Thursday, November 7, 2024

கந்த சஷ்டி.

உலகத்தை காத்து உலக மக்கள் அனைவருக்கும் அருள் பாலிக்கும் சிவபெருமானின் கோப கனலில் இருந்து தோன்றியவர் "முருகப் பெருமான்" என்பது நாமறிந்த விஷயம். 

அவரின் குழந்தை ஒருவரால்தான் தேவர்களை சித்ரவதைபடுத்தும் அசுரர்களை வதைக்க முடியும் என்ற காரணத்தால், அவரின் மோனதவத்தை  கலைத்து, அவர் மீது தன் மலர் அம்பை ஏவி,அவரின் கோபத்தை தூண்டிய மன்மதன் அக்கணமே எரிந்து சாம்பலானாலும், அந்த நெருப்பு ஜுவாலைகள் அணைய பெறாததால், அதனின் வெப்பம் தாங்க மாட்டாமல், தேவர்கள் அனைவரும் ஒன்று கூடி யோசித்து  வாயுபகவானின் உதவியோடு அந்த தீ ஜுவாலையை சிவனின் "சேயோனாக" பாவித்து சரணவ பொய்கையில் ஆறு தாமரை மலரில் கொண்டு சேர்த்தனர். 

பின்னர் மன்மதனின் மலர் அம்பில் தன் தவம் கலைத்த சிவனிடம் உண்மை நிலையை தேவர்கள் எடுத்தியம்பியதும் அவர் கருணை கொண்டு, மன்மதனையும் உயிர்பித்து தாமரை மலரில் சரணடைந்திருக்கும் தீ ஜுவாலைகளையும் ஆறு ஆண்மகவு குழந்தைகளாக உயிர்பித்தருளினார். கூடவே அவரின் அருளால் ஆறு சேடிமார்களும் உருவாகி அந்த குழந்தைகளை சீராட்டி பாராட்டி வளர்த்து வந்தனர்.

ஒரு சமயம் தன் சதி பார்வதியுடன் தேவியுடன் சரவண பொய்கைக்கு வந்த சிவபெருமான் தான் தேவர்களுக்கு அளித்த வாக்கின்படி, தன் தேவியிடம் "இவை நம் குழந்தைகள்.என்  கோபத்தீயின் வெப்பத்தில் உருவானவர்கள். எனவே இவர்கள் உன் பிள்ளைகளும் ஆவார்கள். உன்னருளால் இவர்களை ஒரே ஒரு குழந்தையாக்கி தேவர்களின் இன்னலை தீர்ப்பாயாக.." என்று கூறவும், இறைவி தன்னை நோக்கி ஓடி வந்த ஆறு குழந்தைகளை "ஆறுமுகா"என்று அன்போடு அழைத்து தன் கைகளால், வாரி ஒன்று போல் சேர்த்து  அணைக்கவும், அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்த "முத்துக்குமரன்" அங்கு உருவானான்."அம்மா, அப்பா" என்று வாய் நிறைய அழைத்த அந்த " சிவசக்திபாலனை"  கண்டு தந்தையும், தாயும் அகமகிழ்ந்தனர். 

அதுவரை குழந்தைகளை வளர்த்து வந்த அந்த சேடிமார்களை அழைத்து எங்கள் மகன் "கார்த்திகேயனை" நீங்கள் இதுவரை கவனமாக நான் கூறியபடி பராமரித்து வளர்த்ததினால், நீங்கள் அனைவரும் கார்த்திகை நட்சத்திரமாக அவதரித்து வானுலகில் சிறப்புடன் வாழ்வீர்களாக..உங்களை கார்த்திகை பெண்கள் என அனைவரும் போற்றி வழிபடட்டும்" என்று சிவபெருமான் உரைத்ததும் அவர்கள் அன்று முதல் வானில் நட்சத்திரமாக இருக்கும் பாக்கியத்தைப் பெற்றார்கள். சிவனும், தன் மனைவி பார்வதி தேவியுடன், இது நாள்வரை சரவண பொய்கையில் வளர்ந்த தன்னருமை மகனான, "சரவணனை" அழைத்துக் கொண்டு தன்னிருப்பிடமான சிவலோகத்திற்கு சென்றார். 

காலங்களின் வேகங்களில் அங்கே தேவர்கள் அசுரர்களால் துன்படுவதை நாரதர் சிவனிடத்தில் வந்து சுட்டிக் காட்டி உரைத்தார். தக்க தருணத்தில் வீரமான வாலிப வயதை எட்டியிருந்த தம் மகனை அழைத்து, "உமைபாலா.! " நீ தேவர்களின் இன்னல்களை தீர்ப்பதற்காக பிறந்தவன். அந்த நேரம் இப்போது நெருங்கி விட்டது. என்னை நோக்கி பல்லாயிரம் காலம் தவம் செய்து, என்னிடம் அழியா வரம் வாங்கி என்னைப் போல உள்ளவரால் தான் தனக்கு மரணம் வர வேண்டுமென வரம் பெற்ற சூரபத்மனை, என் அம்சமாக பிறந்த நீதான் அழித்து வர வேண்டும். உன்னால் மட்டுமே அவனுக்கு அழிவு என்பது அவன் பெற்ற வரம். அதனால், நீ சென்று அவனை வென்று வா..! " என கட்டளையிட்டார். 

தாயின் ஆசிபெற சென்ற அழகெல்லாம் ஒன்று திரண்ட "முருகேசன்" அன்னையை தொழுது அவளருளை வேண்டி நின்றார். பார்வதி தேவியும் பாசத்துடன் தன் மைந்தனை ஆரத்தழுவி உச்சி முகர்ந்து, தன் சக்தியினால் உருப்பெற்ற சக்திவேலை அவனிடம் தந்து அந்த "வடிவேலவனை" வாழ்த்தி விடை தந்தாள்.

 "கந்தகுருநாதன்" களைப்பின்றி களிப்புடன் படை செலுத்தி சென்று சூரபத்மனை அழித்து தேவர்களை காத்து தன் வீரச் செயலுக்காக தேவர்கள் அனைவரும் நிச்சயித்த வண்ணம் தேவேந்திரன் மகளை மணமுடித்து திருச்செந்தூரில் அம்மையப்பனாக அனைவருக்கும் அருள் புரிந்தார். 

முருகா, முத்துக்குமரா, சிவகுருநாதா, ஆறுமுகா, சிவபாலா, கந்தா, கடம்பா, கார்த்திகேயா, சரவணா, உமை பாலா,  முருகேசா, வடிவேலா, கந்தகுருநாதா, சிவகுமரா, சண்முகா, வேல்முருகா என்ற நாமாவளிகளோடு இன்று என்னை பதிவு எழுத வைத்த எந்தையே..! என்கண் தந்தையே...! 

உன் அன்பின் கருணை எனக்கென்றும் வேண்டுமென உன் தாள் பணிந்து வேண்டிக் கொள்கிறேன். 🙏🙏🙏.🙏🙏🙏. 

கீழுள்ள இந்த தகவல்கள் மட்டும் மாலை மலரில் படித்ததினால், அதையும் என் பதிவோடு சேர்த்துள்ளேன்

சூரபத்மனை அழித்து வரும்படி முருகனுக்கு உத்தரவிட்டார். முருகனுக்கு துணையாக செல்ல பெரும் படையையும் ஈசன் உருவாக்கி கொடுத்தார். மனிதர்களின் ஆணவத்தை ஒழித்த முருகப்பெருமான் இதற்காக ஈசன் திருவிளையாடல் ஒன்றை அரங்கேற்றினார்....

சிவபெருமானின் நெற்றிக் கண்ணில் இருந்து ஆறு தீப்பொறிகள் புறப்படும்போது அதில் இருந்து வெளிப்பட்ட வெப்பத்தை தாங்கமுடியாது சிவனின் அருகில் இருந்த பார்வதிதேவி பயந்து ஓடினார். அப்போது பார்வதிதேவியின் பாதச் சிலம்புகளில் இருந்த நவரத்தினங்கள் சிதறி விழுந்தன.

அந்த நவமணிகள் மீது இறைவனின் பார்வை பட்டதும் அவைகள் நவசக்திகளாக தோன்றினர். அந்த நவசக்திகளின் வயிற்றில் (வீரவாகுவை மாணிக்கவல்லியும், வீரகேசரியை மௌத்திகவல்லியும், வீர மகேந்திரனை புஷ்பராகவல்லியும், வீர மகேசுவரரை கோமேதகவல்லியும், வீர புரந்தரை வைடூரியவல்லியும், வீர ராக்கதரை வைரவல்லியும், வீர மார்த்தாண்டரை மரகதவல்லியும், வீராந்தகரை பவளவல்லியும், வீரதீரரை இந்திரநீலவல்லியும் பெற்றெடுத்தனர்) வீரவாகுதேவர் முதலான ஒரு லட்சத்து ஒன்பது பேர் (100009) தோன்றினர். இவர்கள் அனைவரும் முருகனின் படைவீரர்கள் ஆனார்கள்.

இதையடுத்து பார்வதி தேவியும் தன்னைப்போன்ற ஒரு சக்தியை உருவாக்கி அதனை தனது சக்திகள் யாவும் கொண்ட ஓர் வீரவேலாக உருமாற்றினார். வெற்றிதரும் அந்த வீரவேலை முருகனிடம் வழங்கினார். ஈசனும் தன் அம்சமாகிய பதினொரு ருத்திரர்களைப் படைக்கலமாக்கி முருகனிடம் தந்தார்.

அம்மையப்பனிடம் வேல் வாங்கிய முருகன், தேரேறி தெற்கே இருந்த வீரமகேந்திரபுரியை நோக்கி சென்றான். 

நன்றி.. மாலை மலருக்கு. 🙏. 

உண்மையில் "சிவகுமாரன்"    மனிதர்களாகிய நம் மனங்களில் தோன்றும் காம, குரோத, லோப, மோக, மத, மாற்சரியங்கள் என்ற ஆறு வகை குணங்களை அழிக்கத்தான் சிவபெருமானின் அம்சமாக உலகில்  பிறப்பெடுத்திருக்கிறான்...! இந்த ஆறும்தான் அசுரனாக, ஒரு சூரபத்பனாக நம்முள் இருப்பவை. மாறாக அவனை தூய உள்ளன்போடு வணங்கி, அவன் தாளையன்றி வேறொன்றும் நினையாமல், வாழ்ந்து வந்தால், வீடுபேற்றை (மறு பிறப்பொன்று இல்லாத நிலை.) தருவான்.அதை அந்த "சண்முகநாதனை" தர விடாமல் தடுப்பதும் நம்முள் குடி கொண்டிருக்கும் இந்த ஆறு குணங்கள்தாம்.  அந்த ஆணவ நிலையை உணர்ந்து அந்த சூரபத்மனை போல "சிவசக்தியின்" புனிதமான வேலை ( அவன் நாமங்களை எப்போதும் இடையறாது நினைத்து ஜபிப்பது)  நம்  மார்பினில் வாங்கி சேவலாகவும், மயிலாகவும் நம் அகம்,புறத்தை இருகூறாக்கி, அந்த "வேல்முருகனின்" பாதங்களோடு ஐக்கியமாக்குவதே இந்த சஷ்டி விரதத்தின் நோக்கம். 

கந்த குரு கவசம்

நிழல் வெயில் நீர் நெருப்பு மண் காற்று வானதிலும்

பகைமையை அகற்றி அபயமளித்திடுவீர்

உணர்விலே ஒன்றி என்னை நிர்மலமாக்கிடுவாய்

யானெனதற்ற மெய்ஞ்ஞானமதருள்வாய் நீ

முக்திக்கு வித்தான முருகா கந்தா

சதுர்மறை போற்றும் ஷண்முக நாதா

ஆகமம் ஏத்தும் அம்பிகை புதல்வா

ஏழையைக் காக்க நீ வேலேந்தி வந்திடுவாய்

தாயாய்த் தந்தையாய் முருகா தக்கணம் நீ வருவாய்

சக்தியும் சிவனுமாய்ச் சடுதியில் நீ வருவாய்

பரம்பொருளான பாலனே ஸ்கந்தகுரோ

ஆதிமூலமே அருவாய் உருவாய் நீ

அடியனைக் காத்திட அருவாய் வந்தருள்வாய்

உள்ளொளியாய் முருகா உடனே நீ வா வா வா

தேவாதி தேவா சிவகுரோ வா வா வா

வேலாயுதத்துடன் குமரா விரைவில் நீ வந்திடப்பா.. 🙏🙏.

கந்தவேல் தன் கைவேல் கொண்டு நம்மை எப்போதும் காத்து ரட்சிக்க மனமாற பிரார்த்தித்துக் கொள்கிறேன்.🙏.

தீடிரென இந்தப்பதிவை எழுத என்னை நினைக்க வைத்ததும் "அவன்" அருள்தான். இரவு மணி 1ஐ நெருங்கியும் விடாது எழுதி முடிக்க வைத்ததும் "அவன்"அருள்தான்.🙏. 

அனைவருக்கும் கந்தசஷ்டி வாழ்த்துகள். கந்தன் அருள் அனைவருக்கும் கிடைத்திட பிரார்த்தித்துக்கொள்கிறேன். 🙏. 

முருகன் அருளால் எழுதிய இப்பதிவுக்கு வந்து படிக்கும் அனைவருக்கும் என் அன்பான பணிவான நன்றிகள். 🙏. 

Thursday, October 31, 2024

இருள் களையும் விழா. .

 


                            தீப ஒளித்திருநாள்

அனைவருக்கும் என் அன்பான தீபாவளி பண்டிகையின் நல்வாழ்த்துகள். 

தீபாவளி என்றாலே பாரம்பரியமாக மக்கள் அனைவருக்கும் மனமகிழ்ச்சி தரும் ஒரு பண்டிகை. என்பது அனைவரும் அறிந்ததே. 

நம் இரண்டு இதிகாச புராணங்களிலும் கடவுள் தானே மனித அவதாரம்  எடுத்து வந்து தர்மத்தை நிலைநாட்டவும்,  சத்திய வழியில் தவறாது செல்லவும்,  ஒரு மனிதன் எப்படியெல்லாம் வாழ வேண்டும் என்பதை இவ்வுலகிற்கு புரிய வைத்தார். 

ஒரு சமயம் உலக மக்களை  தன் கொடூர செயல்களால் ஆட்டிப் படைத்து  வந்த நரகாசுரன் என்னும் அரக்கனை இந்த ஐப்பசி மாதம் சதுர்தசி/அமாவாசையன்று  தன் கணவரான கிருஷ்ணபரமாத்மாவின் துணையுடன் சத்தியமாமா அழித்ததாக புராண கதை சொல்கிறது. அந்த அசுரனும், இறக்கும் தறுவாயில் தான் இறந்த இந்த தினத்தை மக்கள் தன்னைப்பற்றி அவதூறுகள் பேசி கழிக்காமல், அதற்கு மாறாக புத்தாடைகள் உடுத்தி, தங்கள் உறவினர்களுடன் விருந்தோம்பல்கள்  செய்து, வீடெங்கும் மங்களகரமான தீபங்கள் ஏற்றி, இறைவனை வழிபட்டு வான வேடிக்கைகளுடன் சிறப்பாக கொண்டாடி மகிழ்வாக இருக்க வேண்டுமென்ற வரத்தை கேட்டு பெற்று பின் உயிர் துறந்தான். இந்த கதையின்படி  அன்றைய தினத்தை நாம் "நரகசதுர்தசி ஸ்னானம்" என்றும், "தீபாவளியெனவும்" வழிவழியாக அப்படியே கொண்டாடி வருகிறோம்.

ராமாயண காலத்தில், தந்தை சொல் தட்டாது கானக வாழ்வை தன் மனைவி சீதையுடன் பதினான்கு ஆண்டுகள் முடித்து விட்டு தன் நாடான அயோத்திக்கு திரும்பிய தங்கள் அரசனான ஸ்ரீராமபிரானை அந்நாட்டின் மக்கள் மிகுந்த சந்தோஷத்துடன்  வரவேற்று,  வீதியெங்கும், ஒவ்வொரு வீடெங்கும், மலர் தோரணங்கள் கட்டி அலங்கரித்து  லட்சகணக்கான தீபங்களை ஏற்றி, வானவேடிக்கைகளுடன்  குதூகலம் பொங்க தம் உற்றார் உறவினர்களுடன் மகிழ்ந்திருந்த நாளே "தீபாவளி" எனவும் ஒரு கதை உண்டு.  ஆக இறைவன் தான் மனித அவதாரம் எடுத்து வாழ்ந்த இரு புராணங்களிலும்  இருளை அகற்றும் ஒளியாக இந்த (தீபஒளி) தீபாவளி பண்டிகையை முக்கியத்துவம் பெறச் செய்து  நீதியை போதிக்கிறார் எனவும் கொள்ளலாம். 

தீபாவளி என்பதற்கு தீப ஒளி என்ற பொருள்தான்  முன்னிலை வகிக்கிறது. இறைவன் ஒளி வடிவானவன். அதனால்தான் நாம் தினமும் அவரவர் வீடுகளில் காலை, மாலை விளக்கேற்றி வழிபடுகிறோம்.

 " ஒளி வடிவாக உன்னுள்ளே இருக்கும் இருளை அகற்ற பரமாத்மாவாக நான் உன்னுடன் குடி இருக்கிறேன். ஜீவாத்மாவாகிய நீ என்னைத் இடைவிடாது தேடி, உன்னை தன்னுடன் இணைத்து வைத்திருக்கும் " ஆசை" என்ற மாயையினால் கட்டப்பட்டிருக்கும் அஞ்ஞான இருளை அகற்றி, அதை நீ வென்று விட்டால், பரிபூரண வெளிச்சமாக உன்னுள்ளே வீற்றிருக்கும் என்னைக் காணலாம். இப்பூலகில் உனக்கென உண்டாக்கி வழங்கப்பட்டிருக்கும் பிறவிக் கடலை கடப்பதற்கு இந்த வழிதான் உசிதம்.." என கீதையில் அதே ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அர்ச்சுனன் மூலமாக மக்களுக்கு உபதேசம் செய்திருக்கிறார். 

அதன்படி நடந்து "அவனை" பரிபூரணமாக உணர்ந்தவர்கள் மஹா ஞானிகளாக, தவசிரேஷ்டர்களாக, யோகிகளாக, வாழ்ந்தும், மறைந்தும்  நமக்கு வழி காட்டியிருக்கிறார்கள் என்பதையும் நாம் அறிவோம்.  ஆனாலும் , மாயையின் பிடியில் இன்னமும் சிக்குண்டு இந்த சம்சார சாகரத்தில் உழன்று வரும் சாதாரண மனிதர்களாகிய நாம் அகக்கண்களால் "அவனை" ஜோதிஸ்ரூபமாக காண இன்னமும் எத்தனைப் பிறவிகள் எடுக்க வேண்டுமோ? 

இன்றைய தினத்தில் இப்போதும் வட நாட்டினர்  தத்தம் வீடுகளில்   நிறைய தீபங்களை (அகல் விளக்குகள்) ஏற்றி, இறைவனை வழிபட்டு கொண்டாடுவார்கள். நம் தென்னிந்தியாவிலும் இந்தப் பழககம் முற்றிலும்  வந்து விட்டது என நினைக்கிறேன். வடக்கில் இமயத்தில் உதயமாகி என்றும் வற்றாது ஓடும் கங்கை நதியும், இந்த ஐப்பசி மாதத்தில் தென்னாட்டு வரை தவழ்ந்து வந்து இங்கிருக்கும் சகல நதிகளிலும் நீராடி கூடி களித்து தன் சாபமொன்றை போக்கி கொள்கிறாள். அதனால் தீபாவளியன்று  விடியல் பொழுதில் (நான்காவது சாமத்தில்) நீராடி முடிப்பவர்களை "கங்கா ஸ்னானம் ஆயிற்றா?" என ஒருவருக்கொருவர்  கேட்டு பண்டிகையின் உற்சாகத்தை கூட்டும் பேச்சு வழக்கு (மரபு முறை) இன்றும் நம்மிடையே உண்டு. 

மேலும் ஐப்பசி மாதத்தில் வரும் தீபாவளி அமாவாசையன்று  மாலை முதல் வீட்டு வாசல் படியில் இருபக்கமும்  இரு அகல் விளக்கேற்ற தொடங்கி, கார்த்திகை  மாதம் வரும் திருவண்ணாமலையார் தீபம் வரையும், அதன் பின் கார்த்திகை மாதம் முழுவதும் வரையும் விளக்கேற்றும் பழக்கம் நம்  வீட்டு பெரியவர்கள்  மூலமாக நமக்கு எப்போதும் இருந்து வருகிறது. 

இவ்விதம் நம் மனதிலிருக்கும் தெய்வீக குணமாகிய, அனைவரிடமும் பாரபட்சமின்றி அன்பு செலுத்துவது, மனித நேயத்தோடு அனைவரையும் நேசிப்பது போன்ற நல்ல குணங்கங்களின் ஒளி கொண்டு, அவ்வப்போது  மனதில் தலை தூக்கும் கோபம், பழி வாங்கும் வன்மம், அசூயை, போன்ற அசுர குணமான இருளையகற்றி, வருடந்தோறும் வரும் இந்த தீபஒளி பாரம்பரிய பண்டிகையை போற்றி, நமது  இளைய தலைமுறைகளுக்கும் இதன் நோக்கத்தை, அவசியத்தை உணர வைத்து அனைவரும் இறைவனின் இன்னருள்களை பெற்று சிறப்பாக வாழ்ந்திட  வேண்டுமாய் இறைவன் அருள வேண்டுமென இந்த நன்னாளில் பிரார்த்தித்துக் கொள்வோம். 🙏. 

பி. குறிப்பு... இது எ. பிக்காக சகோதரர் ஸ்ரீராம் அவர்கள் அவசரமாக ஒரு தீபாவளிக்கு முன்தினம் ஏதாவது எழுதச் சொன்னதில் தீபாவளி கட்டுரை என்ற பெயருடன் உருவானது. மறுநாள் தீபாவளியன்று எ. பியிலும் வெளி வந்ததற்கு எ. பிக்கும், அதன் ஆசிரியர்கள்  அனைவருக்கும் என் இதயம் கனிந்த நன்றிகள். அப்போது அந்தப் பதிவுக்கு  கருத்துக்கள் அளித்தவர்களுக்கும் என் பணிவான நன்றிகள். இன்று என் வலைப் பதிவிலும் ஒரு சேமிப்பாக இருக்கட்டுமென இது அதே அவசரத்துடன் (வேறு எதாவது எழுத  வீட்டின்்வேலைகள் இடம் தரவில்லையெனினும், என் சோம்பலும், ஒரு காரணம்.) வெளியாவது. 

மறக்க இயலாத தீபாவளி நினைவுகள்....! படித்த அன்றிலிருந்து  ஒவ்வொரு தீபாவளியன்றும் பிரபல எழுத்தாளர் கு. அழகிரி சாமி அவர்கள் எழுதிய "ராஜா வந்திருக்கிறார்" கதை நினைவுக்கு வர தப்புவதில்லை. நல்ல எழுத்து. அனேக மாற்றங்களினால் காலங்கள் எவ்வளவு  மாறினாலும் என்  மனதை விட்டு நீங்காத கதை. 

அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகளுடன் மனம் கனிந்த இனிய  தீபாவளி நல்வாழ்த்துகள். 

Saturday, October 26, 2024

காரண காரியங்கள்

இந்தப்பதிவுச்செடி இங்குமுளைத்தற்கு உதவியாக இருந்தது சென்ற சனியன்று எ. பியில் வெளிவந்த "சாப விமோசனம்" என்ற கதை. அதைப் படித்த பின் நான் அதற்கு சொன்ன கருத்துக்கு பதிலாக வந்த இந்த பதில் கருத்துக்கள்தான் இதன் காரண விதைகள்.

நானும் இன்று காலையிலேயே நல்ல புகழ் பெற்ற இந்த  எழுத்தாளரின் கதைகளை படித்து விட்டேன். ஆனால், கருத்து சொல்ல யோசனையாக உள்ளது. (மாறுபட்டு விட்டால் என்ன செய்வதென்ற மனக்குழப்பங்கள்.) இது நான். 

கவலையே படாதீர்கள்... தயங்காதீர்கள்.. அதுதான் வேண்டும். மாறுபட்ட கருத்துக்கள்தான் வேண்டும்...இது சகோதரர் ஸ்ரீராம். 

கமலாக்கா தயங்கவே வேண்டாம். மாறுபட்ட கருத்துகள் வேண்டும். அப்போதுதான் சிந்தனைகள் பிறக்கும் யோசிக்கும் திறன் வலுவடையும்.

சும்மா ஒரே குட்டைல இருந்தால் மனமும் மூளையும் நாறிப் போகும்!! கமான் கமலாக்கா உங்கள் கற்பனை, எண்ணங்கள் கருத்துகள் சிறகடிக்கட்டும். இது சகோதரி கீதாரெங்கன். 

தங்கள் கருத்துகளுக்கு மிக்க நன்றி சகோதரரே & சகோதரி. உங்களிருவரின் ஊக்குவிப்புக்கு என் மனதில் பட்டதை எ. பியில் கருத்து சொல்ல ஆரம்பித்தேன். அது பதிவாக நீண்டு விட அதை இங்கேயே கொண்டு வந்து சிறைப் பிடித்து தங்க வைத்து விட்டேன். வந்து படிக்கும் அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகள். 

இவ்வகையான புராண கதைகள் பல விதங்களில் பலரால் அலசப்படுவது இந்த கதைகளின் சுவாரஸ்யந்தான் காரணமா? இல்லை. மனிதர்களாகிய நம் மன விகாரங்களின் வேறுபாடுகளா?

அகல்யை ஒரு கற்புக்கரசி. சிறந்த அழகி. அவள் பெயர் காரணமே அதைதான் குறிக்கிறது தர்மம் வழுவாத ரிஷி பத்தினி. தேவலோக தலைவனான இந்திரனின் மனதில் ஏற்பட்ட காமம் அவள் தலையெழுத்தை மாற்றி, தன் கணவரின் வாயாலேயே கடுமையான சாபம் பெற்று கல்லாக (ஆனால், அவள் பெயரிலேயே கல் உள்ளதே.! அதுவே அவளுக்கு ஒரு பிறவி சாபந்தான் போலும்..!) போகச் செய்தது. 

பின்னர் இராமாயண காலத்தில் ஸ்ரீ ராமரின் கால் (பாத துளிகள்.) அவள் மேல் பட்ட விநாடி அவள் மீண்டு சாபவிமோசனம் பெற்று, பழைய நிலைக்கு உருப்பெற்றாள். (இது இறைவனின் அவதாரமாக அவதரித்த ஸ்ரீ ராமரின் மகத்துவத்தை காட்டக் கூடியது.) அதன் பின் கௌதம மகரிஷி அவளை ஏற்றுக் கொண்டார் என்பது வரைதான் புராண காலத்து இப்பத்தினி பெண்மணியின் சிறப்பாக நாம் நம் வீட்டு பெரியவர்களின் கதை சொல்லி வளர்க்கும் திறனோடு பால காண்டமாக சொல்லி நாம் அறிந்தது.

அதன் பின் அகல்யை கல்லாக மாறவில்லை. தன் சாப விமோசனத்திற்காக மனம் கல்லாக இறுகி ஸ்ரீ ராமனின் வரவுக்காக காத்திருந்தாள். தவிரவும், அவளும், தன் பால்ய வயதில் மனதில் பல ஆசைகளை வளர்த்துக் கொண்டிருந்தாள்..! என்கிற மாதியான கதைகளை கேட்(படிக்)கும் போதெல்லாம், புராணங்களில் வரும் கதை மாந்தர்களை நாம் (மனிதர்கள்) எப்படியெல்லாம் மாற்றியமைத்து கதைகளை கயிறாக...! ஒரு நூலாக....! (அப்படி திரிக்கும் நூல் என்ற பெயரைத்தான் நாம் தயாரிக்கும் புத்தக வடிவிற்கும் "நூல்கள்" என வைக்கிறோமோ..?:)) ) திரிக்கிறோமோ என எண்ணும் போது, புராணங்களில் மேல் நமக்கிருந்த கொஞ்ச நஞ்ச ஆர்வங்கள் ( நமக்கு மட்டுமென்ன.. எதையும் முழுதாக நம்பும் ஆர்வங்களா? ஆயிரம்  சந்தேகங்களுடன் கூடிய ஆர்வ கோளாறுகள்தான். :)) ) இனி நம் சந்ததிகளுக்கு சுத்தமாக வராதோ என்ற நினைப்பும் எழுகிறது.

இளவயதில் தான் பழகி, தனக்கு பிடித்த இந்திரனையே தன் திருமண பிராயத்தில் "தன் விருப்பம் இவர்தான்.." என சொல்ல முடியாத மனநிலையில் இருந்திருக்கிறாள் அகல்யை. ஆனால், தன்னைப் படைத்த தந்தையான பிரம்மதேவர் கௌதமரை அவளுக்கென வரித்த போதும் மறுப்பு ஏதும் சொல்லவில்லை. மாறாக அன்றே அவள் மனது கல்லாகி போனது. (மானசீக காதல்கள் அப்போதே அந்த புராண காலத்திலேயே தோற்றுப் போய்யுள்ளது.)

பிரம்மதேவர்  தான் படைத்த பெண் ஒரு சிறந்த தவமுனிவருக்கு பயனுள்ளவளாக இருக்க வேண்டுமென நினைத்தாரே ஒழிய அப்பெண்ணின் உள்ளத்து மனநிலையை கேட்டறியவில்லை. (அவரின் "தான் சொல்வதை அவள் ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும்" என்ற குருட்டு நியதிகள் இன்று வரை நம்மையும் (அவர் படைத்த மனிதர்களாகிய நம்மையும். ) விடாது துரத்துகின்றன.:)) 

இந்திரன், கௌதமர் இருவருமே அகல்யையை மணமுடிக்க ஆசைப்பட்டால்,  பிரம்மன் இந்திரனுக்கும், கௌதமருக்கும் இடையே வைத்த ஒரு சுயவரப் போட்டியின்படி, முன்னும் பின்னும் ஒரே முகம் கொண்ட ஒரு பசுவை வலம் வந்த பின் சாட்சியுடன் முதலில் வருபவருக்கு அகல்யை பரிசாக கிடைப்பாள் என்ற முடிவு. கௌதமரும் முன்னும், பின்னும் ஒரே முகமுடைய ( அந்த பசு தன் வயிற்று சிசுவை அந்நாள் வரை சுமந்து பின் அதை ஈன்று பெறும் தருணம். ) ஒரு பசுவை நாதரின் யோசனையின் பேரில் கண்டு அதை  மூன்று முறை சுற்றி வந்து நாதரின் சாட்சியோடு  போட்டியில் வென்று அகல்யையை கைப்பிடித்தார். 

இந்திரன் தன்  ஐராவதி வாகனத்தில் மூவுலகும் சுற்றி அப்படிபட்ட பசுவைத் தேடி அலைந்து ஏமாற்றத்துடன் திரும்பிய போது கௌதமருக்கு, அகல்யை உரிமையாகி இருந்தாள்.  (பல பல யாகங்கள் செய்து இந்திர பதவியை தன் வசம் பெற்றிருந்த இந்திரனுக்கு அவ்விதமான பசுவைப் பற்றிய சூட்சுமம் தெரியாதா? இல்லை நாரதர்தான் இந்திரனுக்கு எதிரியா?) எல்லாம் பிரம்மன் போட்ட முடிச்சு. அவர் கணக்கு என்றும் தப்பாது. அந்த மாயைதான் இன்று வரை உலகின் அனைத்து ஜீவராசிகளுக்கும் மாறு(வேறு)பாடில்லாமல், நடமாடி கொண்டுள்ளது. 

தந்தை சொல் மிக்க மந்திரமில்லை என்ற வாக்கின்படி அகல்யை கௌதமருக்கு மனைவியாகி ஒரு நல்ல சதி தர்மத்துடன் நடந்து வந்தாலும், அவள் மனதில் இந்திரனின் மேல் தான்  ஆசைப்பட்டதையும், தன் பிதாவாகிய பிரம்மன் அது தெரிந்திருந்தும், தன்னை ஒரு வார்த்தை கூட கேட்காது கௌதமருக்கு பாணிக்கிரணம் செய்து தந்தது முதல் அவள் மனது கல்லாகி போனதென இப்போது ஒரு கதையில் படித்தேன்.

பெண்ணின் மனது எத்தனை முறைதான் கல்லாகும்படி அக்கால சூழ்நிலைகள் அவளை பாடாக படுத்திருக்கின்றன. அதன்பின் இந்திரனின் செய்கையால், அதைக்கண்டு கணவர்  சபித்ததினால் அவள் உயிருள்ள கல்லாகி போனது வேறு. அதுதான், ( இப்படி கல்லாகி போவது) ஏற்கனவே அவளுக்கு பல முறை பழக்கமானது ஆயிற்றே..!  

இந்திரனும், தன்னை மணப்பதற்காக அகல்யை காந்தர்வ முறையைச் சொல்லி வறுப்புறுத்திய போது கூட "அவசரம் கூடாது. தர்ம நியதிப்படி பெரியவர்களின் ஆசிகளோடுதான் நாம் மணந்து கொள்ள வேண்டுமென" அறிவுரை கூறினாராம். இதுவும் அந்த கதையில் தான் படித்தேன். 

இப்போது எ. பியில் சனியன்று வெளிவந்த பிரபல  எழுத்தாளர் புதுமை பித்தன் அவர்கள் எழுதிய "சாப விமோசனம்"  என்ற கதையில் அகல்யை ஸ்ரீ ராமரின் மூலம் சாப விமோசனம் பெற்றபின், நிறைய இன்னல்களையும், தன்னோடொத்த பிற ரிஷி பெண்களின்  அவச்சொற்களையும் அவமானத்தோடு சந்தித்த பிறகு மனம் வெறுத்து துவண்டு போயிருக்கும் போது, அந்நிலையில் அவள் மிகவும் அல்லலுறுவதை கண்டு ஒரு நாள் அவளைத் தேற்ற வரும் கணவனின் அன்பையும், அருகாமையையும்  உணருங்கால்  அவள் மனது மீண்டும் கல்லாவது போல் கதை  வடித்து தந்துள்ளார். நல்ல எழுத்து. சிறந்த உவமானங்கள். 

இந்நிலையில் இடையே கௌதமர் அகல்யை இருவருக்கும் ஒரு மகன் பிறந்து சதானந்தர் என்ற பெயருடன் மிதிலையின் மன்னர் ஜனகருக்கு அரசசபையில் தத்துவ விசார ஆலோசகராக இருந்து வருவதோடு துறவு வாழ்க்கையிலும் ஈடுபட்டு வருகிறார். அவரும் தந்தை தாய் படும் தீர்க்க இயலாத  மனதின் துக்கங்களை கண்டு தன் மனம் வாடுகிறார். 

இவர்களுக்கு ஒரு மகளும் இருப்பதாக மற்றோர் இடத்து கதையிலும் படித்தேன். அந்த மகளின் பெயர் அஞ்சனை. இவரது மைந்தர்தான் ஸ்ரீ ராம பக்த ஆஞ்சநேயர் ஆவார். 

கற்பில் சிறந்த பஞ்ச கன்னிகைகளில் முதலில் இடம் பெறுபவர் அகல்யைதான். அதன்பின் சீதை, திரௌபதி, தாரா, மண்டோதரி இவர்கள். இதில் தங்கள் கற்பின் திறனை வெளிப்படுத்த தன்னை தீயில் இட்டு அது பூக்களாக்கி குளிர்வித்து தர தங்கள் கற்புத்திறனை உலகிற்கு மெய்பித்தவர்கள் சீதை, திரௌபதி, தாரா ஆகியோர். அகல்யை தன்னை சுற்றியுள்ளவர்களால் தன் வாழ்நாள் முழுவதும், மனம் கல்லாகி இறுகி இருந்தாள் என்றால், மண்டோதரியும் தன் கணவனின் குறுகிய செயல்களில் மனம் குன்றி, அவர் மீது பாசம் மிகுந்த மரியாதையை தந்த போதும் தன் மனதை கல்லாக்கிக் கொண்டவள். 

ஆக பெண் எனப்பட்டவள் அந்த காலங்களில் தங்கள் சூழலின்படி பல விதமான சுக துக்கங்களை அனுபவித்தே வந்திருக்கின்றனர். அவர்களின் தொடர்ச்சியாக  பரசுராமரின் தாய் ரேணுகா தேவி, அனுசுயாதேவி, தமயந்தி, சந்திரமதி, பக்த மீரா, சக்குபாய் என ஆசிரமங்களின்  பெண்களும், ராஜவாழ்வில் பிறந்த பெண்களுமாக தொடர்ந்து அல்லல்களும், இன்னல்களும் பட்டுக் கொண்டேதான் இருந்தனர். 

இன்றைய காலத்திலும், இப்படி கஸ்டபடும் பெண்கள் இருக்கிறார்கள். அப்படி அல்லாமல், இந்தப் பிறவியில் நல்லவிதமாக வாழும் பெண்கள்.  தன் வாழும் வாழ்விற்கு இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்த வேண்டும். 

நான் மெத்த படித்தவளும் இல்லை. பல புராணங்களை ஆழ்ந்து படித்து விவாதித்து அலசியதுமில்லை. ஏதோ என் சிற்றறிவுக்கு புலப்பட்டதை இங்கு  எழுதியுள்ளேன். இதில் ஏதேனும் தவறிருந்தால், படிக்கும் அனைவரும் மன்னிக்கவும். 🙏.

படிக்கும் அனைவருக்கும் என் அன்பான நன்றிகள். 🙏. 

Sunday, September 29, 2024

இனிப்பும், கசப்பும்

 பாகல் உசிலி.

இறைவன் படைப்பில் அனைத்து காய்கறிகளும் பொதுவாக ஒவ்வொரு சக்திகளையும் கொண்டு உருப்பெற்றவை. ஆனால் இப்போது இன்றைய காலகட்டத்தில் நாம் எதை அதிகமாக எடுத்துக் கொண்டால் நல்லது, அல்லது எதை குறைத்தால், (முற்றிலுமாகவே) நல்லது என்ற விவாதத்தில் உள்ளோம். 

அந்தக் காலத்தில் மதிய உணவு என எடுத்துக் கொண்டால்,நல்ல சுவையான பல காய்கறிகளுடன் சாதம், பருப்பு, சாம்பார், ரசம், மோர் என அன்றாடம் நல்ல உணவைதான் சாப்பிட்டு வந்தோம். ஆனால், அந்த உணவிற்கேற்ற உடல் உழைப்பும் அப்போது இருந்தது. 

நாம் வெளியில் செல்வதானால் ,நம்  கால்களின் நடையைதான் நம்பினோம். "எப்படி இவ்வளவு தூரம் தீடிரென புறப்பட்டு வந்தாய்..?" என கேட்கும் உறவுகளுக்கு" பார்க்க வேண்டுமென நினைத்தேன். அதனால் நடராஜா சர்விஸில்தான் வந்தேன்.!" என்போம். 

நடை உடலுக்கு மிக, மிக நல்லது என இப்போது தரும் முக்கியத்துவத்தை அப்போது யாரும், யாருக்கும் கற்றுத் தந்ததில்லை. 

அப்போது அதிசயமாக ஒவ்வொரு ஊர்களிலும், உலவும் மிதி வண்டிகள் வந்து மனிதர்களின் கால்களுக்கு ஒரு பலத்தை தருகிறோம் என்ற ஆசையை விதைத்தது. அவ்வாறு மிதி வண்டிகள் வைத்திருப்பவர்கள் பெரும்  பணக்காரர்களுக்கு ஒப்பானவர்களாக மாறினர். 

காலம் மாற, மாற நமக்கு அடி பணியும் விலங்கினங்களை துன்புறுத்தி வெகு தூரத்தை கடக்க கூட பல வண்டிகள் வந்து உதவின. இந்த ஆசைகளில் சிக்கிய  இருசக்கர வண்டிகள் பிரபலமாகி தாங்களும் மண்ணில் இடம் பிடித்தபடி  ஆங்காங்கே பறக்க ஆரம்பித்தன. 

அதற்கு போட்டியாக பேருந்துகள் பல உருவாகி ஒவ்வொரு ஊர் விட்டு பல ஊர்களையும் சுலபமாக கடந்து காண்பித்தது. இதற்கிடையே பல சொகுசு வண்டிகளை சொந்தமாக வாங்கி தங்களின் சொந்த ப(ய)ணத்தில் மனிதர்கள் தம் கால்களுக்கு ஓய்வு தந்தனர். ஆக மொத்தம் மனிதர்கள் இறைவன் அளித்த தங்கள் கால்களை நம்பாமல், இப்படி சொகுசாக வாழவும் முடியும் என்ற ஆசை வளையத்தில் வசமாக மாட்டிக் கொண்டனர். 

பச்சை பசேலென்ற பசுமையான நிறைவுடன் வளர்ந்த தாவரங்கள் காய்கறிகள், மனிதர்களின் இந்த  பயண ஆசைகளுக்காக, தங்களின் ஜீவாதாரமான,  மண் வளத்தை நிராகரித்து, எப்படியும் தங்களாலும் வளரவும் முடியும் என நிரூபித்து காட்டின. 

அதற்கு காரணம் தாங்கள்தாம் என்ற குற்ற உணர்ச்சி ஏதுமற்ற மனிதர்கள் தங்கள் பயணங்களை வசதி மிக்கதாக செய்து கொண்டபடிக்கும், பொன்னான மண்வளத்தை கான்கீரிட் இருப்பிடங்களாகவும், அந்த இருப்பிடங்களின் வசதிக்காக மண் சாலைகளை ரசாயண கலவை சாலைகளாகவும் ஆக்கி, விளையும் தாவரங்களை அலட்சியபடுத்தி மகிழ்ந்தனர். 

தாவரங்கள் அப்போதும் தங்கள் கடமையை செய்ய அஞ்சவில்லை. மனிதர்கள்  வகுத்து தந்த மாற்றுப்பாதையில் தங்கள் விளைச்சலை நம்பியபடி வாழ்ந்து காட்டின. அதனால், அதனின் சத்துள்ள திடங்கள் முன்பு போலில்லை.. கணிசமாக குறைந்தனவென்ற புகாரையும் மௌனமாக ஏற்றுக் கொண்ட.ன. 

A முதல் Z வரை அதனிடம் இருந்த சக்திகள் இவர்களால் பொலிவிழந்து போனதற்காக அது முகம் சுளிக்கவில்லை.  நாளாவட்டத்தில் மக்கள்  தங்கள் வீட்டுக்கு நாலடி தள்ளி இருக்கும் கடைகளுக்கு கூட தங்கள் உடமையாகிய சொகுசு காரில் சென்று சாமான்களையும், காய்கறிகளையும் வாங்கவும் ஆரம்பித்தனர். 

நாடு விட்டு நாடு, ஊர், ஊராக செல்லும் வசதிகள் என வந்த விஞ்ஞான வளர்ச்சிகள்  நல்ல பயனுள்ள ஒரு  வாய்ப்பாக ஆக்கி காட்டினும், மக்களிடத்தில் பல நோய்களின் தாராளமயம் வேகமாக பரவியது. 

எந்த காய்கறியை சாப்பிட்டால், எந்த நோய் நம்மை அண்டாது விலகும் என்ற ஆராய்ச்சிகள் ஒரு பக்கம் நடந்து கொண்டிருக்க, இடையில் வெற்றி பெற்ற அன்னிய மருந்துகளும், மாத்திரைகளும் தாங்கள் முன்னணி கண்ட திருப்தியில் திளைத்தன. 

இப்போது" இந்த மாத்திரைகளின் வண்டியில்தான் நம் வண்டி தினமும் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது.." என பெருமையாக காண்போரிடமெல்லாம் (நம் சுற்றங்களை, நட்புகள் ) சொல்லி அதை (மாத்திரை, மருந்தை) கௌரவபடுத்தவும் தொடங்கினோம். 

இப்போது ஏன் இந்த அலசல் என நீங்கள் நினைக்கலாம். இன்று இனிப்பு சக்தி என்ற ஒன்று உலகிலுள்ள அனைவரிடமும் அதீதமாக பரவியுள்ளது. அதை முற்றிலும் குணப்படுத்த மருந்தில்லையென்றாலும், கட்டுப்படுத்த பல மருந்துகள் உள்ளன. ஆனாலும் சிலது சிலருக்கு ஒத்துக் கொள்ளாமல் போகும் அவஸ்தைகளும் அதில்  இருக்கின்றன. 

உணவுகளில் அறுசுவையில்,  இனிப்பு, புளிப்பு, உப்பு  இம்மூன்றையும் தினமும் அதிகமாக உட்கொள்வதை தவிர்த்து கசப்பு, துவர்ப்பு, காரம் (அளவுக்கதிகமான காரங்கள் இல்லாத காரம்  )  என்ற சுவைகளை  குறைவாகவேனும்  தினமும் உட்கொண்டால் உடல் நலத்திற்கு நல்லது என அந்த காலத்தில் நம் வீட்டு  பெரியவர்கள் கூறி வந்தனர். ஆனால், நம் நாவின் சொல்படி கேட்டு வளர்ந்த நமக்கு முதலில் கூறியவைதான் பிடித்தமான உணவாக இருந்தது.

அந்த கசப்பு சுவையுடன் கலந்த பாகல் அனேக பேருக்கு சிறு வயதில் அனைவருக்குமே  பிடிக்கவே  பிடிக்காது. அதற்கென்று ஒரு குறிப்பிட்ட வயது வரவேண்டுமென்றும் அப்போது சொல்வார்கள். 

பாகற்காயில் கசப்பு சுவை உள்ளதால், இனிப்பு (சுகர்) பேஷண்ட்ஸ் இரண்டொரு நாளைக்கு ஒரு  தடவை  உணவோடு இதை செய்து  சாப்பிடலாம். (அல்லது இதையை உணவாகவும் சாப்பிடலாம்.) அது போலவே துவர்ப்பான வாழைத்தண்டு, வாழைப்பூ, வாழைக்காய் இவைகள் இந்த உபாதையை கட்டுக்குள் வைத்திருக்கும் எனவும் நம்புவோம். அதுவே ஒரு சிறந்த  மருந்தாகும். (உணவே மருந்து.) 

ஆனாலும், உணவில் காய்கறிகள் அதிகம் எடுத்துக் கொண்டு, அரிசி, கோதுமை போன்றவற்றை கூடிய மட்டும் தவிர்த்து விட்டு அதற்கு பதிலாக சிறுதானிய வகைகளை தேர்ந்தெடுத்து கொண்டால் நல்லதென்பது சிலர் வாதம். 

சிறுதானிய வகைகளையும், அளவோடு சாப்பிட்டு, காய்கறிகளையும் அளவோடு சாப்பிட்டால், இந்த நோயின் உபாதைகளிலிருந்து சிறிது மீளலாம் என்பது சிலர் வாதம். 

அந்தந்த நேரத்திற்கு சிறிதளவு மட்டும் உண்டு, கிடையாய் கிடைக்காமல் நடையாய் நடந்தால், நல்லதென்போரும் உண்டு. 

என்னவோ.. போங்கள்... ! ஆனால், இந்த இனிப்பு உபாதை  நம்மோடு இருக்கிறது என்பதை கண்டு பிடித்தது முதல் மன உளைச்சல்தான். நம்மோடு இருந்து சௌக்கியமாய் அது வாழ்ந்து விட்டுத்தான் "அதுவும் நம்முடன் போகும்.. " என்றால் அதுவும் மிகையாகாது. 

சரி.. சரி.. இந்த வம்பெல்லாம் இப்போது எதற்கு..? எங்கேயோ ஆரம்பித்து, தலைப்பை வேறு விதமாக போட்டு விட்டு அதன்படி சொல்ல வந்ததை சொல்லிச் செல்லாமல், சுற்றி வளைத்து மூக்கைத் தொடும் பாணியாக, வேண்டாததை பிதற்றாமல், வேண்டியதை மட்டும் சொல் என்கிறீர்களா?  அதுவும் சரிதான்..!! 

இப்போது அனைவரும் நம் உடம்புக்கு நல்லதென கூறும் இந்த பாகற்காய் உசிலி செய்முறையை பார்ப்போமா

நல்லதான பாகற்காய் இரண்டை வாங்கி, அலம்பி பின் அதை இது போல் சிறு துண்டுகளாக அரிந்து கொள்ளவும்.  


ஒரு கடாயில் ஒரு ஸ்பூன் கடுகு, உளுத்தம் பருப்பு போட்டு தாளித்துக் கொண்டு அத்துடன் அரிந்த பாகலை போட்டு உப்பு, மஞ்சள் பொடி போட்டு வேக வைத்துக் கொள்ளவும். 


வழக்கமாக காய்கறி கலந்த பருப்பு  உசிலிக்கு போடுவதை போல துவரம். பருப்பு, கடலை பருப்பு பாதிக்கு பாதியாக எடுத்து கொண்டு அலம்பி ஊற வைக்கவும். 


அரை மணிக்கும் மேலாக ஊற வைத்த அந்த பருப்புடன் அதில் காரத்திற்கு  (அவரவர் விருப்பம்.) சிகப்பு வத்தல், ஏழு, இரண்டு பச்சை மிளகாய், தேவையான கல் உப்பு போட்டு கறிவேப்பிலை இரண்டு ஆரக்கு  பெருங்காயப்பொடி முதலியவற்றை சேர்த்து மிக்ஸியில் கொரகொரப்பாக  அரைத்துக் கொண்டு, அதை இட்லிதட்டில் இட்லி மாதிரி வேக வைத்துக் கொண்டு பின்  அதை கடாயில் சமையல் எண்ணெய் விட்டு உதிர்த்துக் கொண்டு, அத்துடன் இந்த வெந்த பாகற்காயை கலந்து சிறிது நேரம் வதக்கினால் சுவையான பாகல் உசிலி தயார். 

இதை மதிய உணவாக நினைத்து நிறைய தட்டில் போட்டுக் கொண்டு இத்துடன் ஒரு கரண்டி, அல்லது எண்ணி  நாலைந்து பருக்கை சாதத்தை இத்துடன் கலந்து சாப்பிடவும். இதுவும்  அவரவர் விருப்பம். ஹா ஹா ஹா. 

ஆக மொத்தம் அன்று நடந்த நடைகளாக பகல் பொழுதினில் நாம் செல்லவேண்டிய இடங்களுக்கென்று எங்கே சென்றாலும் வெய்யில், மழை பாராமல் நடந்தோம் . ஊரில் அருகில் உள்ள  ஒவ்வொரு கோவில்களை காலை, மாலை என்று நடந்து சென்று தரிசித்ததோடு, அங்கு உட், வெளி பிரகாரங்களை சுற்றி வருவதை ஒரு நடைப்பயிற்சியோடு கலந்த பக்தியாக்கி சந்தோசமும், திருப்தியும் அடைந்தோம். நடுவில் இவற்றை தொலைத்து விட்டு, இல்லாத நோய்களை சொந்தமாக்கி கொண்டு, அவைகளின் தீர்விற்கு மீண்டும் இவற்றுக்கெல்லாம் இப்போது முயற்சியும், பயிற்சியும் செய்கிறோம். எப்படியும் இதுவாவது "நடந்தால்" சரிதான்..! :))

நடை பாடல் ஒன்று. இது போல்  நடையை வலியுறுத்தி நடை பாடல்கள் பல உண்டு. நடக்கும் நடைகளை குதர்க்கம் சொல்லி கேலி காட்டினும், தன் எழுத்து நடையில் நடை பிசகு காணாத வண்ணம் எழுதிய அந்த  பாடலாசிரியர்களுக்கு பாராட்டுக்கள்.

இந்த வழக்கமான என் பிதற்றலுக்கும் அன்புடன் கருத்துரை தரும் அன்புள்ளங்களுக்கு என் பணிவான நன்றிகள். 🙏. 

Wednesday, September 25, 2024

கனவு மெய்ப்பட வேண்டும்

தூக்கமும் விழிப்புமற்ற நிலை. இன்னும் சற்று நேரம் படுத்திரேன் என்று மனதை உடல் ஆணையிட்டது. பொதுவாக மனது சொல்வதை கேட்கும் உடல், இன்று அதிகாரமாக உரிமையோடு மனதிற்கு ஆணையிடுவதை அந்த மனது சிறிதும்  விரும்பவில்லையெனினும், உடலின் அந்த அசதி அதற்கும் சற்று இருந்ததால், அதுவும் மெளனமாக ஏதும் கூறாமல், தன் கண்களை மூடிக் கொண்டது.

இது என்ன அந்தகாரமான ஓரிடம்..! பிரகாசமான விளக்கின் ஒளிகள் தூரத்தே தெரிந்தாலும், இங்கு எதற்காக இப்படியான இருள் சூழ்ந்துள்ளது...?அந்த இருட்டிலும் ஏதேதோ வாசனைகள் கலந்து நாசியை துளைப்பதை உணர முடிகிறது. . எதற்காக இங்கு வந்திருக்கிறேன்..? எப்படி இந்த இடத்தை விட்டு மெள்ள நகர்ந்து அந்த ஒளி மிகுந்த இடத்திற்குச் செல்லப் போகிறேன்.?அதற்குள் இந்த இருட்டின் தடங்கள் என் கண்களுக்கு பழக்கமாகி விடுமா..? என பல விதத்தில் யோசனைகள் செய்த போதினில், எதிரே இரண்டு பிரமாண்டமான ஆண் உருவங்கள் தோன்றின. 

நல்ல பராக்கிரமசாலிகள் என அவர்களை பார்த்தவுடன் அந்த இருட்டிலும் தெரிந்தது. சிறிது நேரத்தில் அவர்களை மட்டும் ஒரு ஒளி சூழ்ந்தது. அதில் அவர்களை பார்க்கையில் பருத்த தோள்கள், வாட்ட சாட்டமான உடல்வாகு, பெரிய கண்கள், அந்த கண்களில் சிறிதும் கருணை இல்லாத பார்வைகள், கடைவாயின் இரு ஓரத்திலும் சற்றே நீண்டிருந்த இரு பற்கள்...என  கண்டவுடன் என் வயிற்றில் ஏதோ ஒரு அமிலங்களை சுரக்கச் செய்தன.. 

அவர்கள் என்னிடம் பேசும் போது  அந்த பற்கள் வேறு  கண்டிப்பாக பயமுறுத்துமென தோன்றியது. யார் இவர்கள்..? அரக்கர்களா? இல்லை அரக்கத்தனம் கொண்ட மானிடர்களா? என நினைக்கும் போதே அருகில் வந்து என் இரு கைகளையும் முரட்டுத்தனமான அழுத்தத்துடன் பிடித்தனர்.

"வா.! வா..! ஏன் இன்னமும் தாமதம்?இனிதான்  உனக்கு நடை பழக கற்றுக் கொள்ள வேண்டுமா?" கர்ண கடூரமான குரலில் ஓருவன் உறுமினான். மற்றொருவன் ஏளன புன்னகையுடன், "அதில் சந்தேகமென்ன..? இனி எல்லாமே முதலில் இருந்துதானே கற்க வேண்டும். இவளிடம் என்ன பேச்சு.? தரதரவென இழுத்துக் கொண்டு சென்று நம் மன்னரிடம் சேர்ப்பது மட்டுந்தான் நம் கடமை..!" என்றபடி இழுக்க முற்பட்டான்.

" ஆ.. என்னை விடுங்கள்.. விடுங்கள்.. கைகள் வலிக்கிறதே ..! ஐயோ என்னை காப்பாற்ற இங்கு யாருமே இல்லையா.. ?" என நான் பார்த்த பழைய தமிழ் சினிமா கதாநாயகிகள் போல நான் கத்த ஆரம்பிக்க, அவர்களின் பிடி இன்னமும்  இறுகியது. 

ஒரு வழியாக அவர்கள் இழுத்த இழுப்பிற்கு என் கால்கள் நகர்ந்து அந்த ஒளி நிரம்பிய பகுதியை வந்தடைந்தோம். அங்கு என்னைப் போலவும் ஆட்கள் பலர் செய்வதறியாமல் நின்று கொண்டிருக்க, அந்த பலசாலிகளைப் போல பலர் அவர்களை ஏதும் பேச விடாமல், அருகில் நின்றபடி மிரட்டிக் கொண்டிருந்தனர்.

என்னையும் அவர்களுடன் இணைந்துகொண்டு சென்று நிறுத்திய பின்  அதுவரை என் கைகளை அழுத்தமாக பிடித்திருந்தவர்கள் சற்றே பிடியை தளர விட்டனர். அதற்குள் அங்கு நடுவில் போடப்பட்டிருந்த இரு பெரிய சிம்மாசனங்களில் சற்று பெரியதாக இருந்த ஒன்றில், இந்த பராக்கிரமசாலிகளைப் விட இருமடங்கு பிரமாண்ட உருவமாக தோன்றிய ஒருவர் தலையில் பெரிய கிரீடத்தை சுமந்தவாறு வந்து அமர, இந்த பலசாலிகள் அனைவரும் ஏதோ மொழியில், அவரை கோரஸாக வரவேற்று அவரை சிரம் தாழ்த்தி மண்டியிட்டு வணங்கினர். செய்வதறியாது நின்று கொண்டிருந்த எங்களையும் கால்கள் மடக்கி குனிய வைத்து வணங்க வைத்தனர்.

சிறிது நேரத்தில் அங்கிருந்த மற்றொரு சிம்மாசனத்தில், வேறொருவரும் அதே மாதிரி ஆனால், சின்னதாக கிரீடம் அணிந்து வந்தமர அவருக்கும் அதே மரியாதை கலந்த வரவேற்பு கிடைத்தது. அவர் முன்னவர் போல பயமுறுத்தும் பயில்வான் போலில்லாமல் சற்று  பூலோக மனிதர்களைப் போலிருந்தார் . 

"வாரும் சித்ர குப்தரே ..! இன்று நீர் அரசவைக்கு வர  ஏன் இத்தனை தாமதம்.? எப்போதும் இவ்வாறு தாமதிக்க மாட்டீரே. .? என்று முன்னரே வந்தமர்ந்தவர் பின்னர் சற்று தாமதமாக வந்தமர்ந்தவரை பார்த்து சற்று அதிகார குரலில் ஆனால், கோபமான தொனியில் உறுமுவது போல கேட்க," மன்னிக்க வேண்டும் பிரபு. இன்று காலை ஆகாரமாக  உணவு உண்பதற்கு தோதாக ஏதும் பிடிபடாமல் இருக்கவே ஒரு வழியாக அதை செய்து முடித்து பசியாறி  விட்டு வர நேரம் கடந்து விட்டது. மன்னிக்கவும் பிரபு...!! என்று அவர் எழுந்து பணிவாக கூறிய பின் அவரை கைக் கூப்பி வணங்கி விட்டு அமர முதல் சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்திருந்தவரின்  கோபம் சற்றே கலைந்ததற்கான அறிகுறி அவர் முகத்தில் தெரிந்தது. 

ஆகா....! இதுதான் நாம்  பூவுலகில் இருக்கும் போது அடிக்கடி கூறும் எம தர்ம ராஜா பட்டிணமா.. ? இவர்தான் அந்த யமதர்மராஜன் போலும்..! அதுதான் மன்னரிடம் இழுத்துக் கொண்டு சேர்ப்பிக்க வேண்டுமென என் கைகளை பிடித்து அழைத்து வந்தவர்கள் கூறினார்களா? 

அட..! அப்போது நான் உயிருடன் இல்லையா? பூவுலகிலிருந்து வாழ்ந்த வாழ்வை விட்டு இறந்து இங்கு விட்டேனா? அப்படியென்றால், இவர்கள் பேசுவது எல்லாம் நன்றாக  கேட்கிறதே ? எப்படி..? இங்கு வந்த பின்னும் ஐம்புலன்களும் வேலை செய்யுமா.. ? ஒரே குழப்பமாக நான் ஏதோ சிந்தித்து கொண்டிருக்க, "சித்ர குப்தா" என்ற அந்த சிம்மக்குரல் என்னை அதிர வைத்தது. 

அந்த அதிரடி குரலில் சுயநினைவு பெற்ற நான் (அட..! சுயநினைவு வேறு இருக்கிறதா உனக்கு..? அது அங்கு  இல்லையென்று ஆன பிறகுதானே இங்கு வந்தடைந்திருக்கிறாய்..!! என யாரோ கூக்குரலிடுவது காதில் கேட்டது. அது வேறு யாருமில்லை...! மிச்சம் மீதி இருக்கிற மனசாட்சி பட்சிதான் என்பதையும் சிறு பொழுதில் உணர்ந்து கொண்டேன்.) குழப்பதிலிருந்து வெளி வந்தேன். 

"சித்ர குப்தா.. இன்றைய நாளில் வந்திருக்கும் இவர்களது பூலோக பாப புண்ணிய  கணக்குகளை சீக்கிரமாக எடுத்து வாசி." என்று தர்மராஜன் பகிர்ந்ததும், சித்ர குப்தன் கைகாட்டிய திசைக்குச் சென்று ஒரு பலசாலி தூக்க மாட்டாமல் ஓர் அடுக்கு ஓலைச் சுவடிகளை கொண்டு வந்து வைத்தான். 

" என்ன இது.. சித்ர குப்தா..? வழக்கத்திற்கு மாறாக என்றைக்கும் இல்லாமல் இன்று இவ்வளவு ஓலைச்சுவடி கணக்குகளா ? பிரமிப்பாக உள்ளதே..? யமதர்ம ராஜன் குரலில் பயங்கர ஆச்சரியம் கலந்து ஒலித்தது. 

" ஆம்.. பிரபோ.. ! இன்று இங்கு வந்தவர்களின் பாப புண்ணிய கணக்குகள்தாம் இவை. இதில் பாதிக்கு மேல் இருப்பவை அதோ அந்த அம்மையாருடையது..!" என சித்ரகுப்தர் என்னை நோக்கி கை காட்டவும், யமதர்மரின் பார்வை என்னை விழுங்குவது போல் என்னை நோக்கி பாய்ந்தது. 

அவர் பார்வை ப(சு)ட்டதும் எனக்கு பயத்தினால் கால்களில் ஏற்பட்ட நடுக்கம் (அடாடா.. இங்கு வந்தும் கால்களில் அதே பிரச்சனையா..?) அதிகமாகி, நிற்க இயலாமல் தடுமாறவே பலகிரமசாலிகள் என் கைகளை அழுத்தமாக பிடிக்கத் துவங்கினர். 

எனக்கு முன்னால் இருப்பவர்களை விசாரித்து, கணக்கு வழக்கை முடித்தவுடன்தான் என்னிடம் விசாரணைக்கு வருவார்கள். அதற்குள் அங்கு  நடப்பதைப் பார்த்து அதற்கு தகுந்தாற்போல எப்படி நடந்து கொண்டால், எப்படியும் கிடைக்கும் தண்டனைகளை மனமொப்பி ("அந்த மனம் என்பதுதான் உன்னை விட்டு கொஞ்சங்கொஞ்சமாக விலகிப் போய் கொண்டிருக்கிறதே" என்று ஒரு பட்சி வேறு அடிக்கடி வந்து காதில் கூவி விட்டுப் போகிறது.) ஏற்றுக் கொள்ளலாம் நான் போட்ட கணக்கு மாறுபட்டு பிசகுகிறதே என்று நினைப்பதற்குள்.....! 

"ஏய் தூதர்களா..! முதலில் விசாரணைக்கு அந்த அம்மையாரை இங்கு என் முன்னர் அழைத்து வாருங்கள்.." என்ற யமதர்மரின் கட்டளைக்கு என்னை தள்ளிக்கொண்டு (கிட்டத்தட்ட இழுத்துக் கொண்டு) சென்றார்கள் அந்த தூதர்கள். 

"சித்ர குப்தா..! இந்த அம்மையாரின் கணக்கை இப்போது எடுத்து வாசி"என்று யமதர்மர் சித்ரகுப்தரைப் பார்த்து கட்டளையிட்டதும்," பிரபோ..! இவரின் பாப கணக்கை விட புண்ணிய கணக்கு நிறைய உள்ளது. இதில் முதலில் எதை வாசிக்கட்டும்..? என சித்ர குப்தர் வினவியதும், எனக்கு உயிரே வந்தது போலிருந்தது. (அட..!! உயரே வந்த பின்னும் உனக்கு மீண்டும் உயிரே வேறு வந்து விடும் ஆசையா..? என்ன ஒரு அசாத்திய நம்பிக்கை உனக்கு.. ! என பட்சி காதில் கிண்டல் செய்து நகர்ந்தது.)

" அப்படியா..!! அப்போது இவரை தேவ லோகத்திற்கு அனுப்பாமல்,  இங்கு கொண்டு வந்ததின் காரணம்..?" யமதர்மர் சந்தேகமாய் வினவினார். 

" பிரபோ..!  முன்பு பூலோகவாசிகள் செய்யும் புண்ணியங்களுக்கு  தகுந்தபடி நேரடியாக தேவ லோகத்திற்கும்,செய்த  பாவங்களுக்கு தக்கபடி இங்கும் அவர்களை கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தோம். இப்போது மாற்றி  இயற்றிய புது சட்டத்தை மறந்து விட்டீர்களா.? இங்கு முதலில் வந்த பின் அவர்கள் செய்த பாபங்களை அலசி ஆராய்ந்து, அதற்கேற்றபடி புண்ணிய கணக்கையும், கூட்டி,கழித்து பெருக்கி, வகுத்தப் பின்தான் உடனே வையகத்துக்கு அனுப்பவா... ,? இல்லை, தேவ லோகவாசியாக சிறிது காலம் இருக்கும்படி செய்து விட்டு,பின்பு  சுகவாசியான மானுடபிறப்பிற்கென பிறக்கும்படி செய்து அனுப்பவா..! என நீங்களும், பிரம்மதேவரும் சேர்ந்து  இயற்றிய அந்த சட்டத்தை மறந்து விட்டீர்களா.. ? 

சித்ர குப்தர விளக்கியதும் தெளிவடைந்தார் யம தர்மர். 

"சரி.. அப்படி இவரின் புண்ணியங்கள் நிறையவென்றால், அதை முதலில் சுருக்கமாக விவரியுங்கள்." என்றார்

என் சம்பந்தபட்ட ஓலைகளை சித்ர குப்தர அலசி ஆராய்ந்து கொண்டிருக்க, "சுருக்கமாக என்பதற்கு எதிர்பதந்தானே விவரிப்ப தென்பது..! இப்படி இரண்டையும் சொன்னால் அவர் என்ன பண்ணுவார்..?பாவம்..! என நான்  சித்ர குப்த்ருக்காக யோசிக்க, சித்ர குப்தர் என்னை ஒருதடவை திரும்பிப் பார்த்து முறைத்தார். "ஆகா..!என் யோசனை இப்போது எந்த கணக்கில் சேர்த்தியோ..! "என்ற எண்ணம் வந்ததும் "நான் இப்படியெல்லாம்  யோசிப்பதை நிறுத்தச் சொல்ல பறந்து வந்தது அந்த பட்சி." 

"பிரபோ..! இவர் பூவுலகில் நாம் பிறப்பெடுத்து தந்தது முதல், தம் பெற்றோர்களுக்கு அடங்கிய மகவாய், திருமணமாகி வாழ்ந்த காலத்தில் ஒரு நல்ல மனைவியாய், உற்றம், சுற்றம் மற்றும் அனைவர்க்கும் அன்பானவராய் நம் கணக்கின்படி இவருக்கென இவர் மூலம் ஜனிக்க வைத்த சிசுக்களுக்கு நல்ல தாயாகத்தான் வாழ்ந்திருக்கிறார். இவர் வாழ்ந்த இவ்வளவு வருடங்களில் அதிலெல்லாம் எந்தக் குறைகளையும் வைக்காமல் நல்ல விதமாக இவர் நிறைய புண்ணியங்கள் செய்திருக்கிறார். ஆனால், தினமும் உலகில் உள்ள ஜீவன்களுக்கு ஆதாரமாக நாம் படைத்து தந்த உணவு வகைகளில், அடிக்கடி "உபுமா" என்றொரு வஸ்தை கொண்டு குடும்பம், மற்றும் இவரை நாடி வரும் உறவுகள் அனைவரின் மனதை சில சமயங்களில் வருத்தும்படிக்கு செய்து தந்து பாப கணக்குகளில் இடம் பிடித்திருக்கிறார். "

" நிறுத்துங்கள் சித்ர குப்தா..! அது என்ன "உபுமா"? இதுவரை நாம் அறிமுகப்படுத்தியதில் கேட்காத மொழியாக உள்ளதே..? என யமதர்மர் குறுக்கிடவும்..., 

"மன்னிக்கவும் பிரபோ..அது" உபுமா"இல்லை." உப்புமா"  நான் இந்த ஒரு ஓலையில் எழுத்தாணி கொண்டு எழுதும் போது ஓரெழுத்து தவறியுள்ளது. மற்றதில் எல்லாம் சரியாக உள்ளது.." என அவசரமாக சித்ர குப்தர மறுக்கவும், நான் வாய் விட்டு சிரித்து விட்டேன். ("அட..! இங்கு வந்த பின்னும் உன்னால் சிரிக்கக் கூட முடிகிறதே..! "முதல் தடவையாக பட்சி வந்து பாராட்டிச் சென்றது.) 

யமதர்மர், மற்றும் சித்ரகுப்தன பார்வைகள் என்னை தீயில் குளிப்பாட்டி தணிந்தன." என்ன சிரிப்பு..?" என்று கோபபடுவார்களோ அதற்கு என்ன தண்டனையோ ? என எதிர்பார்த்த அடுத்த விநாடி," "அம்மையே..! உன் அர்த்தமற்ற சிரிப்புக்கு உன்னை மன்னிக்கிறேன் "உப்புமா" என்றால் அது என்ன வகையான  பதார்த்தம் என்பதை விளக்கிக்கூறு...?" என்று யமதர்மராஜன் கேட்டதும், 

"அது வேறு ஒன்றுமில்லை பிரபோ..!  இந்த உப்புமாக்கள் செய்வதற்கென்று பூலோகத்தில் சில வஸ்துக்கள் இருக்கின்றன. அதில் இவர் அதை வைத்து பல விதமான இனிப்புக்கள், இந்த மாதிரி" உப்புமா*" ரகங்கள் என பலவற்றை  தன் பல சுற்றங்களுக்கு பிடிக்காமல் போனால் கூட செய்து தந்து வாழ்நாளில் தன் பாப கணக்கை கூட்டியுள்ளார். ஆனால், நான் கூட இவர் செய்ததை நினைவில் வைத்தபடி, மேலும் அதன் சுவையை நானும் சுவைத்துப் பார்க்க நினைத்து, பூலோகத்திலிருந்து அந்த பொருட்களை தருவித்து அதை செய்ய  ஓரிரு தினங்களாக முயற்சி செய்கிறேன். ஆனால், அது எனக்கு இந்த அம்மையார் செய்வது போல சரியாக வரவில்லை. மேலும், அதுதான்  இன்று காலை நான் அரசவைக்கு வர தாமதமான காரணம். அது குறித்து கூட உங்களிடம் தெரிவித்தேனே. ..!  என்று சித்ர குப்தர குறுக்கிட்டு விளக்கி கூறினார். 

.... அதுதான் காரணமா? சரி.. இவரது பாபங்களை இப்போதைக்கு ஒரு மூட்டையில் கட்டி வைத்து விட்டு, நாம் அதை பிறகு பரீசீலிக்கலாம். இப்போது அந்த பொருட்களை வைத்து அந்த "உப்புமாவை" இவர் செய்து இங்கு கொண்டு வர உத்தரவிடுகிறேன். நீங்கள் சொன்னதிலிருந்து எனக்கும் அதை உண்பதற்கு ஆசை வந்து விட்டது...!" என யமதர்மர் சொன்னதும், சித்ர குப்தர் "இவரை என் அரண்மனை உணவு கூடத்தில் கொண்டு விடுங்கள்" என என்னருகில் நின்றிருந்த அந்த பலசாலிகளுக்கு ஆணையிட்டார். 

"அட.. ராமா.. இங்கு வந்தும் இதே வேலையா?" என நான் சலித்துக் கொண்டாலும் அவர்கள் சொல்படி கேட்டாக வேண்டுமே..!! என்ன செய்வதென அவர்களுடன் அந்த உணவு கூடம் நோக்கி நடந்தேன்/ நடத்தப்பட்டேன் . சிறிது நேரத்தில் "உப்புமா" என் சொல் பேச்சு கேட்டு நடக்க, மறுபடியும் "என் தயாரிப்புடன்" யமதர்மராஜா முன்னர் ஆஜர்படுத்தப்பட்டேன். 

" அட..! அதற்குள் செய்து கொண்டு வந்தாகி விட்டதா? எங்கே கொண்டு வாரும் அந்த பதார்த்தத்தை..." அவரது ஆணையில் நான் செய்த "உப்புமா" அவருக்கு அருகில் சென்றமர்ந்தது. 

"ஆகா..  என்ன ருசி. என்ன ருசி. நம் தேவ லோகத்து அமிர்தம் கூட இந்த ருசியில் சேராது...! சித்ர குப்தா இங்கு வாரும். நீரும் சாப்பிட்டு பாரும்.." என்ற யமதர்மராஜாவின் மகிழ்ச்சியான வார்த்தைகளை கேட்ட நொடியில், அதற்காகவே காத்திருந்தது போல், சித்ரகுப்தரும் அவர் அருகில் சென்றமர்ந்து அந்த உப்பமாவை ருசிக்க ஆரம்பித்தார். இருவரின் கண்களிலும் அபரிமிதமான ஆனந்தம் தாண்டவமாடியது

பூலோக வாசியாக இருந்த போது, வருடந்தோறும் சித்ரகுப்தர் விரதம் அனுஷ்டிக்கும் போது நான் உப்பில்லா நோன்பு இருந்தது லேசாக நினைவுக்குள் வந்தது. இவரானால் இந்த "உப்பு"மாவை இத்தனை ருசியுடன் புகழ்கிறாரே என்று  நினைத்தேன். 

"சித்ர குப்தா..!  இவரது பாப கணக்குகளை ஏதும் ஆராய வேண்டாம். இவருக்கு இப்போது எந்த தண்டனையும் தரவேண்டாம். எனக்கு இந்த வஸ்துவை ருசிக்க ஆசை வரும் போது, இதை மட்டும் செய்து தரச் சொல். அதற்காக இவருக்கு வசதியான அறை ஒன்றை ஏற்பாடு தந்து அதில் தங்கச்செய். இதுதான் இவருக்கு இங்கு யாம் தரும் தண்டனை." என்று யமதர்ம ராஜன்  சொன்னவுடன்" உத்தரவு மஹாராஜா. அப்படியே ஆகட்டும் .." இவரை அழைத்துச் சென்று நல்லதொரு அறையை தங்குவதற்கு ஏற்பாடு செய்யுங்கள்...! மேலும் இவருக்கு எந்த தொந்தரவும் வராமல் மரியாதையாக கவனித்து கொள்ளுங்கள்.." என்று அதே ஆணையை தம் பணியாளர்களிடம் தெரிவித்தார் சித்ரகுப்தர். 

எனக்கு அங்கு நடப்பது எல்லாமே விசித்திரமாக இருக்கவே ஸ்தம்பித்து நின்றிருந்தேன். அப்போது பளபளவென தங்ககவசங்கள், பட்டாடைகள் ஜொலிக்க இரு ஆடவர்கள், தங்க விமானத்தில் வந்து இறங்கினர். உடனே யமதர்மராஜா முதற் கொண்டு எழுந்து அவர்களை மரியாதையாக வணங்கி வரவேற்று புகழ் பாடி வந்த விஷயத்தை சொல்லுமாறு பணிவுடன் கேட்டுக் கொண்டனர். 

"யமனே.. நாங்கள் இந்த அம்மையாரை அழைத்துப் போவதற்கு விஷ்ணு உலகத்தில் இருந்து வந்திருக்கிறோம். இவருக்கான பாவங்கள் அனைத்தையும் இங்கு விமோசனம் செய்து விட்டு இவரை  எங்களுடன் அனுப்பி வைப்பாயாக..! இது எங்கள் பிரபுவின் உத்தரவு..!  என்றதும் யமதர்மர், சித்ர குப்தர முகங்களில் கவலை ரேகைகள் படர்ந்தன . 

"ஏன் இந்த முடிவு..? இவர் கொஞ்ச காலங்கள் இங்கிருந்து கழித்த பின் இவரது பாபங்களை புண்ணியமாக்கி நாங்களே அங்கு அனுப்பி வைக்கிறோம். இன்றுதான் இவரின் பாப கணக்கின் உட்பட்ட இவர் வழக்கமாக பூலோகத்தில் செய்த வஸ்து ஒன்றை இங்கு அடிக்கடி செய்யுமாறு பணித்திருக்கிறோம். அதற்குள்...! " யமதர்மரை முடிக்க விடவில்லை வந்தவர்கள். 

"அதற்குத்தான் இவரை அங்கும் அழைத்து வர உத்தரவிட்டிருக்கிறார் எங்கள் பிரபு. அவருக்கென்று ஒரிரு நாட்கள்  பூலோகத்தில் பூஜைகளை செய்யும் பொழுதில் இவர் படைத்ததை அவரால் நேரடியாக வந்து உண்ண இயலவில்லையாம். நீங்கள் குறிப்பிட்ட அந்த பதார்த்தத்தை எங்கள் பிரபுவுக்கும் உண்ண ஆசைதான். இவரின் கணக்கை ஆராய்ந்து நாங்கள் வந்து அழைத்துப் போவதற்குள் நீங்கள் இங்கே அழைத்து வந்து விட்டீர்கள்....!!" அவர்கள் பேச, பேச, கேட்டபடி நின்றிருந்த எனக்கு தலை சுழல்வது போலிருந்தது. 

" நாராயணா..  என்றோ ஒருநாள் நான் உனக்கு அவரச கதியில் செய்து நைவேத்தியமாக படைத்த உப்புமாவை ருசிக்க  உனக்கும் விருப்பமா? என்ன ஒரு புண்ணியமான செயலாக அது என்னை மாற்றியுள்ளது..! இந்த உப்புமாதான் என்னை ஈரேழு உலகத்திற்கும் அழைத்துச் செல்ல காத்திருக்கிறதா ? பகவானே இதோ வருகிறேன். உன் அழைப்புக்கு வராமல் நான் மறுப்பேனா....உன்னை சந்திக்க நான் எவ்வளவு கொடுத்து வைத்திருக்கவேண்டும். என்னப்பனே..! நாராயணா. நாராயணா. . " என நான் உணர்ச்சி வசப்பட்டு  மடமடவென உரக்கப் பேசியபடி, கூக்குரலிட யாருடைய பிடிமானமில்லாமல் தொப்பென கீழே விழுந்தேன். 

திடுமென சடாரென்று  கட்டிலில் அலுப்புடன் புரண்டதில்  சற்றே விழிப்பு வந்து எழுந்தமர அந்த சத்தம் கேட்டு" எழுந்து விட்டீர்களா? இன்று இரவு டிபனுக்கு ரவை உப்புமா செய்து விடுகிறீர்களா ? . குழந்தைகளுக்கும் நீங்கள் செய்யும் உப்புமா மிகவும் பிடிக்கிறது என்கிறார்கள். . விரும்பி சாப்பிடுகிறார்கள் "என்றபடி அறையின் வாசலில் இருந்து ஆணை வர "அடாடா..! எல்லாமே சிறிது நேர உறக்கத்தில் வந்த கனவா..? இந்த உப்புமா என்னை படுத்தும் பாடு இருக்கிறதே....!என்றபடி  எழுந்து முகம் அலம்பச் சென்றேன்.

வேறு ஒன்றுமில்லை...! "இந்த டிபன் வகைகளில், ரவை உப்புமா செய்யும்போது, சுலபமாக செய்யும்படி  இருக்கும் இந்த உப்புமாவைதான் இதுவரை என் வாழ்வில் எவ்வளவு தடவைகள் செய்து கொண்டிருக்கிறேன். ஆனால், தினமும் புதிதாக செய்வது போல் உணர்கிறோம். காரணம்.... நிறைய பேருக்கு எனும் போதில் சட்டென செய்வது சுலபமாக உள்ளது. அனைவரும் "நான் நீயென"  காத்திராமல் ஒரே நேரத்தில் உண்ணும்படிக்கும் உள்ளது. நாளை இந்த டிபன் செய்து கொண்டிருக்கையில், யமன் வந்து கூப்பிட்டால் கூட இரு.. இரு.. இதை செய்து முடித்து விட்டு பிறகு வருகிறேன் எனக் கூறுவேனோ..! என்னவோ..! " என  நகைச்சுவையாக கூறினேன். அது தொடர்பான ஒரு நகைச்சுவை கற்பனை பதிவு  இது..!  

எப்போதும் போல் இதை படிப்பவர்களுக்கும், கருத்துகள் வழங்குபவர்களுக்கும்  என் பணிவான நன்றிகள். 🙏.