டு இவரை  எங்களுடன் அனுப்பி வைப்பாயாக..! இது எங்கள் பிரபுவின் உத்தரவு..!  என்றதும் யமதர்மர், சித்ர குப்தர முகங்களில் கவலை ரேகைகள் படர்ந்தன . 

"ஏன் இந்த முடிவு..? இவர் கொஞ்ச காலங்கள் இங்கிருந்து கழித்த பின் இவரது பாபங்களை புண்ணியமாக்கி நாங்களே அங்கு அனுப்பி வைக்கிறோம். இன்றுதான் இவரின் பாப கணக்கின் உட்பட்ட இவர் வழக்கமாக பூலோகத்தில் செய்த வஸ்து ஒன்றை இங்கு அடிக்கடி செய்யுமாறு பணித்திருக்கிறோம். அதற்குள்...! " யமதர்மரை முடிக்க விடவில்லை வந்தவர்கள். 

"அதற்குத்தான் இவரை அங்கும் அழைத்து வர உத்தரவிட்டிருக்கிறார் எங்கள் பிரபு. அவருக்கென்று ஒரிரு நாட்கள்  பூலோகத்தில் பூஜைகளை செய்யும் பொழுதில் இவர் படைத்ததை அவரால் நேரடியாக வந்து உண்ண இயலவில்லையாம். நீங்கள் குறிப்பிட்ட அந்த பதார்த்தத்தை எங்கள் பிரபுவுக்கும் உண்ண ஆசைதான். இவரின் கணக்கை ஆராய்ந்து நாங்கள் வந்து அழைத்துப் போவதற்குள் நீங்கள் இங்கே அழைத்து வந்து விட்டீர்கள்....!!" அவர்கள் பேச, பேச, கேட்டபடி நின்றிருந்த எனக்கு தலை சுழல்வது போலிருந்தது. 

" நாராயணா..  என்றோ ஒருநாள் நான் உனக்கு அவரச கதியில் செய்து நைவேத்தியமாக படைத்த உப்புமாவை ருசிக்க  உனக்கும் விருப்பமா? என்ன ஒரு புண்ணியமான செயலாக அது என்னை மாற்றியுள்ளது..! இந்த உப்புமாதான் என்னை ஈரேழு உலகத்திற்கும் அழைத்துச் செல்ல காத்திருக்கிறதா ? பகவானே இதோ வருகிறேன். உன் அழைப்புக்கு வராமல் நான் மறுப்பேனா....உன்னை சந்திக்க நான் எவ்வளவு கொடுத்து வைத்திருக்கவேண்டும். என்னப்பனே..! நாராயணா. நாராயணா. . " என நான் உணர்ச்சி வசப்பட்டு  மடமடவென உரக்கப் பேசியபடி, கூக்குரலிட யாருடைய பிடிமானமில்லாமல் தொப்பென கீழே விழுந்தேன். 

திடுமென சடாரென்று  கட்டிலில் அலுப்புடன் புரண்டதில்  சற்றே விழிப்பு வந்து எழுந்தமர அந்த சத்தம் கேட்டு" எழுந்து விட்டீர்களா? இன்று இரவு டிபனுக்கு ரவை உப்புமா செய்து விடுகிறீர்களா ? . குழந்தைகளுக்கும் நீங்கள் செய்யும் உப்புமா மிகவும் பிடிக்கிறது என்கிறார்கள். . விரும்பி சாப்பிடுகிறார்கள் "என்றபடி அறையின் வாசலில் இருந்து ஆணை வர "அடாடா..! எல்லாமே சிறிது நேர உறக்கத்தில் வந்த கனவா..? இந்த உப்புமா என்னை படுத்தும் பாடு இருக்கிறதே....!என்றபடி  எழுந்து முகம் அலம்பச் சென்றேன்.

வேறு ஒன்றுமில்லை...! "இந்த டிபன் வகைகளில், ரவை உப்புமா செய்யும்போது, சுலபமாக செய்யும்படி  இருக்கும் இந்த உப்புமாவைதான் இதுவரை என் வாழ்வில் எவ்வளவு தடவைகள் செய்து கொண்டிருக்கிறேன். ஆனால், தினமும் புதிதாக செய்வது போல் உணர்கிறோம். காரணம்.... நிறைய பேருக்கு எனும் போதில் சட்டென செய்வது சுலபமாக உள்ளது. அனைவரும் "நான் நீயென"  காத்திராமல் ஒரே நேரத்தில் உண்ணும்படிக்கும் உள்ளது. நாளை இந்த டிபன் செய்து கொண்டிருக்கையில், யமன் வந்து கூப்பிட்டால் கூட இரு.. இரு.. இதை செய்து முடித்து விட்டு பிறகு வருகிறேன் எனக் கூறுவேனோ..! என்னவோ..! " என  நகைச்சுவையாக கூறினேன். அது தொடர்பான ஒரு நகைச்சுவை கற்பனை பதிவு  இது..!  

எப்போதும் போல் இதை படிப்பவர்களுக்கும், கருத்துகள் வழங்குபவர்களுக்கும்  என் பணிவான நன்றிகள். 🙏.