கனவு மெய்ப்பட வேண்டும்

தூக்கமும் விழிப்புமற்ற நிலை. இன்னும் சற்று நேரம் படுத்திரேன் என்று மனதை உடல் ஆணையிட்டது. பொதுவாக மனது சொல்வதை கேட்கும் உடல், இன்று அதிகாரமாக உரிமையோடு மனதிற்கு ஆணையிடுவதை அந்த மனது சிறிதும்  விரும்பவில்லையெனினும், உடலின் அந்த அசதி அதற்கும் சற்று இருந்ததால், அதுவும் மெளனமாக ஏதும் கூறாமல், தன் கண்களை மூடிக் கொண்டது.

இது என்ன அந்தகாரமான ஓரிடம்..! பிரகாசமான விளக்கின் ஒளிகள் தூரத்தே தெரிந்தாலும், இங்கு எதற்காக இப்படியான இருள் சூழ்ந்துள்ளது...?அந்த இருட்டிலும் ஏதேதோ வாசனைகள் கலந்து நாசியை துளைப்பதை உணர முடிகிறது. . எதற்காக இங்கு வந்திருக்கிறேன்..? எப்படி இந்த இடத்தை விட்டு மெள்ள நகர்ந்து அந்த ஒளி மிகுந்த இடத்திற்குச் செல்லப் போகிறேன்.?அதற்குள் இந்த இருட்டின் தடங்கள் என் கண்களுக்கு பழக்கமாகி விடுமா..? என பல விதத்தில் யோசனைகள் செய்த போதினில், எதிரே இரண்டு பிரமாண்டமான ஆண் உருவங்கள் தோன்றின. 

நல்ல பராக்கிரமசாலிகள் என அவர்களை பார்த்தவுடன் அந்த இருட்டிலும் தெரிந்தது. சிறிது நேரத்தில் அவர்களை மட்டும் ஒரு ஒளி சூழ்ந்தது. அதில் அவர்களை பார்க்கையில் பருத்த தோள்கள், வாட்ட சாட்டமான உடல்வாகு, பெரிய கண்கள், அந்த கண்களில் சிறிதும் கருணை இல்லாத பார்வைகள், கடைவாயின் இரு ஓரத்திலும் சற்றே நீண்டிருந்த இரு பற்கள்...என  கண்டவுடன் என் வயிற்றில் ஏதோ ஒரு அமிலங்களை சுரக்கச் செய்தன.. 

அவர்கள் என்னிடம் பேசும் போது  அந்த பற்கள் வேறு  கண்டிப்பாக பயமுறுத்துமென தோன்றியது. யார் இவர்கள்..? அரக்கர்களா? இல்லை அரக்கத்தனம் கொண்ட மானிடர்களா? என நினைக்கும் போதே அருகில் வந்து என் இரு கைகளையும் முரட்டுத்தனமான அழுத்தத்துடன் பிடித்தனர்.

"வா.! வா..! ஏன் இன்னமும் தாமதம்?இனிதான்  உனக்கு நடை பழக கற்றுக் கொள்ள வேண்டுமா?" கர்ண கடூரமான குரலில் ஓருவன் உறுமினான். மற்றொருவன் ஏளன புன்னகையுடன், "அதில் சந்தேகமென்ன..? இனி எல்லாமே முதலில் இருந்துதானே கற்க வேண்டும். இவளிடம் என்ன பேச்சு.? தரதரவென இழுத்துக் கொண்டு சென்று நம் மன்னரிடம் சேர்ப்பது மட்டுந்தான் நம் கடமை..!" என்றபடி இழுக்க முற்பட்டான்.

" ஆ.. என்னை விடுங்கள்.. விடுங்கள்.. கைகள் வலிக்கிறதே ..! ஐயோ என்னை காப்பாற்ற இங்கு யாருமே இல்லையா.. ?" என நான் பார்த்த பழைய தமிழ் சினிமா கதாநாயகிகள் போல நான் கத்த ஆரம்பிக்க, அவர்களின் பிடி இன்னமும்  இறுகியது. 

ஒரு வழியாக அவர்கள் இழுத்த இழுப்பிற்கு என் கால்கள் நகர்ந்து அந்த ஒளி நிரம்பிய பகுதியை வந்தடைந்தோம். அங்கு என்னைப் போலவும் ஆட்கள் பலர் செய்வதறியாமல் நின்று கொண்டிருக்க, அந்த பலசாலிகளைப் போல பலர் அவர்களை ஏதும் பேச விடாமல், அருகில் நின்றபடி மிரட்டிக் கொண்டிருந்தனர்.

என்னையும் அவர்களுடன் இணைந்துகொண்டு சென்று நிறுத்திய பின்  அதுவரை என் கைகளை அழுத்தமாக பிடித்திருந்தவர்கள் சற்றே பிடியை தளர விட்டனர். அதற்குள் அங்கு நடுவில் போடப்பட்டிருந்த இரு பெரிய சிம்மாசனங்களில் சற்று பெரியதாக இருந்த ஒன்றில், இந்த பராக்கிரமசாலிகளைப் விட இருமடங்கு பிரமாண்ட உருவமாக தோன்றிய ஒருவர் தலையில் பெரிய கிரீடத்தை சுமந்தவாறு வந்து அமர, இந்த பலசாலிகள் அனைவரும் ஏதோ மொழியில், அவரை கோரஸாக வரவேற்று அவரை சிரம் தாழ்த்தி மண்டியிட்டு வணங்கினர். செய்வதறியாது நின்று கொண்டிருந்த எங்களையும் கால்கள் மடக்கி குனிய வைத்து வணங்க வைத்தனர்.

சிறிது நேரத்தில் அங்கிருந்த மற்றொரு சிம்மாசனத்தில், வேறொருவரும் அதே மாதிரி ஆனால், சின்னதாக கிரீடம் அணிந்து வந்தமர அவருக்கும் அதே மரியாதை கலந்த வரவேற்பு கிடைத்தது. அவர் முன்னவர் போல பயமுறுத்தும் பயில்வான் போலில்லாமல் சற்று  பூலோக மனிதர்களைப் போலிருந்தார் . 

"வாரும் சித்ர குப்தரே ..! இன்று நீர் அரசவைக்கு வர  ஏன் இத்தனை தாமதம்.? எப்போதும் இவ்வாறு தாமதிக்க மாட்டீரே. .? என்று முன்னரே வந்தமர்ந்தவர் பின்னர் சற்று தாமதமாக வந்தமர்ந்தவரை பார்த்து சற்று அதிகார குரலில் ஆனால், கோபமான தொனியில் உறுமுவது போல கேட்க," மன்னிக்க வேண்டும் பிரபு. இன்று காலை ஆகாரமாக  உணவு உண்பதற்கு தோதாக ஏதும் பிடிபடாமல் இருக்கவே ஒரு வழியாக அதை செய்து முடித்து பசியாறி  விட்டு வர நேரம் கடந்து விட்டது. மன்னிக்கவும் பிரபு...!! என்று அவர் எழுந்து பணிவாக கூறிய பின் அவரை கைக் கூப்பி வணங்கி விட்டு அமர முதல் சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்திருந்தவரின்  கோபம் சற்றே கலைந்ததற்கான அறிகுறி அவர் முகத்தில் தெரிந்தது. 

ஆகா....! இதுதான் நாம்  பூவுலகில் இருக்கும் போது அடிக்கடி கூறும் எம தர்ம ராஜா பட்டிணமா.. ? இவர்தான் அந்த யமதர்மராஜன் போலும்..! அதுதான் மன்னரிடம் இழுத்துக் கொண்டு சேர்ப்பிக்க வேண்டுமென என் கைகளை பிடித்து அழைத்து வந்தவர்கள் கூறினார்களா? 

அட..! அப்போது நான் உயிருடன் இல்லையா? பூவுலகிலிருந்து வாழ்ந்த வாழ்வை விட்டு இறந்து இங்கு விட்டேனா? அப்படியென்றால், இவர்கள் பேசுவது எல்லாம் நன்றாக  கேட்கிறதே ? எப்படி..? இங்கு வந்த பின்னும் ஐம்புலன்களும் வேலை செய்யுமா.. ? ஒரே குழப்பமாக நான் ஏதோ சிந்தித்து கொண்டிருக்க, "சித்ர குப்தா" என்ற அந்த சிம்மக்குரல் என்னை அதிர வைத்தது. 

அந்த அதிரடி குரலில் சுயநினைவு பெற்ற நான் (அட..! சுயநினைவு வேறு இருக்கிறதா உனக்கு..? அது அங்கு  இல்லையென்று ஆன பிறகுதானே இங்கு வந்தடைந்திருக்கிறாய்..!! என யாரோ கூக்குரலிடுவது காதில் கேட்டது. அது வேறு யாருமில்லை...! மிச்சம் மீதி இருக்கிற மனசாட்சி பட்சிதான் என்பதையும் சிறு பொழுதில் உணர்ந்து கொண்டேன்.) குழப்பதிலிருந்து வெளி வந்தேன். 

"சித்ர குப்தா.. இன்றைய நாளில் வந்திருக்கும் இவர்களது பூலோக பாப புண்ணிய  கணக்குகளை சீக்கிரமாக எடுத்து வாசி." என்று தர்மராஜன் பகிர்ந்ததும், சித்ர குப்தன் கைகாட்டிய திசைக்குச் சென்று ஒரு பலசாலி தூக்க மாட்டாமல் ஓர் அடுக்கு ஓலைச் சுவடிகளை கொண்டு வந்து வைத்தான். 

" என்ன இது.. சித்ர குப்தா..? வழக்கத்திற்கு மாறாக என்றைக்கும் இல்லாமல் இன்று இவ்வளவு ஓலைச்சுவடி கணக்குகளா ? பிரமிப்பாக உள்ளதே..? யமதர்ம ராஜன் குரலில் பயங்கர ஆச்சரியம் கலந்து ஒலித்தது. 

" ஆம்.. பிரபோ.. ! இன்று இங்கு வந்தவர்களின் பாப புண்ணிய கணக்குகள்தாம் இவை. இதில் பாதிக்கு மேல் இருப்பவை அதோ அந்த அம்மையாருடையது..!" என சித்ரகுப்தர் என்னை நோக்கி கை காட்டவும், யமதர்மரின் பார்வை என்னை விழுங்குவது போல் என்னை நோக்கி பாய்ந்தது. 

அவர் பார்வை ப(சு)ட்டதும் எனக்கு பயத்தினால் கால்களில் ஏற்பட்ட நடுக்கம் (அடாடா.. இங்கு வந்தும் கால்களில் அதே பிரச்சனையா..?) அதிகமாகி, நிற்க இயலாமல் தடுமாறவே பலகிரமசாலிகள் என் கைகளை அழுத்தமாக பிடிக்கத் துவங்கினர். 

எனக்கு முன்னால் இருப்பவர்களை விசாரித்து, கணக்கு வழக்கை முடித்தவுடன்தான் என்னிடம் விசாரணைக்கு வருவார்கள். அதற்குள் அங்கு  நடப்பதைப் பார்த்து அதற்கு தகுந்தாற்போல எப்படி நடந்து கொண்டால், எப்படியும் கிடைக்கும் தண்டனைகளை மனமொப்பி ("அந்த மனம் என்பதுதான் உன்னை விட்டு கொஞ்சங்கொஞ்சமாக விலகிப் போய் கொண்டிருக்கிறதே" என்று ஒரு பட்சி வேறு அடிக்கடி வந்து காதில் கூவி விட்டுப் போகிறது.) ஏற்றுக் கொள்ளலாம் நான் போட்ட கணக்கு மாறுபட்டு பிசகுகிறதே என்று நினைப்பதற்குள்.....! 

"ஏய் தூதர்களா..! முதலில் விசாரணைக்கு அந்த அம்மையாரை இங்கு என் முன்னர் அழைத்து வாருங்கள்.." என்ற யமதர்மரின் கட்டளைக்கு என்னை தள்ளிக்கொண்டு (கிட்டத்தட்ட இழுத்துக் கொண்டு) சென்றார்கள் அந்த தூதர்கள். 

"சித்ர குப்தா..! இந்த அம்மையாரின் கணக்கை இப்போது எடுத்து வாசி"என்று யமதர்மர் சித்ரகுப்தரைப் பார்த்து கட்டளையிட்டதும்," பிரபோ..! இவரின் பாப கணக்கை விட புண்ணிய கணக்கு நிறைய உள்ளது. இதில் முதலில் எதை வாசிக்கட்டும்..? என சித்ர குப்தர் வினவியதும், எனக்கு உயிரே வந்தது போலிருந்தது. (அட..!! உயரே வந்த பின்னும் உனக்கு மீண்டும் உயிரே வேறு வந்து விடும் ஆசையா..? என்ன ஒரு அசாத்திய நம்பிக்கை உனக்கு.. ! என பட்சி காதில் கிண்டல் செய்து நகர்ந்தது.)

" அப்படியா..!! அப்போது இவரை தேவ லோகத்திற்கு அனுப்பாமல்,  இங்கு கொண்டு வந்ததின் காரணம்..?" யமதர்மர் சந்தேகமாய் வினவினார். 

" பிரபோ..!  முன்பு பூலோகவாசிகள் செய்யும் புண்ணியங்களுக்கு  தகுந்தபடி நேரடியாக தேவ லோகத்திற்கும்,செய்த  பாவங்களுக்கு தக்கபடி இங்கும் அவர்களை கொண்டு வந்து கொண்டிருந்தோம். இப்போது மாற்றி  இயற்றிய புது சட்டத்தை மறந்து விட்டீர்களா.? இங்கு முதலில் வந்த பின் அவர்கள் செய்த பாபங்களை அலசி ஆராய்ந்து, அதற்கேற்றபடி புண்ணிய கணக்கையும், கூட்டி,கழித்து பெருக்கி, வகுத்தப் பின்தான் உடனே வையகத்துக்கு அனுப்பவா... ,? இல்லை, தேவ லோகவாசியாக சிறிது காலம் இருக்கும்படி செய்து விட்டு,பின்பு  சுகவாசியான மானுடபிறப்பிற்கென பிறக்கும்படி செய்து அனுப்பவா..! என நீங்களும், பிரம்மதேவரும் சேர்ந்து  இயற்றிய அந்த சட்டத்தை மறந்து விட்டீர்களா.. ? 

சித்ர குப்தர விளக்கியதும் தெளிவடைந்தார் யம தர்மர். 

"சரி.. அப்படி இவரின் புண்ணியங்கள் நிறையவென்றால், அதை முதலில் சுருக்கமாக விவரியுங்கள்." என்றார்

என் சம்பந்தபட்ட ஓலைகளை சித்ர குப்தர அலசி ஆராய்ந்து கொண்டிருக்க, "சுருக்கமாக என்பதற்கு எதிர்பதந்தானே விவரிப்ப தென்பது..! இப்படி இரண்டையும் சொன்னால் அவர் என்ன பண்ணுவார்..?பாவம்..! என நான்  சித்ர குப்த்ருக்காக யோசிக்க, சித்ர குப்தர் என்னை ஒருதடவை திரும்பிப் பார்த்து முறைத்தார். "ஆகா..!என் யோசனை இப்போது எந்த கணக்கில் சேர்த்தியோ..! "என்ற எண்ணம் வந்ததும் "நான் இப்படியெல்லாம்  யோசிப்பதை நிறுத்தச் சொல்ல பறந்து வந்தது அந்த பட்சி." 

"பிரபோ..! இவர் பூவுலகில் நாம் பிறப்பெடுத்து தந்தது முதல், தம் பெற்றோர்களுக்கு அடங்கிய மகவாய், திருமணமாகி வாழ்ந்த காலத்தில் ஒரு நல்ல மனைவியாய், உற்றம், சுற்றம் மற்றும் அனைவர்க்கும் அன்பானவராய் நம் கணக்கின்படி இவருக்கென இவர் மூலம் ஜனிக்க வைத்த சிசுக்களுக்கு நல்ல தாயாகத்தான் வாழ்ந்திருக்கிறார். இவர் வாழ்ந்த இவ்வளவு வருடங்களில் அதிலெல்லாம் எந்தக் குறைகளையும் வைக்காமல் நல்ல விதமாக இவர் நிறைய புண்ணியங்கள் செய்திருக்கிறார். ஆனால், தினமும் உலகில் உள்ள ஜீவன்களுக்கு ஆதாரமாக நாம் படைத்து தந்த உணவு வகைகளில், அடிக்கடி "உபுமா" என்றொரு வஸ்தை கொண்டு குடும்பம், மற்றும் இவரை நாடி வரும் உறவுகள் அனைவரின் மனதை சில சமயங்களில் வருத்தும்படிக்கு செய்து தந்து பாப கணக்குகளில் இடம் பிடித்திருக்கிறார். "

" நிறுத்துங்கள் சித்ர குப்தா..! அது என்ன "உபுமா"? இதுவரை நாம் அறிமுகப்படுத்தியதில் கேட்காத மொழியாக உள்ளதே..? என யமதர்மர் குறுக்கிடவும்..., 

"மன்னிக்கவும் பிரபோ..அது" உபுமா"இல்லை." உப்புமா"  நான் இந்த ஒரு ஓலையில் எழுத்தாணி கொண்டு எழுதும் போது ஓரெழுத்து தவறியுள்ளது. மற்றதில் எல்லாம் சரியாக உள்ளது.." என அவசரமாக சித்ர குப்தர மறுக்கவும், நான் வாய் விட்டு சிரித்து விட்டேன். ("அட..! இங்கு வந்த பின்னும் உன்னால் சிரிக்கக் கூட முடிகிறதே..! "முதல் தடவையாக பட்சி வந்து பாராட்டிச் சென்றது.) 

யமதர்மர், மற்றும் சித்ரகுப்தன பார்வைகள் என்னை தீயில் குளிப்பாட்டி தணிந்தன." என்ன சிரிப்பு..?" என்று கோபபடுவார்களோ அதற்கு என்ன தண்டனையோ ? என எதிர்பார்த்த அடுத்த விநாடி," "அம்மையே..! உன் அர்த்தமற்ற சிரிப்புக்கு உன்னை மன்னிக்கிறேன் "உப்புமா" என்றால் அது என்ன வகையான  பதார்த்தம் என்பதை விளக்கிக்கூறு...?" என்று யமதர்மராஜன் கேட்டதும், 

"அது வேறு ஒன்றுமில்லை பிரபோ..!  இந்த உப்புமாக்கள் செய்வதற்கென்று பூலோகத்தில் சில வஸ்துக்கள் இருக்கின்றன. அதில் இவர் அதை வைத்து பல விதமான இனிப்புக்கள், இந்த மாதிரி" உப்புமா*" ரகங்கள் என பலவற்றை  தன் பல சுற்றங்களுக்கு பிடிக்காமல் போனால் கூட செய்து தந்து வாழ்நாளில் தன் பாப கணக்கை கூட்டியுள்ளார். ஆனால், நான் கூட இவர் செய்ததை நினைவில் வைத்தபடி, மேலும் அதன் சுவையை நானும் சுவைத்துப் பார்க்க நினைத்து, பூலோகத்திலிருந்து அந்த பொருட்களை தருவித்து அதை செய்ய  ஓரிரு தினங்களாக முயற்சி செய்கிறேன். ஆனால், அது எனக்கு இந்த அம்மையார் செய்வது போல சரியாக வரவில்லை. மேலும், அதுதான்  இன்று காலை நான் அரசவைக்கு வர தாமதமான காரணம். அது குறித்து கூட உங்களிடம் தெரிவித்தேனே. ..!  என்று சித்ர குப்தர குறுக்கிட்டு விளக்கி கூறினார். 

ஓ.... அதுதான் காரணமா? சரி.. இவரது பாபங்களை இப்போதைக்கு ஒரு மூட்டையில் கட்டி வைத்து விட்டு, நாம் அதை பிறகு பரீசீலிக்கலாம். இப்போது அந்த பொருட்களை வைத்து அந்த "உப்புமாவை" இவர் செய்து இங்கு கொண்டு வர உத்தரவிடுகிறேன். நீங்கள் சொன்னதிலிருந்து எனக்கும் அதை உண்பதற்கு ஆசை வந்து விட்டது...!" என யமதர்மர் சொன்னதும், சித்ர குப்தர் "இவரை என் அரண்மனை உணவு கூடத்தில் கொண்டு விடுங்கள்" என என்னருகில் நின்றிருந்த அந்த பலசாலிகளுக்கு ஆணையிட்டார். 

"அட.. ராமா.. இங்கு வந்தும் இதே வேலையா?" என நான் சலித்துக் கொண்டாலும் அவர்கள் சொல்படி கேட்டாக வேண்டுமே..!! என்ன செய்வதென அவர்களுடன் அந்த உணவு கூடம் நோக்கி நடந்தேன்/ நடத்தப்பட்டேன் . சிறிது நேரத்தில் "உப்புமா" என் சொல் பேச்சு கேட்டு நடக்க, மறுபடியும் "என் தயாரிப்புடன்" யமதர்மராஜா முன்னர் ஆஜர்படுத்தப்பட்டேன். 

" அட..! அதற்குள் செய்து கொண்டு வந்தாகி விட்டதா? எங்கே கொண்டு வாரும் அந்த பதார்த்தத்தை..." அவரது ஆணையில் நான் செய்த "உப்புமா" அவருக்கு அருகில் சென்றமர்ந்தது. 

"ஆகா..  என்ன ருசி. என்ன ருசி. நம் தேவ லோகத்து அமிர்தம் கூட இந்த ருசியில் சேராது...! சித்ர குப்தா இங்கு வாரும். நீரும் சாப்பிட்டு பாரும்.." என்ற யமதர்மராஜாவின் மகிழ்ச்சியான வார்த்தைகளை கேட்ட நொடியில், அதற்காகவே காத்திருந்தது போல், சித்ரகுப்தரும் அவர் அருகில் சென்றமர்ந்து அந்த உப்பமாவை ருசிக்க ஆரம்பித்தார். இருவரின் கண்களிலும் அபரிமிதமான ஆனந்தம் தாண்டவமாடியது

பூலோக வாசியாக இருந்த போது, வருடந்தோறும் சித்ரகுப்தர் விரதம் அனுஷ்டிக்கும் போது நான் உப்பில்லா நோன்பு இருந்தது லேசாக நினைவுக்குள் வந்தது. இவரானால் இந்த "உப்பு"மாவை இத்தனை ருசியுடன் புகழ்கிறாரே என்று  நினைத்தேன். 

"சித்ர குப்தா..!  இவரது பாப கணக்குகளை ஏதும் ஆராய வேண்டாம். இவருக்கு இப்போது எந்த தண்டனையும் தரவேண்டாம். எனக்கு இந்த வஸ்துவை ருசிக்க ஆசை வரும் போது, இதை மட்டும் செய்து தரச் சொல். அதற்காக இவருக்கு வசதியான அறை ஒன்றை ஏற்பாடு தந்து அதில் தங்கச்செய். இதுதான் இவருக்கு இங்கு யாம் தரும் தண்டனை." என்று யமதர்ம ராஜன்  சொன்னவுடன்" உத்தரவு மஹாராஜா. அப்படியே ஆகட்டும் .." இவரை அழைத்துச் சென்று நல்லதொரு அறையை தங்குவதற்கு ஏற்பாடு செய்யுங்கள்...! மேலும் இவருக்கு எந்த தொந்தரவும் வராமல் மரியாதையாக கவனித்து கொள்ளுங்கள்.." என்று அதே ஆணையை தம் பணியாளர்களிடம் தெரிவித்தார் சித்ரகுப்தர். 

எனக்கு அங்கு நடப்பது எல்லாமே விசித்திரமாக இருக்கவே ஸ்தம்பித்து நின்றிருந்தேன். அப்போது பளபளவென தங்ககவசங்கள், பட்டாடைகள் ஜொலிக்க இரு ஆடவர்கள், தங்க விமானத்தில் வந்து இறங்கினர். உடனே யமதர்மராஜா முதற் கொண்டு எழுந்து அவர்களை மரியாதையாக வணங்கி வரவேற்று புகழ் பாடி வந்த விஷயத்தை சொல்லுமாறு பணிவுடன் கேட்டுக் கொண்டனர். 

"யமனே.. நாங்கள் இந்த அம்மையாரை அழைத்துப் போவதற்கு விஷ்ணு உலகத்தில் இருந்து வந்திருக்கிறோம். இவருக்கான பாவங்கள் அனைத்தையும் இங்கு விமோசனம் செய்து விட்டு இவரை  எங்களுடன் அனுப்பி வைப்பாயாக..! இது எங்கள் பிரபுவின் உத்தரவு..!  என்றதும் யமதர்மர், சித்ர குப்தர முகங்களில் கவலை ரேகைகள் படர்ந்தன . 

"ஏன் இந்த முடிவு..? இவர் கொஞ்ச காலங்கள் இங்கிருந்து கழித்த பின் இவரது பாபங்களை புண்ணியமாக்கி நாங்களே அங்கு அனுப்பி வைக்கிறோம். இன்றுதான் இவரின் பாப கணக்கின் உட்பட்ட இவர் வழக்கமாக பூலோகத்தில் செய்த வஸ்து ஒன்றை இங்கு அடிக்கடி செய்யுமாறு பணித்திருக்கிறோம். அதற்குள்...! " யமதர்மரை முடிக்க விடவில்லை வந்தவர்கள். 

"அதற்குத்தான் இவரை அங்கும் அழைத்து வர உத்தரவிட்டிருக்கிறார் எங்கள் பிரபு. அவருக்கென்று ஒரிரு நாட்கள்  பூலோகத்தில் பூஜைகளை செய்யும் பொழுதில் இவர் படைத்ததை அவரால் நேரடியாக வந்து உண்ண இயலவில்லையாம். நீங்கள் குறிப்பிட்ட அந்த பதார்த்தத்தை எங்கள் பிரபுவுக்கும் உண்ண ஆசைதான். இவரின் கணக்கை ஆராய்ந்து நாங்கள் வந்து அழைத்துப் போவதற்குள் நீங்கள் இங்கே அழைத்து வந்து விட்டீர்கள்....!!" அவர்கள் பேச, பேச, கேட்டபடி நின்றிருந்த எனக்கு தலை சுழல்வது போலிருந்தது. 

" நாராயணா..  என்றோ ஒருநாள் நான் உனக்கு அவரச கதியில் செய்து நைவேத்தியமாக படைத்த உப்புமாவை ருசிக்க  உனக்கும் விருப்பமா? என்ன ஒரு புண்ணியமான செயலாக அது என்னை மாற்றியுள்ளது..! இந்த உப்புமாதான் என்னை ஈரேழு உலகத்திற்கும் அழைத்துச் செல்ல காத்திருக்கிறதா ? பகவானே இதோ வருகிறேன். உன் அழைப்புக்கு வராமல் நான் மறுப்பேனா....உன்னை சந்திக்க நான் எவ்வளவு கொடுத்து வைத்திருக்கவேண்டும். என்னப்பனே..! நாராயணா. நாராயணா. . " என நான் உணர்ச்சி வசப்பட்டு  மடமடவென உரக்கப் பேசியபடி, கூக்குரலிட யாருடைய பிடிமானமில்லாமல் தொப்பென கீழே விழுந்தேன். 

திடுமென சடாரென்று  கட்டிலில் அலுப்புடன் புரண்டதில்  சற்றே விழிப்பு வந்து எழுந்தமர அந்த சத்தம் கேட்டு" எழுந்து விட்டீர்களா? இன்று இரவு டிபனுக்கு ரவை உப்புமா செய்து விடுகிறீர்களா ? . குழந்தைகளுக்கும் நீங்கள் செய்யும் உப்புமா மிகவும் பிடிக்கிறது என்கிறார்கள். . விரும்பி சாப்பிடுகிறார்கள் "என்றபடி அறையின் வாசலில் இருந்து ஆணை வர "அடாடா..! எல்லாமே சிறிது நேர உறக்கத்தில் வந்த கனவா..? இந்த உப்புமா என்னை படுத்தும் பாடு இருக்கிறதே....!என்றபடி  எழுந்து முகம் அலம்பச் சென்றேன்.

வேறு ஒன்றுமில்லை...! "இந்த டிபன் வகைகளில், ரவை உப்புமா செய்யும்போது, சுலபமாக செய்யும்படி  இருக்கும் இந்த உப்புமாவைதான் இதுவரை என் வாழ்வில் எவ்வளவு தடவைகள் செய்து கொண்டிருக்கிறேன். ஆனால், தினமும் புதிதாக செய்வது போல் உணர்கிறோம். காரணம்.... நிறைய பேருக்கு எனும் போதில் சட்டென செய்வது சுலபமாக உள்ளது. அனைவரும் "நான் நீயென"  காத்திராமல் ஒரே நேரத்தில் உண்ணும்படிக்கும் உள்ளது. நாளை இந்த டிபன் செய்து கொண்டிருக்கையில், யமன் வந்து கூப்பிட்டால் கூட இரு.. இரு.. இதை செய்து முடித்து விட்டு பிறகு வருகிறேன் எனக் கூறுவேனோ..! என்னவோ..! " என  நகைச்சுவையாக கூறினேன். அது தொடர்பான ஒரு நகைச்சுவை கற்பனை பதிவு  இது..!  

எப்போதும் போல் இதை படிப்பவர்களுக்கும், கருத்துகள் வழங்குபவர்களுக்கும்  என் பணிவான நன்றிகள். 🙏.