காட்டு மரங்கள்...!

“உனக்கென்ன.? ராஜ உபசாரம்.! நாங்கள் ஒரு வீட்டின்கதவாய், உபயோகமான பொருள்களாய், உபகாரமாய் இருக்கிறோம்..! ஆனால் உன்னை திருடினால் சிறைதண்டனை, அது, இது என பல விதத்திலும், உனக்கு  பாதுகாப்பு. எங்களை போல் மனிதர்களுக்காக அழிந்து  போகிறவனா  நீ?”

முகஞ்சுழித்தபடி பொறாமையுடன் சந்தன மரங்களைப் பார்த்து

மற்ற மரங்கள் சீற, மனம் விட்டுச் சொன்னது சந்தன மரங்கள்.

“மனிதர்களுக்காக நீங்கள் அழிந்து போகிறீர்கள்!! 

நாங்கள் மனிதனுடனேயே அழிந்து போகிறோம்..! அவ்வளவுதான் வித்தியாசம்!! மற்றபடி பாதுகாப்பு என்பது எங்களது பலனை பெறத்தான்...! வேறு எந்த மரியாதையும் இல்லை!”என்பதை மனத்தளவில் புரிந்து கொள்ளுங்கள்” நொந்த குரலில் சொன்ன சந்தனமரங்களிடம், அவற்றை மனம் நோக வைத்ததற்கு, மனதாற மன்னிப்பு கேட்டன மற்ற மரங்கள்...!

மரத்தின் தற்பெருமை….

கல்லடி பட்டும் வலியின்றி முறுவலிக்கிறேன்.

காய்ந்த போதும் வலியின்றி முறுவலிக்கிறேன்.

பிறருக்கு பயன்படுதல் எவ்வாறு என்பதை 

படித்து பணிவோடு வாழ்ந்து “வா”வென

படைத்தவன் பகர்ந்து பதித்து அனுப்பியதை,

பதிந்த மனதினிலே, தீயவையின் வேரகன்றதால்,   

அகங்கார சிந்தனையின் தொல்லையின்றி,

அமைதியின் சிகரத்தை தொட்டபடி வாழ்கிறேன்.