பதிவை பார்த்து வந்ததால் பறந்து வந்தமர்ந்த பதிவு...

பார் என்று சொன்னதினால்,
பழனி முருகனை பார்க்க போனேன்!

பார் புகழ ஆகா விடினும், என்

" பா " விரும்பும் பண்புள்ளங்களை,

பரிசாக  " தாவென " வேண்டலாமென,

பரபரக்கும் உள்ளத்துடன்,

பறந்து ஓடி தரிசித்தேன் .

             வந்த நோக்கம் அறிந்தந்த

வண்ணமயிலழகன் வாசல் தனில்

வந்தமர்ந்தபடி, வாய் நிறைய சிரிப்புடன்,

வகையாய் பேச ஆரம்பித்தான் .

          இணையம் பார்த்ததின் விளைவால்,

இவ்விருண்ட வேளையென்றும் பாராமல்,

நீண்ட தொலைவென்றும் எண்ணாமல்,

நீ இங்கு வந்ததின் காரணமறிவேன் .

              “ என்னிடம் எதுவுமில்லை ! “என நான்

எடுத்தியம்பியதை ,எழுதிவிட்ட, அந்த

பண்புள்ளத்தின்  பகிர்வுதனை,  நீ

பலகாலம்  படித்தாலும், மனப்

பக்குவமடைய போவதில்லை!

பாதி இரவென்றும் பாராமல்  ,

பரிசை வேண்டி பகர வந்தாய் !

     மனதிலுள்ளதை, படித்து விட்டானே! இந்த

மால் மருகன் என்ற மயக்கத்தில்,

மமதையுடன் நான் இங்கு வரவில்லை! அதை

மரியாதையுடன் தெரிவித்து விரைய வேண்டி,

                இல்லை! முருகா!   

விபரம் அறிய விரைந்து வந்தேன். என்

விதியால் அதை உணர்ந்து கொண்டேன் .

வினைகள் அகற்றும் உன்னருளால், என்

விதியை மாற்றக் ௯டாதா ?

          தருமியின் தவத்தை கண்டுணர்ந்து,

தவித்த மனதுடன் உன் தந்தை வந்துதவ,

தருமியின் தத்தெடுத்த புதல்விக்கு, அருமை

தனயன் வந்துதவக் ௯டாதா ? என்றதும்,

        அந்த, 
பாங்கான கேள்விக்கும் அவனிடம்,

பதிலேதும் வாராததால், 

பண்பட்ட உள்ளத்துடன்

பணிவாக விடை கேட்டு, பின்

படியிறங்க பாதம் வைத்தேன்.

       “ அவரவர் வினைக் கயிற்றை ,

அவரவர்தான், அறுக்க வேண்டும். உன்

நல்வினை , தீவினைக்கு

நானொன்றும்  செய்யலாகது !

காலம் கனிந்து வரும் !    

கனிவுடன் காத்திருப்பாய்! ”

     அசீரீரியாய் குரல் வந்து

அயர்வெல்லாம் களைந்தெறிய ,

பழனி முருகனை பார்த்த

பரவசத்தில் பறந்தோடி வந்து விட்டேன் .