சண்டைக் கோழிகள்..

இன்றைக்கென்னவோ ஆழ்ந்த தூக்கம் சற்றேனும் பிடிபட்டு வரவேயில்லை. கண்ணிமைகள் சற்று அலுப்பில் அசந்தாலும், "உன் இரவு தூக்கத்திற்கு இன்று விடுப்புதான்.. " என கொக்கரித்தபடி  அந்த  அக்கம்பக்க சச்சரவு சத்தங்கள் ஒன்று கூடி  அமளி செய்தன.

இந்த சண்டைகள் சச்சரவுகள் ஒன்றும் புதிதல்ல.. கடந்த பத்து வருடங்களாக அவ்வப்போது வருபவைதான். சுருங்க கூறினால், கேட்டு கேட்டு அலுத்தே விட்டது. இருந்தாலும், இரவு தூக்கங்களை புரட்டிப் போடுமளவுக்கு இப்போதெல்லாம்  சற்று அளவுக்கதிகமாக  உள்ளது என்ற சந்தேகம் எனக்குள் வந்(லுத்)தது.

"ஏன் இப்படி கொஞ்ச நாளா தினமும்  படுத்துறே.? உன்னையெல்லாம்  இரக்கம் பார்க்காமல் பல்லு பிடுங்கிய பாம்பாக ஆக்கினால்தான் உனக்கு புத்தி வரும்." 

"ஆக்குவே. .. ஆக்குவே.. எங்கே அப்படி ஆக்கு பார்க்கலாம்..... அப்போ உன் நிலைமை எப்படின்னு உனக்கு தெரியுமா? தவிச்ச வாய்க்கு  தண்ணி கூட இல்லாத நிலைமை உனக்கு வந்திடும்.." 

"அப்படியானாலும் பரவாயில்லை. நீ  முந்தி மாதிரி பல்லை இளிச்சிகிட்டு யாரோடையும் பேச முடியாது. அதைப் பார்த்து முதல்லே சந்தோஷபடுறது நான்தான்." 

" இப்படி நாக்கு மேலே பல்லை போட்டு திமிரா  பேசற மாதிரி  பேச உனக்கு எப்படி மனசு வருது.? நாம் முந்தியெல்லாம் அக்கம் பக்கமாய் கூடி  சேர்ந்து பாசத்துடன் ஒற்றுமையா  வாழ்ந்த காலத்தையெல்லாம் மறந்து விட்டாயா?" 

"பல்லை பிடுங்கனும்னு சொன்னவுடன் பாசம் அங்கு பொங்கி வழிகிறதோ ?" என நினைத்த எனக்கு காதை கிழிக்கும் அத்தனை காரசாரமான பேச்சுக்களை கேட்டு கொண்டிருக்கும் அவஸ்தையின் இடையிலும், கடைவாயில் ஒரு  சிறு புன்னகை எட்டிப் பார்த்து மறைந்தது. 

"எல்லாம்  உன்னால்தான்..! தேவையான  நேரங்களில் பல்லை கடித்துக் கொண்டு பேசாமல் இருக்காமல், முந்திரி கொட்டையாய் போய் பேசி  ஏச்சும் பேச்சும் வாங்கி, அப்புறம் அதற்காக பின்பு  பல்லை கடித்து உணர்ச்சிவசப்பட்டு உன் உடம்பை நீயே கெடுத்துக் கொண்டாய்...!  

அப்போதெல்லாம் உன் மேல் உள்ள பாசத்தில் உன்னை தடுக்க வந்த என்னையும் உன் ஆவேசமான வார்த்தைகளால் கடித்து துன்புறுத்தி  என்ன பாடு படுத்தியிருக்கிறாய் ? இப்போ கொஞ்ச நாளா இதே பழக்க தோஷத்தில் என்கிட்டேயே மோதிப் பார்க்கிறே ...! "

" என்னது.. நானா காரணம்? நீதான் மறுபடி மறுபடி கொஞ்ச நாளா என்கிட்டே மோதி வம்பு வளர்க்க பார்க்கிறே... இதோ பாரு....! என் கிட்டேயே,.... என் கிட்டேயே மோதி பாக்கிறியா?  நான் பார்வைக்கு இப்பவும் சுமாராகத்தான் இருக்கேன். ஆனா... "

காரசாரம் மறுபடி காட்டமாக உதயமாக  எனக்குள்  "திருவிளையாடல்" பட வசனங்கள் வந்து போனதில், புன்னகை சற்றே என்னையறியாமல் சத்தமான இளநகையானது கண்டு,  அங்கே சட்டென பேச்சுக்கள் குறைந்து அந்த இருவரும் வாய்க்குள் சத்தம் குறைத்து ஏதோ முணுணுக்கலாயினர். 

நான் நிலை உணர்ந்து என் பல் கொண்டு நாக்கு கடித்து "ஸாரி" என்றதும், மெளனத்தில் தாமதித்த  விவாத மேடை சிறு சலசலப்புடன் மறுபடியும் களைகட்ட ஆரம்பித்தது. 

"பாரு.... தினமும் நம்ப சண்டையாலே அந்த மனுஷன் நிம்மதியாய் சாப்பிட முடியாம, தூங்க முடியாமே அவஸ்தைபடுகிறார் பாரு.....இப்படி அண்டை அசலாரை துன்புறுத்துற மாதிரி குணம் உனக்கு எப்படி வந்தது .? இப்ப உனக்கு திருப்தியா?" 

"அது சரி..! ஏதோ நான் மட்டுந்தான் காரணம் மாதிரி பேசறியே... ! பிறந்ததிலிருந்தே உன்னோடு  பிறந்த மோசம் கொண்ட அந்த ஆசை குணங்கள்தான்  அவரை இந்த பாடு படுத்துகிறது. இதனால் தினமும் இப்படி ஒரு  சண்டை... சே..! 

"ஆசை எனக்கு மட்டுமா? நீயுந்தான்.... ஏன் அவருந்தான்... இந்த ஆசைக்கெல்லாம்" ஆமாம் சாமி" போட்டு ஆரம்பத்திலிருந்தே ஒத்துழைச்சார்.. இதிலே என்னை மட்டுமே குத்தம் சொல்லாதே..! எனக்கு வர்ற கோவத்துக்கு .. உன்னை என்ன பண்ணுவேன்னு தெரியாது..!" 

"உன்னாலே என்ன பண்ண முடியும்..? சின்ன சின்ன  ரணங்களையும், தோண்டித்  துருவி பெரிதாக்கும் வானர புத்திதான் உனக்கும் எப்பவும் இருக்கு...!   நீ என்னை விட வயசுலே  பெருசேன்னு பார்க்கிறேன். இல்லாட்டி எனக்கும் வர்ற  கோவத்துக்கு "உன்னை இழுத்து வச்சு "பளார்" னு ஒர் அறை கொடுக்கலாம்ன்னு" தோணுது." 

" எங்கே கொடு பாக்கலாம்..! ஆனா அதுக்கு முன்னாடி நான் கொடுக்கிற அறையிலே கன்னம் பழுத்துடும்.  தெரிஞ்சுக்கோ...! 

"ஐயோ"! போதும்..! போதும்... ! உங்கள் சண்டை... உயிர் போகாமல் "போகவா" என்கிறது.. " என்றபடி ஏற்கனவே வலியில்  என் வீங்கிய கன்னத்தை பிடித்தபடி எழுந்து அமர்ந்தேன். ஆழ்ந்த உறக்கம் வராமல் போனாலும், குட்டியாய் மயக்கும் தூக்கங்கள் அவ்வப்போது வரப்பார்த்து வலியின் வீச்சுக்கள் வலிமை பெற்றதில்  வராமல் சென்றதில், தலையில் ஆங்காங்கே மழை இல்லா இடி இடித்து மின்னல்களும் ஊடுருவும் வெளிச்சமாக கண்களுக்குள் வெட்டியது. மேலும்   இரவு உறக்கம் முழுமையாக போனதை உணரும் போது மணி சந்தோஷமாக நான்கை காட்டியது. 

இத்தனை நாளாய்  இல்லை.. இல்லை.. இத்தனை வருடங்களாய் அதீத பயத்தினால் அருகிலிருக்கும் "dentist பரந்தாமனை"  😬 காண பயங்கொண்டிருந்த  நான் பகலவன் உதித்ததும் அந்த உண்மையான பரந்தாமனின் அருளால்,  "dentist பரந்தாமனை" 😂  தைரியமாக சென்று கண்டு வர வேண்டுமென முடிவு செய்தேன். ஆனால் "முடிவுகள் என்றும் உன் கையில் இல்லையே..!" என  சச்சரவிட்டவர்கள் மறுபடி சச்சரவிட நெருங்கி வர ஆரம்பிப்பது அரைகுறையான தூக்க கலக்கத்தில் மங்கலாக தெரிந்தது. 

வேறு வழி..! மணி நான்கிலிருந்து ஆறு வரை  அந்த சந்தடிகள் தொடர்ந்தன. 

ஆறுமணிக்கு ஆதவன் உதித்ததும், அன்றைய கடமைகள் அழைக்க" "கதிரவன் மறையும் வரை கொஞ்சம் பொறுத்திருந்துதான் பாரேன்... தானாகவே  குணமாகும்...! இல்லையெனில் பார்க்கலாம்..! என எப்போதும் போல் என் பயங்கள் சொல்லிச் சென்றது. இன்றிரவும் சண்டை கோழிகள் வருமோ என்னவோ..? பார்க்கலாம்...!

எங்கும் / எப்போதும்
எதற்கும் / எதையும் 
படைத்தவன் / படைப்பவன் பரந்தாமந்தானே...! 

படம்.  நன்றி கூகிள்.. 

நன்றி.. பரந்தாமன் அருளினால் இதைப் படிக்கும் அனைவருக்கும். 🙏.